Τη συμμετοχή τους στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό κατέθεσαν οι συνεργάτες του γραφείου της Ζάχα Χαντίντ, Δημήτρης Κολώνης και Ζέττα Κοτσιώνη, το οποίο σε περίπτωση που υλοποιηθεί, αναμένεται να αλλάξει την εικόνα της πόλης, αλλά και ολόκληρης της Πελοποννήσου.
Η πρόταση αυτή φέρνει νέο αέρα στην οικονομική και πολιτιστική ζωή της πόλης, καθώς σε συνδυασμό με άλλους μουσειακούς χώρους της περιφέρειας, πρόκειται να αποτελέσει σημείο αναφοράς όχι μόνο για το ευρύ κοινό, αλλά και για ανθρώπους από τον χώρο της εκπαίδευσης και του πολιτισμού.
Από όποια όψη κι αν κοιτάξει κανείς το συγκεκριμένο αρχιτεκτονικό σχέδιο παρουσιάζει τρομερό ενδιαφέρον: η βόρεια πλευρά του αντικρίζει τον ποταμό Ευρώτα, η ανατολική χαρακτηρίζεται από μεγάλες γυάλινες επιφάνειες και διάτρητα πάνελ, τα οποία επιτρέπουν στις ακτίνες του ήλιου να διαχυθούν σε ολόκληρο το κτίριο και να φωτίσουν περισσότερο τα εντυπωσιακά εκθέματα, ενώ η δυτική πλευρά, με τις εξίσου μεγάλες γυάλινες επιφάνειες, βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τα αρχαία και τα ψηφιδωτά, που είναι τοποθετημένα στον υπαίθριο χώρο.
Μ’αυτό τον τρόπο δυσκολεύεται κανείς να διακρίνει με σαφήνεια τα όρια μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου. Βέβαια, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και η νότια πλευρά του κτιρίου, καθώς μέσω αυτής επικοινωνεί το μουσείο με τη σύγχρονη πόλη της Σπάρτης.
Συγχρόνως, η υπερυψωμένη γυάλινη πλατφόρμα, που περνάει πάνω από τα αρχαία μνημεία, είναι αυτή που οδηγεί τους επισκέπτες στην κεντρική είσοδο του μουσείου, ενώ η εγκάρσια τομή που υπάρχει στο κτίσμα αποκαλύπτει την άμεση οπτική επαφή με τα ευρήματα που είναι αποθηκευμένα στον υπόγειο χώρο.
Αν και η πρόταση του γραφείου Zaha Hadid δείχνει αρκετά ρηξικέλευθη, η όψη, η ογκομετρία και οι αναλογίες του κινούνται σε μεγάλο βαθμό παράλληλα με τις υπάρχουσες, θέλοντας έτσι να παραμείνει ζωντανή η ξεχωριστή ταυτότητα του μουσείου.
Πέρα, όμως, από την εξωτερική του διαμόρφωση, το μουσείο εσωτερικά είναι εξαιρετικά «ευέλικτο» για τους επισκέπτες, αφού η οργάνωσή των εκθεσιακών ενοτήτων είναι τέτοια, ώστε να ανταποκρίνεται πλήρως στις σύγχρονες τάσεις της Μουσειολογίας.
Στην όλη δόμηση του κτιρίου δόθηκε σημαντική έμφαση στον έλεγχο της ηλιακής ακτινοβολίας, στην προσαρμογή και ενσωμάτωση τοπικών υλικών κατασκευής, καθώς επίσης και στον φυσικό αερισμό των εσωτερικών χώρων, στους οποίους απαιτείται λεπτομερής προσοχή, έτσι ώστε να παραμείνει αλώβητη η πολιτιστική κληρονομιά που φυλάσσεται σε αυτούς.
Πηγή: www.lifo.gr
