Δεκάδες αν όχι και περισσότερα είναι τα ερωτηματικά που εγείρονται μετά τη δημοσιοποίηση του βίντεο που τράβηξε ο ίδιος ο Στέφανος Χίος δευτερόλεπτα μετά τη δολοφονική απόπειρα εναντίον της ζωής του. Όπως προκύπτει από το βίντεοληπτικό υλικό του κινητού του τηλεφώνου που είχε το θάρρος να ανοίξει κατά τη διάρκεια της διαδρομής του προς το Σισμανόγλειο νοσοκομείο αλλά και την συνομιλία του με τον υπάλληλο υποδοχής ή security του Σισμανόγλειου, ο δημοσιογράφος (έχοντας διαπεράσει το κορμί του δύο σφαίρες) αντιμετωπίζεται από τον υπάλληλο χειρότερα και από ότι ένας συνοδός ασθενούς που ζητάει παρανόμως να εισέλθει σε ακατάλληλη ώρα και απαγορευμένο χώρο.
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι το ανατριχιαστικό βίντεο που έχει κάνει το γύρο του διαδικτύου και έχει γίνει viral δείχνει μεταξύ άλλων ότι ο δημοσιογράφος έχει ανοίξει την κάμερα του κινητού του τηλεφώνου και καταγράφει -τις παρ’ ολίγον- τελευταίες στιγμές της ζωής του. Λίγα μόλις λεπτά μετά την επίθεση, με τα δευτερόλεπτα να κυλούν αργά και βασανιστικά για τον ίδιο και την αιμορραγία να έχει λούσει το κορμί του φτάνει στην είσοδο του νοσοκομείου. Βγαίνει από το όχημα του και ενημερώνει με τρεμάμενη φωνή τον «υπάλληλο υποδοχής» ποιος είναι και ότι έχει δεχθεί δύο σφαίρες, σηκώνοντας παράλληλα την μπλούζα του ώστε να επιβεβαιώσει ο υπάλληλος το γεγονός.
Ο ανεκπαίδευτος υπάλληλος αντί να πεταχτεί από την καρέκλα του σαν ελατήριο και να προσφέρει κάθε δυνατή βοήθεια (τηρώντας πάντα το οποίο νοσοκομειακό πρωτόσκολο σε τέτοιες σκληρές περιπτώσεις) τηλεφωνεί σε κάποιον άλλο υπάλληλο, λέγοντας του με σταθερή χαλαρή φωνή -λες και παραγγέλνει σουβλάκια- χωρίς ίχνος τρόμου, ότι μπροστά του, στην είσοδο είναι ο Στέφανος Χίος και ρωτάει πως θα πάει στα ΤΕΠ (Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών) αντί να ζητήσει επί τόπου την συνδρομή γιατρών, νοσηλευτών ή ασθενοφόρου.
Χίος προς υπάλληλο: «Αιμορραγώ – Πες μου που να πάω»
Το «κουρασμένο παλικάρι» αρχίζει να ενημερώνει χαλαρά και αφήνοντας τον Σ. Χίο όρθιο να περιμένει αιμμοραγόντας, τι να κάνει μαζί του, όπως θα ακούσετε και στο video να λέει με τον Σ. Χίο να του τονίζει για να ακούσει ο υπάλληλος από την άλλη πλευρά της τηλεφωνικής γραμμής ότι: «έχω δεχθεί δυο σφαίρες! Πες μου που να πάω αιμορραγώ».
Και αυτός αντί να σηκωθεί από τη στριφογυριστή καρεκλίτσα του, να τρέξει και να προσφέρει κάθε δυνατή βοήθεια, άκουσον – άκουσον, συνεχίζει το τηλέφωνο στον ίδιο αργό ρυθμό ώστε να τον…βοηθήσει! Έλα όμως που η λύση και η βοήθεια που του προτείνει ο άλλος εκπληκτικός υπάλληλος είναι να πάει μόνος του στα ΤΕΠ.
Όλα αυτά ξαναλέμε την ίδια στιγμή που η ζωή του Στέφανου Χίου κυριολεκτικά κρέμεται από μία κλωστή και κάθε δευτερόλεπτο που περνάει μπορεί να αποβεί μοιραίο για τη ζωή του.
