Ο Βασίλης Μαρλαντής γεννήθηκε στην Αθήνα, μεγάλωσε στην Καλαμάτα και πλέον ζει στο Μιλάνο όπου σπουδάζει αρχιτεκτονική. Από μικρός είχε δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την τέχνη του βίντεο η οποία έχει εξελιχθεί σε μία από τις βασικότερες του ασχολίες. Πέρα από αυτό, του αρέσει και η φωτογραφία η οποία του έχει ανοίξει πόρτες για μεγάλα project στο Μιλάνο και φυσικά λατρεύει αρχιτεκτονική η οποία θεωρεί πώς δίνει τα απαραίτητα εφόδια για την καλύτερη κατανόηση του κόσμου γύρω μας.
Ο ίδιος, πριν από περίπου τρία χρόνια, είχε συνειδητοποιήσει ότι στο εξωτερικό το ελαιόλαδο της Καλαμάτας – Μεσσηνίας θεωρείται ένα εκλεπτυσμένο προϊόν και από τα καλύτερα ελαιόλαδα παγκοσμίως. Παρατήρησε όμως ότι οι φίλοι του, όπως και ο ίδιος, που ζούσαν στην περιοχή της Καλαμάτας από μικροί καθώς και άλλοι άνθρωποι γύρω τους θεωρούσαν αυτό το προϊόν δεδομένο, έχοντας ταυτόχρονα ελλιπείς πληροφορίες για τον τρόπο παραγωγής του.
Η ιδέα
Κάπως έτσι σκέφτηκε πως θα ήταν αρκετά ενδιαφέρον αν δημιουργούσε ένα ντοκιμαντέρ που θα προέβαλλε όλη αυτή διαδικασία παραγωγής του ελαιολάδου αλλά και αναλυτικά τους ανθρώπους που ασχολούνται με αυτό. Ο Βασίλης ήθελε να δώσει έμφαση στην δυσκολία που έχει το συγκεκριμένο αντικείμενο, ένα αντικείμενο που θεωρείται δεδομένο για όλους μας. Κάπως έτσι, σκέφτηκα πως με τις ικανότητες του στον τομέα του video και το πάθος του γι’ αυτό, θα μπορούσε να βοηθήσει τον καθένα να αποκτήσει περισσότερες γνώσεις για το ελαιόλαδο, μαθαίνοντας καλύτερα τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά αυτού του προϊόντος, προωθώντας το στο εξωτερικό.
Τα γυρίσματα διήρκεσαν περίπου δύο βδομάδες, αλλά αυτό που χρειάστηκε τον περισσότερο χρόνο ήταν η έρευνα του Βασίλη για χορηγούς, συνεργάτες και ανθρώπους οι οποίοι ξέρουν από λάδι και θέλουν να λάβουν μέρος στο ντοκιμαντέρ. Έτσι ανακάλυψε έναν κόσμο ο οποίος για τον ίδιο δεν υπήρχε μέχρι τότε. Μέχρι πριν δύο μήνες ασχολιόταν με το όλο project μόνος του με μόνη βοήθεια αυτή του φίλου του Χρήστου Λόντου. Έπειτα όμως παρατήρησε ότι τα πράγματα γινόντουσαν λίγο πιο περίπλοκα και πως δεν μπορούσε να καλύψει όλες τις ανάγκες του project μόνος γιατί έτσι θα έμεναν πίσω άλλοι τομείς στη ζωή του. Γι’ αυτό ζήτησε τη βοήθεια μερικών κοντινών του ανθρώπων και δημιουργώντας μία μικρή ομάδα για να μπορέσουν να γράψουν καλούς αγγλικούς υπότιτλους που χρειάστηκαν για το ντοκιμαντέρ, να σχεδιάσουν πιο εύκολα τα γραφικά του και να ολοκληρωθεί πιο γρήγορα η δουλειά τους.
