Τα παραμορφωτικά γυαλιά με τα οποία βλέπει τελευταία την πραγματικότητα στη Μεσσηνία, εγείρουν πολλά ερωτήματα, τα οποία φυσικά είναι ερωτήματα κυρίως των πολιτών.
Ερωτώ λοιπόν :
-Ποία πολιτική αξιοπιστία έχει όποιος βλέπει υστερήσεις στην παραγωγή πολιτικού έργου, μόνο μετά την αποπομπή του από την τιμητική έμμισθη θέση που του είχε δοθεί;
-Ποία πολιτική αξιοπιστία έχει όποιος μιλά απαξιωτικά για τον πολιτικό του προϊστάμενο, όταν μέχρι χθες τον κολάκευε αδιαλείπτως, επικροτώντας και με δημόσιο λόγο κάθε του ενέργεια , ενώ ουδέποτε είχε εκφράσει αντιρρήσεις ή είχε προτείνει κάτι διαφορετικό;
-Ποία πολιτική αξιοπιστία έχει όποιος μηδενίζει απρεπώς το έργο και την προσπάθεια πολλών, είτε υπηρεσιακών, είτε αυτοδιοικητικών, είτε πολιτικών παραγόντων, προκειμένου να επιτύχει τους αυστηρά προσωπικούς του στόχους;
-Ποία πολιτική αξιοπιστία έχει όποιος, χρησιμοποιεί την αγωνία της κοινωνίας και το αίτημα για πολιτική αλλαγή, προκειμένου να πείσει πως η δική του διαφωνία εκπορεύεται από κεντρικές πολιτικές επιλογές και στηρίζεται από πολιτικά κέντρα;
-Ποία πολιτική αξιοπιστία έχει όποιος παρουσιάζει χωρίς αιδώ άλλη…δήθεν αλήθεια σχετικά με την απομάκρυνσή του από τη θέση ευθύνης που κατείχε, καίτοι έγινε παρουσία πολλών, δηλ. όλης της Εκτελεστικής Επιτροπής της Περιφέρειας Πελοποννήσου;
Φυσικά τα έργα και η σοβαρή προσπάθεια αναβάθμισης της ποιότητας ζωής των πολιτών από την Περιφέρεια Πελοποννήσου, θα αναλυθούν εν ευθέτω χρόνο διεξοδικά, προκειμένου να καταρρεύσει το παραμορφωτικό αφήγημα του Περιφερειακού Συμβούλου, ο οποίος επιχειρεί άκομψα να εισπράξει πολιτικά κάθε είδους διαφωνία με την Περιφερειακή Αρχή.
Ένα πράγμα μόνο δεν πρέπει να ξεχνά κανείς μας στο δημόσιο βίο .
Η αμετροέπεια και η αχαριστία, τιμωρούνται πάντα από την κοινωνία”.
