Παρά τα όσα νομίζουν ορισμένοι, η αντιπολίτευση είναι δύσκολη δουλειά. Πρέπει να εδράζεται σε στοιχειωδώς πραγματικά δεδομένα και κυρίως να ανταποκρίνεται στο κοινό αίσθημα.
Για παράδειγμα, η αντιπολίτευση δεν θα είχε τόση επιτυχία στο Μνημόνιο ή στο Σκοπιανό αν δεν απευθυνόταν σε μια δεξαμενή της τάξεως του 70% – 80% της ελληνικής κοινωνίας. Αν δεν εγγραφόταν δηλαδή σε ένα υπαρκτό ή εν δυνάμει πλειοψηφικό ρεύμα.
Σήμερα η αντιπολίτευση ασκείται στο επίπεδο της υστερίας.
Ελεγαν τον Μάρτιο ότι δεν υπήρχε πρόβλημα στον Εβρο αν μπούκαραν οι μετανάστες ή ότι χώρα θα ηττηθεί από τον Ερντογάν. Διαψεύστηκαν και στα δυο.
Ελεγαν ότι η Τουρκία (περίπου) θα πάρει το μισό Αιγαίο με τον… ανίκητο στόλο της και ότι η κυβέρνηση πιάστηκε «με τις πιτζάμες» (Τσίπρας). Επεσαν έξω.
Γενικά η αντιπολίτευση είναι στο κλίμα «Βάστα, Ερντογάν». Ανευ ουσιαστικού λόγου.
Ελεγαν ότι οι μεταναστευτικές ροές είναι αδύνατον να ανακοπούν. Ανακόπηκαν σε μεγάλο βαθμό.
Ελεγαν τον Μάιο (Φίλης και συνδικαλιστές) πως δεν πρέπει να ανοίξουν τα σχολεία διότι θα μετράμε απώλειες. Ανοιξαν και δεν άνοιξε μύτη.
Ελεγαν πως δεν πρέπει να γίνουν Πανελλαδικές. Μια χαρά έγιναν.
Ελεγαν να μην ανοίξει ο τουρισμός. Ανοιξε, μπορεί να μην έσπασε ταμεία, αλλά ούτε και κόστισε. Λιγότερα από 15% των κρουσμάτων είναι εισαγόμενα.
Ελεγαν ότι βούλιαξε η Εύβοια ή ότι κάηκαν οι Μυκήνες. Τελικά υπήρξαν ζημιές, αλλά ούτε βούλιαξε η Εύβοια, ούτε κάηκαν οι Μυκήνες.
Η αντιπολίτευση φωνάζει «λύκος!» πεντέξι φορές τη μέρα. Κι ακόμη περιμένουμε να εμφανιστεί ο λύκος.
Πάλι καλά διότι δεν θα χωρούσαν οι φυλακές. Μόνο ο Πολάκης πιάνει καμιά δεκαριά κλέφτες και λαμόγια στην καθισιά του – αλλά και στη φαντασία του…
Ελλείψει λύκου όμως τους φταίνε οι εφημερίδες, οι τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα, ο Πέτσας, το κακό το ριζικό μας και ο Θεός που τους μισεί όταν παρουσιάζουν μια πραγματικότητα που δεν επιβεβαιώνει τη φαντασία ή τη ρητορική τους.
Καμία αντίρρηση. Αλλά αντί να βρίζουν τους άλλους, γιατί δεν προσπαθούν να ταιριάξουν τη ρητορική τους στην πραγματικότητα;
Τι θα έχαναν πολιτικά αν μιλούσαν για «ζημιές στις Μυκήνες» (διατύπωση κοντά στην πραγματικότητα) αντί να προσπαθούν να πείσουν ότι κάηκαν οι Μυκήνες (που δεν κάηκαν) κι ότι κάποιοι το κρύβουν;
Ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι αυτή την αντιπολιτευτική υστερία όταν είναι καταφανές ότι η κοινωνία δεν βρίσκεται σε τέτοια φάση.
Κι αν τους αρέσει η τσιρίδα κανένα πρόβλημα. Μπορούν να τσιρίζουν όσο θέλουν.
Αλλά αν δεν αποδίδει η τσιρίδα, αυτό δεν είναι πρόβλημα των άλλων. Δικό τους είναι.
του Γιάννη Πρετεντέρη από το www.in.gr
