Η αναβίωση του λαϊκού παραμυθιού μέσα από τους σύγχρονους παραμυθάδες, που συνεχίζουν το σπουδαίο έργο της γιαγιάς προς τα εγγόνια, αποτελεί ανάγκη της κοινωνίας, όχι μόνο γιατί το παραμύθι δρα παρηγορητικά στις ανησυχίες της ανθρώπινης ύπαρξης, και στα προβλήματα, αλλά και επειδή προσφέρει όλα όσα ο σύγχρονος τρόπος ζωής στερεί, την ψυχική ανάταση, τη ζεστασιά, τη συντροφικότητα, την ανάπτυξη σχέσεων και τη διαμόρφωση καλών ακροατών, ως προϋπόθεση.
