Του Σάκη Μουμτζή
Ο εβδομαδιαίος «Φιλελεύθερος» ξεκίνησε με μια μεγάλη δημοσιογραφική επιτυχία, καθώς η κυρία Κ.Γαλανού πήρε συνέντευξη από τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.
Κάθε συνέντευξη από έναν πρώην πρωθυπουργό είναι σημαντική, πολύ δε περισσότερο αν αυτός είναι ο Αντώνης Σαμαράς που παρέλαβε μια διαλυμένη χώρα την οποίαν συντηρούσαν οι παλέτες με τα ευρώ από την Φραγκφούρτη και παρέδωσε στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ένα συντεταγμένο κράτος, λίγο πριν από την έξοδο του από τα μνημόνια.
Πολλά κακεντρεχή ειπώθηκαν για την στάση του Αντώνη Σαμαρά, με αφορμή την πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Η συνέντευξη του ήταν μια απάντηση στα πικρόχολα σχόλια που διατυπώθηκαν για το γεγονός πως την ημέρα της ψηφοφορίας θα λείπει σε προγραμματισμένο ταξίδι στις ΗΠΑ.
Γράφτηκε εύστοχα πως ο πρωθυπουργός με την επιλογή της κυρίας Σακελλαροπούλου άνοιξε ένα παράθυρο στο μέλλον. Αλλά κάποιοι συνέδεσαν αυτήν την επιλογή με την αποστρατεία πρωτοκλασάτων στελεχών της παράταξης, μεταξύ των οποίων και ο Αντώνης Σαμαράς.
Νομίζω πως είναι αυτονόητο ότι ηγέτες αυτού του επιπέδου δεν αποστρατεύονται, παρά μόνον αν οι ίδιοι επιθυμούν να αποστρατευτούν . Και ο Αντώνης Σαμαράς με την συνέντευξη του δήλωσε ενεργός πολιτικός.
Και δεν μπορούσε να είναι αλλιώς.
Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την συμβολή του στην εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την –με κάθε τρόπο—στήριξη του κυβερνητικού έργου. Ποτέ άλλοτε εν ενεργεία αρχηγός δεν είχε τέτοια στήριξη από τον πρώην, όσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τον Αντώνη Σαμαρά.
Ομως είναι σαφές, πως ουδείς μπορεί να τον φιμώσει, όταν θέλει να πει την γνώμη του. Και αυτό πρέπει να συμβαίνει στα μεγάλα, δημοκρατικά κόμματα.
Στην συνέντευξη του αυτή ο πρώην πρωθυπουργός προσέγγισε, με τον τρόπο του, το ζήτημα της προσφυγής στην Χάγη, και είπε το αυτονόητο. Πως δεν μπορεί η Ελλάδα να υπογράψει συνυποσχετικό με την Τουρκία στο οποίο να συμπεριλαμβάνονται όλες οι απαιτήσεις της γείτονος. Προφανώς απευθύνεται στο εσωτερικό μέτωπο όπου υπάρχουν πολιτικοί, πανεπιστημιακοί, διαμορφωτές της κοινής γνώμης, οι οποίοι θεωρούν τις παραχωρήσεις εκ μέρους μας ως μια αποδεκτή και επιβεβλημένη πολιτική ενώ τις διεκδικήσεις μας τις θεωρούν «εθνικισμό».
Η μόνη πολιτική που θα πρέπει να ασκήσουμε, αν δεν θέλουμε να αποθρασύνουμε την Τουρκία, είναι αυτή της αποτροπής. Να καταλάβει δηλαδή πως το κόστος που θα καταβάλει αν προχωρήσει σε τυχοδιωκτικές ενέργειες, θα είναι πολύ μεγαλύτερο από ένα προσδοκώμενο όφελος.
Ο Ερντογάν βρίσκεται σε ένα επεκτατικό παραλήρημα. Η ύπαρξη τού εξ ανατολών κινδύνου δεν είναι μια εθνική κατασκευή. Δεν τον επινοήσαμε για να συγκροτήσουμε το εθνικό μας αφήγημα.
Υπάρχει και μας απειλεί.
Και αυτό τονίζει ο Αντώνης Σαμαράς στην συνέντευξη του.
Τέλος ο πρώην πρωθυπουργός δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στην σκευωρία Novartis. Τον ενέπλεξαν, προσπάθησαν να τον ταπεινώσουν σπάζοντας τις τραπεζικές θυρίδες της οικογένειας του, και τώρα ήρθε η ώρα της πληρωμής των συνωμοτών.
Το «μέχρι τέλους» έχει γίνει το εμβληματικό σύνθημα όλων αυτών που το όνομα τους έπεσε στα χέρια των σκευωρών.
Ο Αντώνης Σαμαράς, όπως και άλλοι πολιτικοί της γενιάς του, γυναίκες και άντρες, έχει πολλά να προσφέρει ακόμα στην πατρίδα μας. Ετσι, αυτή η συνέντευξη του στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Φιλελεύθερος» είναι ένα βροντερό παρόν στις εξελίξεις.
