Κώστας Σαρμάς: “Εξέλιξη του ανδρικού βόλεϊ δυστυχώς δεν υφίσταται στην Πελοπόννησο”

“Κατ’ αρχάς συγχαρητήρια για τον τρόπο που λειτουργείτε ως διοίκηση, που έχετε βάλει ενεργά στο παιχνίδι παράγοντες, προπονητές και αθλητές, έχοντας αποβάλλει τη νοοτροπία που συνήθως κυριαρχεί στους παράγοντες και όσους κατέχουν οργανικές θέσεις και κινείται γύρω από το ‘’εγώ’’ και την εξυπηρέτηση μικροπολιτικών συμφερόντων.
Αυτό είναι το πιο σημαντικό βήμα για την ανάκαμψη του βόλεϊ στην Πελοπόννησο, το να έχετε τις κεραίες σας απλωμένες σε όλα τα σωματεία, ανεξαρτήτως κατηγορίας και δυναμικής και να είστε πρόθυμοι να πάμε όλοι μαζί το βόλεϊ στη θέση που του αξίζει. Να είστε σίγουροι ότι αργά η γρήγορα με τη βοήθεια όλων μας θα το πετύχουμε.

Απαντώντας στις ερωτήσεις σας.

1. Εξέλιξη του ανδρικού βόλεϊ δυστυχώς δεν υφίσταται στην Πελοπόννησο.
Η ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ και η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ και όχι η εξέλιξη αυτή τη στιγμή είναι ο στόχος για το ανδρικό βόλεϊ θεωρώ, γιατί απ’ ότι βλέπουμε όλοι οι ομάδες χρόνο με το χρόνο λιγοστεύουν και με μαθηματική ακρίβεια σε λίγα χρόνια η χαμηλότερη κατηγορία θα είναι η Α2.
2. Η συζήτηση και η σύγκριση μεταξύ γυναικείου και ανδρικού βόλεϊ για όλους εμάς, τους ανθρώπους του αθλήματος έχει γίνει σχεδόν φιλοσοφική.
Όλοι γνωρίζουμε τις απόψεις μεγάλης μερίδας του κόσμου που θεωρεί ότι το βόλεϊ είναι κατ’ εξοχήν γυναικείο άθλημα. Άλλοι θεωρούν ότι είναι ένα άθλημα που υπάρχει στις υποδομές για να τροφοδοτεί συνδρομητικά τα αθλήματα του μπάσκετ και του ποδοσφαίρου (Ξέρετε ότι Ισχύει σε πολλά σωματεία), και πολλές άλλες εκδοχές έχουν ακουστεί κατά καιρούς.
Αν θέλουμε να το κάνουμε πιο συγκεκριμένο, η γνώμη μου είναι ότι όλα ξεκινάνε από την προβολή και τις ακαδημίες. Το θέμα της προβολής θα σας το αναπτύξω πιο κάτω.
Όσο αφορά τις ακαδημίες τώρα. Εάν υποθέσουμε λοιπόν ότι ένας γονέας θέλει να φέρει το παιδί του στον αθλητισμό .Εάν είναι αγόρι, έχει την επιλογή του ποδοσφαίρου, του μπάσκετ και ύστερα του βόλεϊ, (Εάν μιλάμε για ομαδικό αθλητισμό). Εάν είναι κορίτσι, η πρώτη επιλογή ομαδικού αθλητισμού είναι το βόλεϊ, μετά ίσως το μπάσκετ και δεν γνωρίζω στατιστικά τι έρχεται μετά.
Έχουμε λοιπόν σαν δεδομένο ότι κάθε χρονιά, ας πούμε σε μια πόλη με 1000 καινούριους αθλητές στις δεξαμενές της, το βόλεϊ θα πάρει 800+ κορίτσια, και στην πολύ καλή περίπτωση 100-200 αγόρια. Ξεκινάμε λοιπόν από τις μικρές ηλικίες με ένα τεράστιο ντεσαβαντάζ εις βάρος του ανδρικού βόλεϊ και είναι απόλυτα λογικό.
Θεωρώ ότι δεν πρόκειται να γίνει τόσο δυνατό το ανδρικό βόλεϊ όσο το γυναικείο, ούτε να αριθμήσει τα ίδια δελτία. Συνυπολογίστε και ένα πολύ μεγάλο ποσοστό που εγκαταλείπει τον αθλητισμό γενικότερα μετά την Γ’ Λυκείου και έχουμε μια πραγματική εικόνα.
3. Ο Ρόλος των παραγόντων και των προπονητών είναι ίσως ο πιο σημαντικός, γιατί στην ουσία αυτοί αποτελούν το πρόσωπο του βόλεϊ απέναντι σε ένα γονιό ή ένα παιδί που έρχεται να γνωρίσει τον κόσμο μας. Το πως θα διαχειριστούν την πρώτη επαφή, την πρώτη σεζόν του παιδιού, τον πρώτο αγώνα, το τι παροχές θα υπάρχουν, τη διαχείριση μιας νίκης μιας ήττας ή ενός προβλήματος στα αποδυτήρια, είναι αδιαμφισβήτητα το κριτήριο για το αν το βόλεϊ θα κερδίσει έναν αθλητή ή θα τον χάσει.
4. Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχουν ευθύνες στην ομοσπονδία γιατί το πρόβλημα είναι πολύ γενικότερο και μεγαλύτερο. Το μόνο που είχε να κάνει η ΕΣΠΕΠ και ήδη κινήθηκε προς αυτή την κατεύθυνση, ήταν να βρει τρόπους να έχουν τα παιδιά περισσότερους αγώνες μέσα στη σεζόν και να διευκολύνει και το έργο μας, γιατί όπως γνωρίζετε δεν είναι εύκολο να κρατήσεις τα παιδιά στο γήπεδο χωρίς παιχνίδια.
Το μόνο που είχαμε ζητήσει εμείς σαν σωματείο αφορούσε τα τμήματα υποδομής και την συνέχιση των αγώνων των ομάδων που αποκλείστηκαν, μετά το πέρας του πρώτου γύρου. Σε μια ιδανική κατάσταση θα μπορούσε να επιχορηγεί τα σωματεία για να μπορούν να μετακινούνται μέσα στη σεζόν για διάφορα events ή τουρνουά που διοργανώνονται. Άλλα ας είμαστε λίγο ρεαλιστές και ας περιμένουμε λίγο ελπίζοντας ότι οικονομικά θα φτάσουμε σε αυτή την κατάσταση κάποτε.
5. Η Κατάσταση στο ανδρικό βόλεϊ χωρίς να θέλω να φανώ απαισιόδοξος, είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει με τα τωρινά δεδομένα. Οι ομάδες αιμορραγούν οικονομικά και από την Α2 και κάτω, οι ίδιοι οι παίκτες κατά κύριο λόγο και οι προπονητές (εφόσον υπάρχουν) ‘’βάζουν πλάτη’’ για να παίρνουν μέρος στα πρωταθλήματα και να παίζουν το αγαπημένο τους άθλημα.
Αυτή η κατάσταση σαν εικόνα δεν είναι καθόλου ελκυστική και σίγουρα, δεν θα προσελκύσει νέους αθλητές στα σωματεία, γιατί αυτό που αντικρίζουν είναι ομάδες χωρίς σφυγμό οικονομικά, χωρίς παροχές και χωρίς προοπτική αθλητικά. Είναι ομάδες που έχουν διατηρηθεί από το μεράκι και το φιλότιμο των εμπλεκομένων, και όταν έρθει αγωνιστικά το πλήρωμα του χρόνου γι’ αυτούς, θα έρχονται τα email με την ένδειξη ‘’αποχώρησε μετά την κλήρωση’’.
Σίγουρα λοιπόν είναι μια δύσκολη κατάσταση που θεωρώ ότι απαιτεί λύσεις, όχι μέσω της περπατημένης αλλά ριζικά διαφορετικές. Παίρνοντας σαν δεδομένο την οικονομική στενότητα της χώρας αλλά και κατ’ επέκταση και της ομοσπονδίας και των σωματείων, βγάζουμε απ’ το τραπέζι τη λύση ‘’μοιράστε λεφτά’’ στις ομάδες γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν.

