Υποσχέσεις, κλισέ πολιτικές εκφράσεις, δημαγωγία, λαϊκισμός, φιλοδοξία, εμμονή για μία βουλευτική θέση, προεκλογικοί λόγοι και υπερβολές. Όλα πέρασαν από τον ελληνικό σινεμά και αναμένεται να περάσουν και τώρα μέσα όμως από την «μεγάλη οθόνη» των…. Εκλογών 2019.
Βέβαια εκτός των παραπάνω, από τον ελληνικό κινηματογράφο δεν έλειπε και η έμμεση σάτιρα από τους εκάστοτε ρόλους, οι οποίοι σχολίαζαν με επικές ατάκες το πολιτικό αλισβερίσι της χώρας, τα ψέματα των πολιτικών και γενικότερα τις προεκλογικές εκστρατείες.
Άλλωστε ποιος δεν θυμάται την επική ατάκα του Μαυρογιαλούρου, δηλαδή του Λάμπρου Κωνσταντάρα, ο οποίος στο «Υπάρχει και φιλότιμο» έλεγε στους συναδέλφους τους… «Πρέπει να επισκέπτεσαι την περιφέρειά σου, γιατί όταν θα’ ρθουν εκλογές, υπάρχει περίπτωση η περιφέρειά σου να σε γράψει στη περιφέρειά της».
Οι ατάκες βέβαια δεν τελειώνουν εκεί. Οι παρακάτω που βρήκαμε όχι μόνο έχουν μείνει στην ιστορία, αλλά σίγουρα μένουν διαχρονικές, θυμίζοντάς μας όσα συμβαίνουν αυτή την προεκλογική περίοδο.
Η βουλευτίνα, 1966 – «Ψεύτρες δεν μας λένε τόσα χρόνια -Ε τι άλλο χρειάζεται ένας βουλευτής παρά ψευτιά»
Μπορεί ένας απλό πολίτης να «γλυκαθεί» στην ιδέα της εξουσίας; Φυσικά και μπορεί. Αυτό προσπαθεί να αποδείξει η Ρένα Βλαχοπούλου στην ταινία που άφησε εποχή.
Βέβαια αυτό που έμεινε περισσότερο στις μνήμες όλων ήταν ο μονόλογος της μπροστά στην κάμερα.
«Σημασία έχει ότι αποκτήσαμε οντότητα, δεν είμαστε πλέον αυτά τα άβουλα πράγματα που έσερναν οι άντρες από την μύτη, σοφάρουν οι άντρες σοφάρουμε κι εμείς, παντελόνια οι άντρες παντελόνια κι εμείς, δικαστές οι άντρες, δικαστίνες κι εμείς, βουλευτές οι άντρες, βουλευτίνες κι εμείς, ψεύτρες δεν μας λένε τόσα χρόνια… Ε τι άλλο χρειάζεται ένας βουλευτής παρά ψευτιά! Νοικοκυρές δεν είμαστε, τι χρειάζεται ο τόπος για να ορθοποδήσει , νοικοκυριό» αυτά μου είπανε και με πείσανε να παίξω την βουλευτίνα».
Η κυρία δήμαρχος, 1960 -«Θα κάνουμε και ποτάμια, δύσκολο είναι;»
Οι υποσχέσεις του Ανάργυρου Προκόπη (Βασίλη Αυλωνίτη) κατά την προεκλογική περίοδο στην ταινία «Η κυρία δήμαρχος» δεν έχουν τέλος.
«- Από την Δευτέρα λέγω, δεν θα πεινάει κανένας… Δεν θα αφήσουμε τα χελιδόνια να μας κουτσουλάνε όλη μέρα τις αυλές, θα διορίσουμε 4 να τα διώχνουν με τα καλάμια από τα σύρματα. Από την Δευτέρα θα αρχίσουμε να χτίζουμε γιοφύρια…
– Τι να τα κάνουμε τα γιοφύρια αφού δεν έχουμε ποτάμια…;
– Θα κάνουμε και ποτάμια δύσκολο είναι;…», είναι μόνο ένα μέρος του λόγου του με σκοπό να αφανίσει την αντίπαλό του.
Υπάρχει και φιλότιμο, 1965 – «Θα σας εξαφανίσομεν, θα, θα, θα»
Και ποιο δεν θυμάται τότε που ο Ανδρέας Μαυρογιαλούρος, υπουργός αγροτικής Ανασυγκροτήσεως καθώς πρόβαρε τον λόγο του έλεγε «Θα σας εξαφανίσομεν…» αντί του θα σας «εξασφαλίσομεν», γελώντας μέχρι κι ο ίδιος με το λάθος του.
«Μαύρο και δαγκωτό», «Και εμείς τι ζητάμε τώρα κύριε Παπαδάκη;», «Κύριε Ντάντι μας», «Εμπορευάμενος και χειρευάμενος από την Αθήνα έρχομαι και στην κορφή κανέλα», «Φάγανε απ’ τα τσιμέντα, φάγαν’ απ’ τα πλακάκια, φάγανε, φάγανε, φάγανε…» καθώς και οι σταυρολεξίες στις οποίες επιδίδεται καθημερινά ο πολυάσχολος υπουργός είναι μόνο μερικές από τις ατάκες που μας χάρισε η ταινία της Φίνος Φιλμ, σε σκηνοθεσία και σενάριο του Αλέκου Σακελάριου.
