Κατά τους ορφικούς, ο λεγόμενος ορφικός βίος, ο τρόπος διαβίωσης που στηριζόταν στην άσκηση, τις απαγορεύσεις και τους κανόνες αποχής, σε συνδυασμό με τις τελετές καθαρμού, τη μύηση στα μυστήρια και την ωμοφαγία, μπορούσε να εξασφαλίσει την απελευθέρωση της ψυχής από το σωματικό στοιχείο και τη διαρκή ένωσή της με το θεϊκό.