Πάμε σε άλλου είδους λύσεις.

Πρώτο ζητούμενο. Σύσταση Ομάδας.
Έστω ότι είμαστε ή ότι θέλουμε να ιδρύσουμε μια ανδρική ομάδα στην Πελοπόννησο. Ποιο είναι το πρώτο μας έξοδο; Η σύσταση ενός καταστατικού, η ίδρυση ενός σωματείου κλπ. (Συγνώμη δε τα γνωρίζω καλά τα διαδικαστικά αυτού του τύπου). Είναι Χ έξοδα. Μια πρώτη κίνηση που θα μπορούσε η ΕΣΠΕΠ ή η ΕΟΠΕ να προχωρήσει θα ήταν να γίνεται αυτό ανέξοδα.

Δεύτερο Ζητούμενο. Μετακινήσεις.
Λόγω της έλλειψης ομάδων ανδρών στην Πελοπόννησο, οι μετακινήσεις αποτελούν το μεγαλύτερο έξοδο μέσα στη σεζόν. Υπάρχει στη Β’ Εθνική, σχεδόν μια ομάδα ανά νομό με την Τρίπολη νομίζω και τη Μεσσηνία μόνο να εξαιρούνται. Η μοναδική λύση που θα πρότεινα είναι η εξής. Να υποχρεωθούν τα σωματεία που διατηρούν ομάδες βόλεϊ ανδρών σε υψηλότερες κατηγορίες, (Καλαμάτα Πάτρα κλπ.) να κατεβάζουν μια ομάδα στην χαμηλότερη κατηγορία ανδρών με σκοπό:
-Την αύξηση των ομάδων του πρωταθλήματος της Β’ Εθνικής.
-Το χρόνο συμμετοχής των αθλητών τους που πιθανόν δεν έχουν αρκετό σε πιο μεγάλες και απαιτητικές κατηγορίες.
-Το μεγαλύτερο σε διάρκεια πρωτάθλημα και την ελάττωση των αποστάσεων.
-Την ευκαιρία να δοκιμάσουν παιδιά ακαδημιών τους σε ανδρικό επίπεδο που ως τώρα δεν είχαν την ευκαιρία.
-Τον εμπλουτισμό με μεγαλύτερα ονόματα ομάδων το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής άρα ένα βηματάκι εμπρός στην προσπάθεια να γίνει λίγο πιο ελκυστικό το προϊόν.

