Βρε τι έχουν να δουν ακόμη τα ματάκια μας… Με μια εβδομάδα που κοντεύουμε να πάθουμε overdose από την ταχύτητα των πολιτικών εξελίξεων και που πρέπει και να κρατήσουμε απόθεμα αντοχής για την συνέχεια – μια και τα καλά έπονται – διαπιστώνει κανείς πως ορισμένοι δεν έχουν τον… πολιτικό θεό τους. Άθεοι, βρε παιδί μου, πως το λένε ή μάλλον με… θεό, την καρέκλα.
Έλα όμως που και η καρέκλα σε βαριέται κάποια στιγμή ή σε παίρνει και χαμπάρι και ή θα την αλλάξεις ή θα πας στον… καναπέ του σπιτιού σου, να γράψεις κανένα βιβλίο… Και ότι και σύστημα να έχεις αναπτύξει αργά ή γρήγορα θα σε… ξεπεράσει το ίδιο, μια και όταν το τρέφεις με υπερφύαλες μπαρουφολογίες και προσδοκίες εξουσιολαγνείας – και τους κάνεις ίδιους και… χειρότερους – ή με… τρολάκια πιστά στο θεό της τσέπης, έρχεται η στιγμή που θα σε… καταπιεί. Ουδέν κρυπτόν από τον ήλιο και την ώρα της αλήθειας που κάποιοι θα βρεθούν αντιμέτωποι. Κοντινή γιορτή η Κυριακή…
Αυτά για το γενικό πλαίσιο, για το ειδικό τώρα… Σε μια εβδομάδα που η μπάλα ήταν αλλού ο Πέτρος Τατούλης επέλεξε να ανοίξει θέμα στρατοπέδου, με εμφανή την πολιτική ανάγνωση της κίνησης αυτής. Αφενός προσέγγιση με Καμμένο – πλέον του… απέμεινε το «Κόμμα Πειρατών» για τις άλλες εκλογές για να ολοκληρώσει το πολιτικό περιτριγύρισμα – και αφετέρου δήθεν να… ενοχλήσει το Νίκα, που θέλει να βάλει υποψήφιος Περιφερειάρχης. Πιάστηκε… αδιάβαστος, αφού ο Νίκας είχε έτοιμα έργα και άφησε τον Τατούλη με την πρόταση στο… χέρι. Προφανώς θα ακολουθήσει το λιμάνι, το αεροδρόμιο και μετά το… παραπέντε, αλλά η τακτική αυτή δεν βγάζει πουθενά.
Γιατί απλά πλέον τον κ. Τατούλη τον… έμαθαν και τον διαβάζουν πια οι πολιτικοί του «αντίπαλοι» και οι πολίτες. Αυτή η συστημική μονόχνωτη προσέγγιση ότι και πλούσιο πολιτικό υπόβαθρο να έχει, δεν μπορεί πια να έχει πέραση παρά μόνο προσωρινά και εκεί που τον «παίρνει». Δηλαδή, σε πολιτικά «στρατιωτάκια» που τα ελέγχει πιστά και θέλει να τα κινεί κατά το όπως τον βολεύει, «αδίστακτα». Και γιατί λέμε «αδίστακτα» για τις επιδιώξεις, όποιος θυμάται τις περιπτώσεις Αλειφέρη και Μαντά, κάτι αντίστοιχο πήγε να κάνει και με Καλλίρη στην Κορινθία με βάση τα όσα βγήκαν στο φως για να κάνει τη ΝΔ μπάχαλο και να ολοκληρώσει με εντυπώσεις δήθεν σκηνικά γκρίνιας, επειδή αμφισβητείται ο «μονοκρατορισμός» του.
Αφού το πολιτικό «σύστημα» αυτό δεν λειτούργησε και κατάλαβε πως η αμφισβήτηση δεν προέρχεται απλά εκ των έσω, αλλά από την ίδια την κοινωνία, λόγω ελλείμματος έργου ουσίας, ο κ. Τατούλης μετρ της επικοινωνίας άρχισε να φτιάχνει «δούρειους ίππους», στεκόμενος στις εντυπώσεις. Με πολιτικό βραχίονα το κεφάλαιο «Αντωνία» άρχισε στη Μεσσηνία τις υψηλού επιπέδου επιθέσεις. Κρατήστε στο μυαλό σας πως στο ξέσπασμα της κας Μπούζα, μέχρι και η Νικολάκου έχει… κρυφτεί. Είτε μέσω της πλούσιας παραγωγής οραματικού έργου – δεν έχει μείνει μαντρότοιχος και άσφαλτος που να μην δημοπρατηθεί – είτε μέσω επικοινωνιακών βραχιόνων που έχουν μείνει πια με ένα φύλλο συκής. Και τι σενάριο δεν έχουμε ακούσει, δει ή δεν έχει ψιθυριστεί… Μέχρι και το ότι «κόβουν» τον Τατούλη γιατί φοβούνται την «ανέλιξή» του στη ΝΔ, λες και πηγαίνει για Πρωθυπουργός… Το θέμα είναι πως στο δρόμο για τις κάλπες θα δούμε πολλά, μόνο ο Σπίλμπεργκ να είναι κοντά να παραδειγματίζει για κανά σενάριο.
Τώρα για τα χθεσινά, εκτιμώ πως αυτό που έκανε ο Άδωνις στον Πέτρο μπορεί να θεωρηθεί και πολιτικά… σεξιστικό. Πως αλλιώς μπορεί να μεταφραστεί το τελείωμα με κάθε τρόπο στην σχέση της ΝΔ με τον Τατούλη, δημόσια. Γιατί προσέξτε τι είπε ο Άδωνις για τον Τατούλη «…ένας άνθρωπος που ευεργετήθηκε από την παράταξή μας, που τον συγχώρησε η παράταξή μας, που τον στήριξε η παράταξή μας και αυτός φέρθηκε με τρόπο πραγματικά αχαρακτήριστο». Τι άλλο έπρεπε να πει για να καταδείξει τι συμβαίνει.
Βέβαια, πλέον, μετά από αυτά η κα Μπούζα «λογικά» να ζητήσει τη διαγραφή Άδωνι και μετά τη διαγραφή Βλάση, Δήμα, Δαβάκη και μετά θα καταφύγει και στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, να ζητήσει και τη διαγραφή Μητσοτάκη για να… δικαιωθεί ο Επικεφαλής της που την ενέταξε στην «καρέκλα» που τόσο επιθυμούσε της Αντιπεριφερειάρχη. Μόνο που η κα Μπούζα – που υπογράφει και ως πολιτευτής της ΝΔ – και οι υπόλοιποι τριγύρω της «γαλάζιοι» που βολεύτηκαν με το να ρίχνουν τη… μπάλα στην εξέδρα και να κρύβονται εδώ και καιρό, θα πρέπει να αποφασίσουν σε λίγο καιρό (ημέρες) που θα… πάνε και τι θα κάνουν. Και εκεί όλων η αξιοπιστία θα κριθεί. Και μετά θα δούμε τους αριβίστες και τους αμοραλιστές.
Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια…