Τζένη Τζένη, 1966 -«Άνω Παναγιά, Κάτω Παναγιά, πέρα Παναγιά, δόθε Παναγιά
Τζένη Τζένη, μία ρομαντική ταινία που ο έρωτας προσπαθεί να «καλύψει» την πολιτική και την ανάγκη για εξουσία. Βέβαια αυτό είναι κάτι που βλέπουμε μόνο στις ταινίες και γι΄αυτό η συγκεκριμένη άφησε εποχή.
Σ΄αυτό συνέλαβαν βέβαια και οι απίστευτες ερμηνείες αφενός των δύο κομματαρχών, Κωνσταντάρα – Παπαγιαννόπουλο καθώς και των δύο νιόπαντρων, Καρέζη-Μπάρκουλη.
Κι αν υπάρχει μία λέξη που μας έρχεται αβίαστα στο μυαλό όταν ακούμε «Τζένη- Τζένη», τότε φυσικά είναι η λέξη «Γκόρτσος».
«-Ο κΚασσανδρής έχει βαπόρια, θα ρίξει πολλά λεφτά, θα μας φάει την έδρα, εγώ τι έχω να ρίξω, ένα εργοστασιάκι έχω που φτιάχνει λουκούμια.
– Ε ρίξε λουκούμια να γλυκάνεις και τις πίκρες του λαού…»
«Θα ψηφίσουμε Γκόρτσο, το παιδί του λαού!
-Έ όχι και παιδί αυτός είναι στην ηλικία μου
– Ε και; Παιδί είναι, επειδή δηλαδή εσύ εγέρασες από τα ογδόντα»
Θανασάκης ο πολιτευόμενος (1954) –« Βουλευτής δεν βγήκες, οπότε αμόλα τους».
Αλλη μία ελληνική ταινία με πρωταγωνιστές τον Ντίνο Ηλιόπουλο, την Αννα Συνοδινού και τον Βύρων Πάλλη που άφησε εποχή.
Συγκεκριμένα για όσους δεν θυμούνται, η Αννα Συνοδινού, κόρη μιας εύπορης οικογένειας, επιστρέφει από την Ελβετία παντρεμένη με έναν νερό επιστήμονα, τον Θανασάκη (Βύρωνας Πάλλης), ο οποίος έχει ως μοναδική φιλοδοξία, να γίνει πολιτικός.
Ο αφελής και καλόκαρδος αδελφός της Συνοδινού, ο Ντίνος Ηλιόπουλος ξοδεύει κάθε οικονομία του για να τον βοηθήσει προεκλογικά, χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Και όταν ο Θανασάκης του εξηγεί ότι μπορεί να μην εξελέγη, παρόλο που όπως λέει έχει 3.960 ψηφοφόρους στη χούφτα του, ο Ντίνος Ηλιόπουλος τού απαντά: «βουλευτής δεν βγήκες, οπότε αμόλα τους».
Γρήγορα όμως προκηρύσσονται νέες εκλογές και ο Θανασάκης αποφασίζει να ξαναπολιτευτεί, με το αντίπαλο κόμμα. Αποτυγχάνει όμως και πάλι.
Η πολιτική δεν του πήγαινε του Θανασάκη και ο Ντίνος Ηλιόπουλος το μόνο που μπορεί να του προσφέρει είναι μια ποδιά για να κουβαλά σακιά στον ώμο.
Ζητείται Ψεύτης 1961 – «Μωρέ δεν πάτε στον διάολο»
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος πρωταγωνιστεί και στην ταινία Ζητείται ψεύτης(1961) σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γιάννη Διαλιανίδη, βασισμένη στο θεατρικό του Δημήτρη Ψαθά.
Παίζει τον Θεόδωρο Πάρλα, κατά κόσμον τον Ψευτοθόδωρο, έναν άνθρωπο με μοναδικό ταλέντο στα ψέματα.
Ένας τέτοιος τύπος δεν μπορεί παρά να συγκινήσει τον βουλευτή Θεόφιλο Φερέκη (Παντελής Ζερβός), ο οποίος έχει στηρίξει την πολιτική του ύπαρξη στις απραγματοποίητες προεκλογικές υποσχέσεις.
Τέλος μία από τις πιο επικές σκηνές είναι εκείνες που ο Ψευτοθέοδωρος κάνει στα ψέματα πως τηλεφωνεί σε έναν Υπουργό για να τους ζητήσει χάρη.
Ωστόσο από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου το σηκώνει μία γυναίκα, η οποία ακούγοντας τις ασυναρτησίες του φυσικά τον διαολοστέλνει.
Ενας Ηρως με Παντούφλες (1958) -Άλλοι τα αρπάξανε
Όταν ο απόστρατος στρατηγός Λάμπρος Δεκαβάλλας μαθαίνει πως πατρίδα αποφάσισε να τον τιμήσει ανεγείροντας τον ανδριάντα, τότε ξεκινάνε τα προβλήματα.
Κι αυτό γιατί στην συνέχεια ο στρατηγός μαθαίνει τυχαία από έναν πως ο ανδριάντας είναι το πρόσχημα για να γίνει ακόμη μία κατασπάληση του δημοσίου χρήματος.
www.in.gr
