Ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, με βαρυσήμαντο μήνυμά του, τονίζει ότι «ο εμβολιασμός κατά του Covid-19 αποτελεί ατομικό δικαίωμα, αλλά και έμπρακτη ανθρωπιά και έκφραση συλλογικής ευθύνης».
Ο φωτισμένος Ιεράρχης με την σύγχρονη προσέγγιση των κοινωνικών ζητημάτων, αναφέρει στο κείμενό του τα εξής:
«Ἡ ταχύτατη σύμπραξη ὁλόκληρης τῆς ἐπιστημονικῆς κοινότητας στήν ἐξεύρεση ἐμβολίων γιά τήν καταπολέμηση τοῦ πανδημικοῦ ἀόρατου ἐχθροῦ ἐπιφέρει, δόξα τῷ Θεῷ, μία αἰσιόδοξη προοπτική καί ἐλπίδα γιά τήν ἀπαρχή τῆς ἐξάλειψης τῆς πανδημίας τοῦ αἰώνα, ἐνῶ πλέον τό ἐπίκεντρο τῆς συζήτησης μετατοπίζεται σέ ἕνα ἂλλο ἐπίπεδο, μέ τήν ἒκφρα-ση ἀπόψεων, σχετικό μέ τήν ὑποχρεωτικότητα ἤ ὄχι τοῦ ἐμβολιασμοῦ κατά τοῦ Covid-19 καί τήν συνάρτησή του μέ τήν ὑπεράσπιση τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν καί δικαιωμά¬των. Ἡ συζήτηση ὅμως γιά τό ὑποχρεωτικό ἤ μή τοῦ ἐμβολιασμοῦ κινεῖ¬ται ἐπίσης καί στό πεδίο μιᾶς ἀντιπαλότητας μεταξύ τῆς ἀναγκαιότητας τοῦ ἐμβολιασμοῦ καί τῆς προστασίας τῆς δημόσιας ὑγείας καί τῶν ἀρνητῶν τοῦ ἐμβολιασμοῦ, οἱ ὁποῖοι, θά ἔλεγα, ὅτι εἴτε ἀνεπίγνωστα εἴτε συνειδητά κινοῦνται στό ἄγονο ἔδαφος τῆς συνωμοσιολογίας καί μιᾶς ἐμφάνταστης ἐπιχειρηματολογίας, ἐπικίνδυνα ἀποπροσανατολιστικῆς.
Οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ νομικοῦ πολιτισμοῦ, στόν ὁποῖον καθοριστικό λόγο ἔχει ἡ ὑπεράσπιση τῆς ἀνεπανάληπτης ἀξίας τῆς ζωῆς καθώς καί τῶν ἀτομικῶν καί κοινωνικῶν δικαιωμάτων, μακράν ἀπό κάθε ἔννοια μεταφυσικῶν παρερμηνειῶν, ἀναζητοῦν τρόπους ὑπέρ¬βασης ἤ κατάργησης τῆς μή ὑποχρεωτικότητας τοῦ ἐμβολιασμοῦ, προτάσσοντας ταυτόχρονα τήν ἀναγκαιότητα του γιά τήν προστασία τῆς δημόσιας ὑ¬γείας καί τήν ἐξάλειψη τῆς πανδημίας.
Ἀλλά καί ἐάν ἀκόμη ὁ νομικός πολιτισμός δέν συνεισφέρει ἀποτελεσματική διέξοδο στό τραχύ μονοπάτι τῆς ὑποχρεωτικότητας, ὁ ἐμβολιασμός κατά τοῦ Covid-19 συνιστᾶ χωρίς ἄλλο ἔκφραση ἔμπρακτης ἀνθρωπιᾶς, ἡ ὁποία ὑπερβαίνει τά ὅρια μιᾶς νομικῆς ὑποχρεωτικότητας ἤ τῆς διεκδίκησης σεβασμοῦ τῶν ἀτομικῶν δικαιωμάτων καί ἐλευθεριῶν, ἐπειδή ἀκριβῶς κινεῖ¬ται στό δίζυγο τῆς στάσης μας ἔναντι τοῦ συνανθρώπου μας ὡς παράγοντα ζωῆς ἤ θανάτου.
Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ἐμβολιασμός μας κατά τοῦ Covid-19, ἐφόσον τόν ἐπιτρέπουν οἱ προσωπικοί μας ἰατροί, καθίσταται τρόπος ἔκφρασης ἀνθρωπιᾶς καί γνήσιας ἠ¬θι¬κῆς πράξης, διαφορετικά τό κριτήριο τῆς ἀτομικῆς ἐλευθερίας καί τῶν δικαιωμάτων μας ἐγκλωβίζεται στά ὅρια τοῦ «κλειστοῦ ἐγωϊσμοῦ» μας χωρίς νά «ἀνοίγεται» στόν ἄλλον, τόν συνάν¬θρωπο, τόν πλησίον, τόν ὁποῖον ὀφείλουμε νά προστατεύουμε, νά προφυλάσσουμε ἀλλά καί νά τοῦ δίνουμε κάθε δυνατότητα πρός ζωή.
Αὐτό σηματοδοτεῖ το περιεχόμενο τοῦ χριστιανικοῦ ἀνθρωπισμοῦ. Αὐτό μᾶς καταξιώνει ὡς πραγματικούς ἀν¬θρώπους. Αὐτό μᾶς ὁδηγεῖ ὡς ἀνθρώ-πους στή σωτηρία, ἀφοῦ, σύμφωνα μέ τόν εὐαγγελικό λόγο, ἡ ἀγάπη μας πρός τόν πλησίον ὅπως ἀγαπᾶμε καί τόν ἑαυτό μας καθίσταται κριτήριο τῆς κρίσης μας ὡς χριστιανῶν (Ματθ. 22, 39). Αὐτή ἡ σχέση ἀλληλοπεριχώρησης τῆς ζωῆς μας μέ τή ζωή τοῦ ἄλλου, τοῦ πλησίον, τοῦ συνανθρώπου μας εἶναι πού καθιστᾶ τελικά καί τή στάση μας ἔναντι τοῦ ἐμβολιασμοῦ κατά τοῦ Covid-19 ὑποχρεωτική, ἠθική καί ἀνθρώπινη.
Συνεπῶς μέ τόν ἐμβολιασμό κατά τοῦ Covid-19 καταξιώνεται ἡ ἀτομική μας ἐλευθερία καί τό δικαίωμα ὄχι ὡς κάτι κεκτημένο καί ἀποκλειστικό ἀλλά ὡς τό στοιχεῖο ἐκεῖνο μέ τό ὁποῖο ἐκφράζουμε τήν ἀγάπη μας καί τόν σεβασμό μας πρός τόν συνάνθρωπό μας, διαφορετικά τό ἀτομικό δικαίωμα αὐτό τῆς ἐλευθερίας κινδυνεύει νά μετατραπεῖ σέ ἀσυδοσία μέσα στήν ἀνθρώπινη κοινωνία. Δέν μπορεῖ δηλαδή ἐν ὀνόματι τῆς ἱκανοποίησης τοῦ ἀτομικοῦ μου δικαιώματος καί τῆς ἐλευθερίας μου νά μήν συμβάλλω στήν διατήρηση τοῦ δικαιώματος τῆς ζωῆς, γιατί τότε αὐθαιρετῶ καί ἀσυδοτῶ ἒναντι τοῦ κοινοῦ συμφέροντος ὅλων τῶν συν-ανθρώπων μου καί σύνολης τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας.
Μέ τόν ἐμβολιασμό κατά τοῦ Covid-19 ἐκφράζουμε τήν ἀγάπη καί τόν σεβασμό μας πρός ἑαυτούς ἀλλά καί πρός τούς ἀλλήλους, ἐπειδή προφυλασσώμεθα ὅλοι μαζί, ἀποτρέπουμε τήν νοσογόνο μεταδοτικότη-τα καί συγχρόνως θωρακίζουμε ὅλοι μαζί τό δημόσιο ἀγαθό τῆς ὑγείας.
Ὁ ἐμβολιασμός λοιπόν δεν εἶναι ἁπλᾶ δικαίωμα ἀλλά συνιστᾶ ἔκφραση ἔμπρακτης ἀνθρωπιᾶς καί πράξη ὑψηλῆς ἠθικῆς ἐπιταγῆς».