Του αρνήθηκε ασθενοφόρο κατόπιν τηλ.συνομολίας
Στο βίντεο που σας παρουσιάζουμε και πάλι, θα διαπιστώσετε ότι ο ανεύθυνος υπάλληλος αντί να σηκωθεί ή να τηλεφωνήσει τουλάχιστον να έρθει ένα ασθενοφόρο στην πύλη να το παραλάβει πριν σωριαστεί στο έδαφος χάνοντας στη καλύτερη περίπτωση τις αισθήσεις του ή και την ίδια του τη ζωή, χαλαρά πάντα, με νωχελικός ρυθμούς καλοκαιρινής ραστώνης, ενημερώνει τηλεφωνικά τον προαναφερθέντα υπάλληλο, ότι στην πύλη βρίσκεται πυροβολημένος ο γνωστός δημοσιογράφος για να λάβει την εξής απίστευτη απάντηση (προφανώς ξαναλέμε από τον ανώτερο του) ότι θα πρέπει ο ίδιος να μεταβεί στα επείγοντα περιστατικά είτε με τα πόδια είτε με το αυτοκίνητο του.
Του είπαν να οδηγήσει μόνος του στα Επείγοντα
Σαφώς ο άνθρωπος αυτός δεν έχει την νοητική ικανότητα αλλά ούτε και την όραση για να αντιληφθεί και να δεί ότι κρατάει κυριολεκτικά την ζωή του δημοσιογράφου στα χέρια του. Μια ζωή που ξαναλέμε ότι κρέμεται από μία κλωστή και από δευτερόλεπτο σε δευτερόλεπτο μπορεί ο δημοσιογράφος του οποίου η σφαίρα πέρασε δίπλα από την καρδιά να χαθεί για πάντα. Εκεί μπροστά στα μάτια του, την ώρα που σε χαλαρό τόνο του λέει πως να πάει στα ΤΕΠ μόνος του.
Ο Στέφανος Χίος δεν σωριάζεται στο έδαφος ή ακόμα χειρότερα να συγκρουστεί με το αυτοκίνητό του, χάνοντας τη ζωή του- όχι από τις σφαίρες αλλά από τη σύγκρουση και την αβελτηρία κάποιον ανεύθυνο υπευθύνων καρεκλοκένταυρων.
Αρχίζει και ψάχνει μέσα στο σκοτάδι όπως ακούγεται να λέει ή να μονολογεί καλύτερα «πού πάω – πού είναι αυτό» ψάχνοντας να βρει μέσα στο σκότος, τη δίοδο προς τη ζωή… Την πύλη των ΤΕΠ.
Το δρόμο που θα τον οδηγήσει στα επείγοντα περιστατικά και στο κρεβάτι περίθαλψης των τραυμάτων του.
Είναι άξιον απορίας πως πραγματικά έφτασε ως εκεί
είναι άξιον απορίας πως δεν έχασε τη ζωή του πάνω στο τιμόνι είναι άξιον απορίας και εδώ πρέπει να σταθούμε όλοι, πώς ένας υπάλληλος υποδοχής ασθενών που δεν γνώριζε τη δουλειά του καταφανώς, θα γίνονταν ο παρολίγον «δολοφόνος» του δημοσιογράφου, εξαιτίας της ανοργανωσιάς του συστήματος, της έλλειψης εμπειρίας του ως υπάλληλος και της μη γνώσης του για το πώς συμπεριφέρονται σε τέτοιου είδους ακραία περιστατικά.
Δεν πέθανε απ’ τις σφαίρες και θα «έφευγε» απ’ τους υπαλλήλους
Και φυσικά για το πώς μεταφέρεται ένας ασθενής στα επείγοντα περιστατικά του νοσοκομείου που υπηρετεί.
Και κάπου εδώ αρχίζουνε τα ερωτηματικά προς τη διοίκηση του νοσοκομείου αλλά και του υπουργείου Υγείας:
Ο υπάλληλος αυτός ήταν υπάλληλος υποδοχής – security του νοσοκομείου ή κάποιος «παρατρεχάμενος» που απλά έκανε τη βάρδια κάποιου άλλου, ο οποίος έλειπε σε διακοπές;
Ο εν λόγω υπάλληλος πώς είναι δυνατόν να μη γνώριζε πού βρίσκονται τα επείγοντα περιστατικά και πώς μεταφέρεται εκεί ένας ασθενής;
Πώς επέτρεψε να μην γίνουν όλα πιο ευσπεσμένα ώστε να μη χαθεί πολύτιμος χρόνος και το αίμα του δημοσιογράφου που έσταζε ζεστό στο οδόστρωμα;
Η διοίκηση του νοσοκομείου είδε το οπτικό υλικό που έχει κάνερι το γύρω της Ελλάδας;
Έκανε Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ) προκειμένου να αποδειχθεί τι συνέβη εκείνα τα μοιραία λεπτά που αν τα βάλει κάποιος κάτω μαζί (χρονικά) θα διαπιστώσει ότι ισοδυναμούν με το χρόνο που έκανε ο δημοσιογράφος οδηγώντας από το σπίτι του στο νοσοκομείο.
