Οι νεραντζιές ανθίσανε κι εφέτος και για μια απειροελάχιστη στιγμή η Αθήνα έγινε και πάλι ανθρώπινη. Είναι οι μέρες που αυτή η ευωδιά σχεδόν σε αναγκάζει να στρέψεις το βλέμμα προς τα πάνω, προς τον ουρανό και να ξεχάσεις έστω και για λίγο την ασχήμια και τη μιζέρια αυτής της πόλης. Μια πόλη απάνθρωπη χωρίς καμιά συμπόνια και συμπάθεια για τους ταλαιπωρημένους κατοίκους της.
