Συμβιβασμένοι ότι όλα πάνε καλά, πεπεισμένοι ότι ένα «αόρατο»
χέρι θα βοηθάει πάντα στο να ξεπερνιούνται όλες οι δυσκολίες, σίγουροι και σ’ ένα βαθμό… ψωνισμένοι ότι εμείς είμαστε κι άλλος κανείς δεν μας φτάνει. Κι όλα αυτά επειδή κυρίαρχα οι συγκυρίες αλλά και οι μεγάλες επενδύσεις όπως της Costa Navarino ή εκείνες που προγραμματίζονται, έφεραν τη Μεσσηνία εντός των συζητήσεων για τον τουρισμό.
Βέβαια για χιλιοστή φορά θα γραφεί, ότι αυτό δεν αρκεί. Η κεκτημένη ταχύτητα που η περιοχή έχει αναπτύξει, δίχως την κατάλληλη υποστήριξη μπορεί να χαθεί μέσα σε μία νύχτα. Οι τάσεις άλλωστε στον τουρισμό διαμορφώνονται – και το γνωρίζουν καλά όλοι οι εμπλεκόμενοι – από μία σειρά παράγοντες, αλλά και την διαρκή κινητικότητα στη λογική της ενίσχυσης του τουριστικού προϊόντος, εκτός από τον τομέα των υπηρεσιών, στον τομέα των υποδομών.
Η «καραμέλα» άλλωστε που τα τελευταία έτη αναμασούν όλοι κι αφορά στις πληρότητες και στους πηχυαίους τίτλους που παραπέμπουν στο ότι η Μεσσηνία ξαφνικά έγινε… Ίμπιζα, περισσότερο για εσωτερική κατανάλωση γίνεται, έτσι για να ασχολούνται οι ιθαγενείς και να αυτοθαυμάζονται γιατί ζουν – αυτό αλήθεια είναι – στο δικό τους παράδεισο. Λειτουργεί όμως έτσι η βιομηχανία του τουρισμού; Ή ξαφνικά όλοι έγιναν ειδικοί επειδή έτυχε να συμπέσουν με μία περίοδο όπου οι συνθήκες ευνόησαν σε μία επικοινωνιακή έκρηξη για την περιοχή μας;
Οι κάθε λογής αρμόδιοι είναι βέβαιο ότι γνωρίζουν καλά τις απαντήσεις, αλλά και τα τεράστια κενά που υπάρχουν. Είναι απολύτως σίγουρο ότι εύχονται κάθε φορά τα διάφορα στοιχεία που δίδονται στη δημοσιότητα και σχετίζονται με τον τουρισμό να περιλαμβάνουν τη Μεσσηνία ή περιοχές αυτής, προκειμένου έτσι να μπορέσουν να στηρίξουν το αφήγημα που με… κόπο χτίζουν.
Ας αναρωτηθούν ωστόσο οι εμπλεκόμενοι με τον τουρισμό, μικροί και μεγάλοι, όχι για να τοποθετηθούν δημόσια αλλά για να απαντήσουν στις δικές τους σκέψεις, αμφιβολίες ή ανησυχίες. Είναι πράγματι όλα τόσο ιδανικά στον τουριστικό τομέα στη Μεσσηνία; Και η ερώτηση αυτή προφανώς δεν αφορά τόσο τους ιδιώτες που σε μία δύσκολη οικονομική περίοδο πολλές φορές ρισκάρουν περισσότερα απ’ ότι τους… επιτρέπεται, αλλά όλους εκείνους τους φορείς που εντάσσονται στην σφαίρα του δημοσίου.
Ο εφησυχασμός και η έπαρση πολλές φορές, δεν είναι καλοί «σύμβουλοι», όταν τα πάντα γύρω μας αλλάζουν με ραγδαίους ρυθμούς. Κι αυτό ίσως κάποια στιγμή – πριν είναι αργά – θα πρέπει να μας απασχολήσει και να μας… ξεκολλήσει από τις όποιες ψευδαισθήσεις μας!
Του Κώστα Β. Τσερεντζούλια
