Ο Αλκαίος εκφράζει με την ποίησή του τον έντονο ψυχικό πόνο του για τα βάσανα της εξορίας. Ο ποιητής δηλώνει με λόγο θρηνητικό ότι έχει βρει καταφυγή σε ένα τέμενος μακριά από την πόλη, όπου ζει σαν χωριάτης, σαν λύκος, αλλά και ότι έχει νοσταλγήσει τη ζωή ανάμεσα στους πολίτες της Μυτιλήνης, τη συνέλευση του λαού και τη βουλή.
