Θα ήθελα να μείνω με τον γιο “μου” σπίτι, να κάνουμε επανάληψη, να μου μάθει Γαλλικά, να μου διαβάσει Αγγλικά, να με μάθει… μαθηματικά και να με ρωτάει δύσκολες λέξεις για να αναλύουμε τη ρίζα τους, να μιλάμε αρχαία, να κλίνουμε ρήματα, να παίξουμε επιτραπέζια, να ακούσουμε Γιάννη και Θανάση, να δούμε ταινίες και ντοκιμαντέρ, να φτιάξουμε δίχρωμο κέικ και γλυκό ψυγείου, να μου πει για το κορίτσι που αγαπά, τους αγαπημένους του αθλητές στο muay thai που του τους έμαθε μαζί με τα μυστικά της… τέχνης, ο κύριος… Να αναλύσουμε από τώρα, το πάρτυ του καλοκαιριού που θα είναι θεματικό και θα αφορά στους… δολοφόνους των δημητριακών -έτσι ερμήνευσε τον όρο serial killer (προφανώς από τα cereals) που κάπου πήρε το αυτί του- και να κάνουμε σχέδια.. Να ετοιμάσουμε ένα ταξίδι, από εκείνα τα βιαστικά που κάνουμε οι δυο μας, να μιλάμε για το πως θα έμοιαζε ο κόσμος αν ήταν αγγελικά πλασμένος και να μου εξηγήσει με τον ξεχωριστό, ανάγλυφο τρόπο του, τι θα κάνει όταν γίνει δικαστής, ανά περίπτωση… Να κοιτάζουμε πόλεις στη Γαλλία μέχρι να αποφασίσουμε ποια είναι η καλύτερη για τις σπουδές του και να χαζεύουμε κατασκευές στο You Tube…
Δυστυχώς, από επιλογή -και μάλιστα συνειδητή, εδώ και χρόνια- δεν μπορώ, γιατί ΘΈΛΩ να είμαι εκτός και να κάνω τη δουλειά που από παιδί λάτρεψα, υπηρετώντας την ως λειτούργημα, ακόμη και αν γυρνώντας από την αγορά ή το Νοσοκομείο και τα φαρμακεία, μέχρι να απολυμανθώ και να ζεστάνει το νερό, χάνω την πρώτη, αυθόρμητη αγκαλιά του….
Όσοι μπορείτε, μη δυσανασχετείτε! Απολαύστε τα… απλά και κάντε το ελάχιστο για εσάς και όλους μας… Λίγες ημέρες είναι… Ας μείνετε όσοι έχετε την επιλογή, στο σπίτι… #cocooning baby….
Γεωργία Αναγνωστοπούλου
