Η υπόθεση «πυρηνελαιουργεία» έχει απασχολήσει την επικαιρότητα όσο καμία άλλη και έχει περιπλεχθεί ανάμεσα σε ελέγχους, προστριβές, πρόστιμα, επιβολές μέτρων και πολύ… επικοινωνία. Ποια όμως είναι η ουσία; Δείτε τι αποδεικνύεται σήμερα και μας αφήνει… άφωνους κυριολεκτικά.
Η εικόνα γύρω από τη λειτουργία των πυρηνελαιουργείων, αντί να στηριχθεί σε μέτρα και πρακτικές που θα μπορούσαν να είχαν τρέξει εδώ και καιρό -ή που έχουν τρέξει κατά περίπτωση από ορισμένες μονάδες- για την βελτίωση της όλης κατάστασης, έφθασε στο σημείο με φόντο και τις πολιτικές και τη διαχείριση που ακολουθήθηκε -ειδικά στη Μεσσηνία- να «ενοχοποιήσει» έναν ολόκληρο κλάδο ή και χωριστά τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε αυτόν.
Για να ληφθούν αποφάσεις από την Περιφέρεια επιβολής μέτρων με το λεγόμενο πλαφόν…. ωραρίου στη λειτουργία τους, χρειάστηκε να υπάρξουν μετρήσεις από μια εταιρεία. Βάσει των μετρήσεων αυτών τις οποίες και πραγματοποίησε το εκ… Θεσσαλονίκης εργαστήριο, προέκυψε η λεγόμενη «αιτιολόγηση» από τις υπηρεσίες του να μπει ωράριο και να σταματά το πρωί η λειτουργία των πυρηνελαιουργείων και όλα τα συνεπακόλουθα.
Κάτι που συμβαίνει έως τώρα χωρίς να έχει υπάρξει καμία βάσιμη αιτιολογία στο γιατί να γίνεται εκ περιτροπής λειτουργία; Στο γιατί η εκ περιτροπής λειτουργία βοηθά και που; Πως; Ακόμη και εάν υπάρξει η υπόθεση… εργασίας ότι διαπιστώνεται επιβάρυνση από τη λειτουργία των πυρηνελαιουργείων, τις υπόλοιπες ώρες τότε δεν υπάρχει πρόβλημα; Κι αφού καταρρίπτεται από τη λογική αυτή η εκτίμηση, να υπογραμμιστεί για να τελειώνει και η «καραμέλα», δεν υπάρχει επιδημιολογική μελέτη που να αιτιολογεί κάτι περαιτέρω! Άλλωστε μην ξεχνάμε και τις αναφορές -όπως είχαμε καταδείξει σε προηγούμενο ρεπορτάζ μας- με τους… ειδήμονες να έχουν φθάσει στο σημείο να παίρνουν και να κάνουν… συρραφή κείμενα copy-paste από την περιοχή της Αχαΐας, που αφορούσαν μάλιστα σε προηγούμενα χρόνια, για να δικαιολογήσουν τις -δήθεν- εκτιμήσεις τους.
Τι έρχεται όμως σήμερα για να αποδείξει ότι πολλά είναι… λάθος!
Στην Ελλάδα λειτουργεί ένας επίσημος φορέας που με απόλυτη αξιοπιστία και τεκμηριωμένη επάρκεια είναι εκείνος που δίνει τις διαπιστεύσεις και αυτός είναι το Εθνικό Συμβούλιο Διαπίστευσης (ΕΣΥΔ). Το ΕΣΥΔ λοιπόν στις 3 Δεκεμβρίου του 2020 δίνει τις δικές του απαντήσεις για την όλη υπόθεση και με ένα τρισέλιδο πόνημά του απευθύνεται στο εργαστήριο που έκανε τις μετρήσεις, λέγοντάς του… ούτε λίγο ούτε πολύ, πως οι μετρήσεις δεν έγιναν με τον τρόπο που ενδείκνυται να γίνονται. Αφού στο έγγραφο επισημαίνονται μια σειρά από αναλυτικά στοιχεία περί μη συμμόρφωσης με τα όσα προβλέπονται για τη διαδικασία που ακολουθήθηκε -με τα σημεία αυτά να είναι 8!!!- καλεί το εργαστήριο που σύναψε την προγραμματική σύμβαση με την Διεύθυνση Ανάπτυξης Μεσσηνίας «να προβεί σε διόρθωση της έκθεσης…», να προβεί «σε δήλωση συμμόρφωσης…» και να «υποβάλλει διορθωτικές ενέργειες… σχετικά με μη επιτυχή εφαρμογή των απαιτήσεων του συστήματος διαχείρισης».
Ξεκάθαρα λοιπόν από τα έγγραφα που έχουμε στα χέρια μας, αποδεικνύεται πως οι μετρήσεις είναι στον… αέρα. Κι αυτό ενισχύεται περαιτέρω από το γεγονός πως ακολουθεί σε αυτή την προτροπή του ΕΣΥΔ η απάντηση του εργαστηρίου, που -άκουσον άκουσον- τι λέει… «Η δειγματοληψία εκτελέστηκε σε θέση… που δεν καλύπτει τις απαιτήσεις των προτύπων EN15259:2007 και ISO9096:2017. Κατά τη διάρκεια της δειγματοληψίας δεν ήταν γνωστές οι συνθήκες λειτουργίας της εγκατάστασης. Γεγονότα που επηρεάζουν την αβεβαιότητα του αποτελέσματος». Με απλά λόγια το ίδιο το εργαστήριο για τις μετρήσεις παραδέχεται την… αβεβαιότητα του αποτελέσματος!
Απλά τώρα ρωτάμε… Η διοίκηση φρόντισε να πάρει κάποιες αποφάσεις που είναι βασισμένες σε κάποιες μετρήσεις που είναι αβέβαιες και… λάθος! Είναι δίκαιο και σωστό αυτό;
Αυτές οι επιχειρήσεις που έχουν διασυρθεί από… λάθη και αβλεψίες, δεν θα πρέπει θα αποκατασταθούν;
Και άραγε τι άλλο πρέπει να γίνει για να αποδειχθεί η λάθος πρακτική της Διεύθυνσης και της Π.Ε. Μεσσηνίας;