Ζητούμενο Τρίτο. Υλικό.
Αυτό είναι ένα θέμα που καίει πάρα πολλές ομάδες, η έλλειψη σε μπάλες, προπονητικό υλικό, κ.α. Είναι ξεκάθαρα θέμα οικονομικών του εκάστοτε σωματείου αλλά είναι ελάχιστα αυτά που μπορούν να ανταποκριθούν όπως πρέπει.
Η αλήθεια είναι πως το μόνο που θα μπορούσα να προτείνω εδώ, θα ήταν μια συνεννόηση μεταξύ ΕΣΠΕΠ – ΕΟΠΕ και κάποιου καταστήματος ή αλυσίδας καταστημάτων με κάποιο διαγωνισμό, ώστε με την ΕΣΠΕΠ μπροστά τα σωματεία, να μπορούσαν να αγοράσουν το υλικό που χρειάζονται πληρώνοντας με κάποιες ευκολίες. Είτε δόσεις, είτε κάποια φοροαπαλλαγή, είτε κάτι άλλο οικονομικό το οποίο σίγουρα δεν κατέχω, γιατί δεν είναι ο τομέας μου. Καταλαβαίνω ότι είναι ίσως σενάριο επιστημονικής φαντασίας αλλά νομίζω ότι αυτός είναι ο λόγος που μας ζητήθηκαν απόψεις.
6. Ήδη έχω παραθέσει κάποιες προτάσεις πιο πάνω για την ανάκαμψη του βόλεϊ πιο πάνω αλλά θα ήθελα να προσθέσω κάποιες ακόμα.
Ζούμε στην εποχή των Multimedia και Social Μedia. Είναι μια εποχή που έχει τα καλά και τα άσχημα της. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε τις δυνατότητες που μας δίνει μια Live μετάδοση ενός αγώνα ή ενός τουρνουά, που σίγουρα θα κάνει το παιχνίδι μας λίγο πιο προσβάσιμο από κάποιον που δεν είναι στο γήπεδο αλλά θέλει να δει τη φίλη ή το φίλο του να παίζει. Νομίζω το ανέφερε κάπου ο φίλος μου ο Κωστής από τη Σπάρτη κάπου.
Υπηρετώντας ένα σωματείο εδώ στην Πύλο για 10η σεζόν, θέλω να σας προτρέψω να κυνηγήσετε να φέρετε κοντά στα παιδιά σας μεγάλες διοργανώσεις και Events με καταξιωμένους ανθρώπους του χώρου. Σίγουρα το κάνετε και το έχετε κάνει ήδη, αλλά αρκετοί που γνωρίζω, ειδικά σε επαρχιακές πόλεις δεν το έχουν τολμήσει.
Με επιτυχία διοργανώσαμε το 2013-14 το Final-4 του κυπέλλου γυναικών, και επειδή το έζησα από μέσα, σας λέω ότι η Πύλος μιλούσε για το βόλεϊ ένα μήνα πριν και ένα μετά.
Το ενδιαφέρον του κόσμου ήταν τεράστιο και σίγουρα στις επαρχίες διψάει ο κόσμος για τέτοιου είδους δράσεις. Ο Κύριος Ανδρεόπουλος μας έκανε την τιμή σε άλλη γιορτή του βόλεϊ, η κυρία Πραγκαλούδη, η κυρία Καραντάσιου ο κύριος Σαμαράς και πολλοί άλλοι πέρασαν απ’ το μικρό χωριό μας, βάζοντάς μας στο χάρτη.
Κλείνοντας, θεωρώ ότι πρέπει να σταματήσουν να ασχολούνται οργανικά με τον αθλητισμό άνθρωποι που θέλουν να εξυπηρετήσουν καθαρά δικά τους συμφέροντα. πχ να παίζει ο γιος μου, να παίζει η κόρη μου, ξέρετε αυτή η μάστιγα.
Να μείνουν άνθρωποι που ασχολούνται με τον αθλητισμό για τον αθλητισμό. Σίγουρα είναι κάτι που είναι πολύ δύσκολο, αλλά τρελοί υπάρχουν παντού και τρέχουν τμήματα και ομάδες ολόκληρες.

Με φιλικούς χαιρετισμούς
Κωνσταντίνος Σαρμάς
Προπονητής Ν.Ο.Πύλου