Είναι αλήθεια ότι στα λόγια με ευκολία μπορεί ο οποιοσδήποτε και ειδικά ένας πολιτικός να χτίσει «ανώγια και κατώγια». Τι γίνεται όμως όταν φτάνει η στιγμή που η επικοινωνία δεν μπορεί να καλύψει το κενό ή για την ακρίβεια, τι συμβαίνει όταν τα λόγια αδυνατούν να εκπληρώσουν το story που ο πολιτικός ή αυτοδιοικητικός παράγοντας έχει πουλήσει σαν παραμύθι στους ιθαγενείς;
Δυστυχώς τα χρόνια έχουν περάσει και μαζί και οι εποχές όπου τέτοιου είδους πρακτικές είχαν εφαρμογή και φυσικά εκλογική απόδοση. Άλλωστε η πραγματικότητα είναι δυστυχώς σκληρή για όλους εκείνους που επιχειρούν να μετατρέψουν την δική τους αυταπάτη σε… έργο, ειδικά σε περιόδους όπου χαρακτηρίζονται ως προεκλογικές. Συνάμα είναι εξαιρετικά λυπηρό να διακρίνεις αιρετούς, να διαχειρίζονται με ευκολία γκεμπελίστικες πρακτικές σε μία αγωνιώδη -ως φαίνεται- προσπάθεια να καλύψουν την απόλυτη αναντιστοιχία εξαγγελιών, υποσχέσεων και έργου.
Βέβαια για να μην… αδικήσουμε κάποιους, η τακτική των επικοινωνιακών πυροτεχνημάτων ενδείκνυται και επιστρατεύεται πάντα όταν η εκάστοτε εξουσία, είτε λέγεται Κυβέρνηση, είτε Περιφερειακή, είτε Δημοτική Αρχή, νιώθει ότι ο έλεγχος χάνεται. Αισθάνεται ότι ο κόσμος δεν μπορεί να «μεταβολίσει» άλλες υποσχέσεις μιας και το αποτέλεσμα είναι εξόφθαλμα ανύπαρκτο, τουλάχιστον στο βαθμό εκείνων που με ευκολία αράδιαζαν οι έχοντες τις καρέκλες στους διψασμένους για «θα» ιθαγενείς.
Με… ρέγουλο, λοιπόν, μιας και ο κόσμος είναι περισσότερο υποψιασμένος και λιγότερο… εξαρτημένος με γλυκές στο πιπίλισμα πολιτικές και αυτοδιοικητικές καραμέλες. Και μιας και μπήκαμε στο καλοκαίρι, ας έχουν στο μυαλό τους μερικοί ότι στην κινούμενη πολιτική άμμο, καριέρες δεν χτίζονται!
Του Κώστα Β. Τσερεντζούλια