Τα ερωτήματα είναι πολλά και αμείλικτα όπως και το ανατριχιαστικό πραγματικά βίντεο που δεν θυμίζει σε τίποτα ευρωπαϊκό κράτος που σέβεται τον εαυτό του.
Μπορεί να είναι καλοκαίρι, μπορεί όλοι να αισθάνονται μία κόπωση, αλλά όταν βλέπεις αιμόφυρτο και πυροβολημένο μπροστά σου έναν άνθρωπο, είναι αδιανόητο να μην πεταχτείς από την καρέκλα σου και αν όχι «να τον πάρεις στα χέρια» (που λέει ο λόγος) για να τον οδηγήσεις στα επείγοντα, να καλέσεις επιτακτικά και με στεντώρια φωνή, επιτόπου ένα ασθενοφόρο καθώς χάνετε μπροστά σου μια ζωή!
Είναι αδιανόητο επίσης ένας υπάλληλος, που ούτε καν νοσηλευτής δεν είναι, να «κρατάει στα χέρια του» τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου, μέσα σε ένα κεντρικό νοσοκομείο της Αττικής και να του υποδεικνύει πώς να πάει μόνος του, με το αυτοκίνητό του και με δύο σφαίρες στο κορμί του, στα επείγοντα περιστατικά.
Στην περίπτωση του Στέφανου Χίου και όπως ο ίδιος είπε σε μια αποστροφή του λόγου του, «δεν πήγε σαν το σκυλί στο αμπέλι» τα κατάφερε και έφτασε με τη βοήθεια της Παναγιάς, μέχρι τα επείγοντα περιστατικά.. άλλοι συνάνθρωποί μας όμως, δεν είχαν την ίδια ευλογία.
Το ίδιο timing, όπως θα πουν οι ορθολογιστές ή τη σύμπτωση κάποιοι άλλοι ώστε να κερδίσουν την ζωή τους. Και δυστυχώς με υπαλλήλους ασφαλείας, υποδοχής ή ότι άλλο αποκαλούνται να κάθονται σε καρέκλες όπως αυτή που κάθονταν ο συγκεκριμένος, είναι μαθηματικά βέβαιο, ότι αργά ή γρήγορα θα θρηνήσουμε θύματα.
Κυρίες και κύριοι το θέμα δεν κλείνει εδώ. Τώρα ανοίγει. Μας χρωστάνε εξηγήσεις. Και το www.pressone.gr θα τις διεκδικήσει για όλους όσους έχουν βρεθεί στο «παρά πέντε» αλλά και στις οικογένειες όσων βρέθηκαν «στο και πέντε». Ο Στέφανος Χίος ζεί από καθαρό Θαύμα.
Και νομίζω ότι το έχουμε αντιληφθεί όλοι, αν σκεφτούμε πόσο χρόνο ζει, με δυο διαμπερή τραύματα, περπατάει, κυνηγάει το φονιά του, οδηγάει με την αιμορραγία να έχει κοκκινίσει το κορμί του και τα τραύματα να έχουν τρυπήσει ζωτικά όργανα του σώματος του. Να κυλούν τα λεπτά και αυτός να συνομιλεί με τον «υπάλληλο της υπομονής» και τον συνυπεύθυνο συνάδελφο ή προϊστάμενο του και να φτάνει έχοντας τις αισθήσεις του και διαύγεια νου, στα ΤΕΠ που του έσωσαν τη ζωή.
Περιμένουμε τις έρευνες του Νοσοκομείου και του Υπουργείου
Περιμένουμε να μάθουμε νέα για την αποπομπή των εν’ λόγω υπαλλήλων, τουλάχιστον από τα συγκεκριμένα πόστα ευθύνης αφού αποδείχθηκαν όχι απλά «λίγοι» αλλά «εγκληματικά αργοί». Περιμένουμε τον Διοικητή του Σισμανόγλειου να πάρει θέση και να όχι απλά να «ξηλώσει» τους υπαλλήλους.
Αλλά να εκπαιδεύσει τους επόμενους, που ρόλος τους δεν είναι να απομακρύνουν ψυχές από τους γκισέδες, ούτε να επιβάλουν την τάξη με το φουσκωτό του όγκου του και το νταηλίκι.
Περιμένουμε να μάθουμε ποιο είναι το πρωτόσκολο σε τέτοιες περιπτώσεις και αν πράγματι ακολουθήθηκε έστω και στο ελάχιστο, διότι όπως θα δείτε και στο video ο δημοσιογράφος δεν ήταν απλά τυχερός…αλλά όπως σοφά λέει ο λαός μας «είχε Άγιο».