Στην Ελλάδα, η πλειοψηφία των ανθρώπων με τους οποίους έχει έρθει σε επαφή και μπορούν να προβάλουν το ντοκιμαντέρ, είναι αρκετά θετικοί με την ιδέα. Συνήθως, ενθουσιάζονται με το γεγονός ότι το ντοκιμαντέρ έχει δημιουργηθεί από άτομα που μεγάλωσαν στη Μεσσηνία, έχουν άμεση σχέση με το προϊόν και είναι τόσο νεαρά σε ηλικία. Ωστόσο, υπάρχουν μερικά πρακτικά προβλήματα που δημιουργούνται. Το ντοκιμαντέρ δεν είναι ακριβώς μικρού μήκους ταινία αλλά ούτε μία 2ωρη παραγωγή και γι’ αυτό αρκετοί χώροι δεν έχουν την δυνατότητα να το προβάλουν σύμφωνα το πρόγραμμα τους ή με συμβόλαια που έχουν υπογράψει με μεγάλες εταιρίες ταινιών. Οι προσδοκίες που έχει ο Βασίλης για το ντοκιμαντέρ στην Ελλάδα είναι να προβληθεί σε όσο το δυνατόν περισσότερα μέρη, έτσι ώστε να έχουν την ευκαιρία να το δουν και περισσότεροι άνθρωποι. Ο στόχος του είναι να προβληθεί σίγουρα στην περιοχή της Μεσσηνίας, αλλά και στην Αθήνα, όπου ήδη έχουν κανονίσει το πρώτο μέρος προβολής. Ακόμα, η ομάδα θα ήθελε να πάρει μέρος σε όσο το δυνατόν περισσότερα φεστιβάλ ταινιών και ντοκιμαντέρ για να μπορέσουν περισσότεροι άνθρωποι να μάθουν για την αξία αυτού του εξαιρετικού προϊόντος.«
Το 2015, στην πρώτη του συνέντευξη, ο Άρης είχε ρωτήσει τον Βασίλη πως φαντάζεται τον εαυτό του σε πέντε χρόνια από τώρα. Τότε είχε απαντήσει:
«Στην Ελλάδα η τέχνη του video δεν έχει αναπτυχθεί πάρα πολύ γι’ αυτό μάλλον και εγώ θα αναγκαστώ να μεταναστεύσω. Θα ήθελα να γίνω διευθυντής φωτογραφίας και να μπορώ να ζω μέσα από αυτό, αυτό που αγαπάω, φτιάχνοντας και βοηθώντας σε μικρά και μεγάλα projects ή ακόμα και ταινίες. Ήδη έχω αργήσει να φτιάχνω πορτοφόλιο. Η τελευταία μικρή μήκους ταινία μου τραβηγμένη σε 3h και μονταρισμένη την επόμενη μέρα και είναι αυτή: «STILL»»
Την ίδια ερώτηση του έκανα και εγώ φέτος. Να τι μου απάντησε:
«Σε πέντε χρόνια από τώρα θα ήθελα πολύ να συνεχίσω να θεωρούμαι «A Millennial Renaissance Man». Ο όρος αυτός σημαίνει πως ουσιαστικά ο άνθρωπος που τον κατέχει έχει ταυτόχρονα πολλές ασχολίες. Όπως και οι άνθρωποι της αναγέννησης ήταν γνώστες πολλών τεχνών, έτσι και εγώ θα ήθελα σε μερικά χρόνια να μην έχω ένα συγκεκριμένο τίτλο αλλά να ασχολούμαι την ίδια στιγμή με το βίντεο, την αρχιτεκτονική, την φωτογραφία, το design, τη μουσική, τη μόδα κ.ά.»
Σήμερα
Mετά από 2 χρόνια προσπάθειας και με την βοήθεια του Ιδρύματος Καρέλια και τις ομάδας του, ο Βασίλης βγάζει αυτό το 27λεπτό ντοκιμαντέρ/φιλμ για το ελαιόλαδο από την Καλαμάτα, το οποίο θα προβληθεί στο www.mindsofnow.com για μια φορά αυτήν την Κυριακή 20 Μαΐου με Αγγλικούς υποτίτλους. Στη συνέχεια όσοι ενδιαφέρονται θα μπορούν να το δουν σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας από τον Ιούνιο!
lifo.gr
