Αφιερωμένο στον Όλυμπο, είναι σήμερα το Google doodle καθώς συμπληρώνονται 105 χρόνια από την πρώτη αναρρίχηση δύο Ελβετών στο βουνό, στις 2 Αυγούστου του 1913.
Ο φωτογράφος Φρεντερίκ Μπουασονά και Ντανιέλ Μπο-Μποβί, πρύτανης της Σχολής Καλών Τεχνών της Γενεύης, αναρριχήθηκαν στην κορυφή του Ολύμπου με τη βοήθεια ενός ντόπιου από το Λιτόχωρο, του Χρήστου Κάκαλου.
Παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, ο Χρήστος Κάκαλος γνώριζε τόσο καλά το βουνό, που βάδιζε ξυπόλητος, καθοδηγώντας τους Ελβετούς στα δύσκολα περάσματα στην πλαγιά του Ολύμπου. Αν και οι Ελβετοί είχαν εμπειρία στην αναρρίχηση, τον Μπουασονά δυσκόλευε ο βαρύς φωτογραφικός εξοπλισμός που κουβαλούσε μαζί του.
Στη διάρκεια της αναρρίχησης η κορυφή του Ολύμπου είχε καλυφθεί από ομίχλη με αποτέλεσμα να πιστεύουν οι Ελβετοί ότι είχαν φτάσει στην κορυφή. Όταν όμως διαλύθηκε η ομίχλη, είδαν τον Μύτικα, την κορυφή του Ολύμπου και αφού κατάλαβαν το λάθος τους, Μπουασονά και Μποντ-Μποβί με τη βοήθεια του Κάκαλου συνέχισαν την αναρρίχηση.
Εν τέλει στις 2 Αυγούστου του 1913 κατάφεραν να φτάσουν στον Μύτικα, στην κορυφή του Ολύμπου στα 2.918 μέτρα.
Το βουνό των 12 Θεών των Αρχαίων Ελλήνων
Ο Όλυμπος είναι γνωστός παγκοσμίως για το μυθολογικό του πλαίσιο, καθώς στην κορυφή του κατοικούσαν οι Δώδεκα «Ολύμπιοι» Θεοί, σύμφωνα με τη θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων.
Στις κορυφές «Πάνθεον» και «Θρόνο Διός» (Μύτικα και Στεφάνι αντίστοιχα), όπου τοποθέτησαν την κατοικία του Δωδεκάθεου, οι αρχαίοι πιθανότατα δεν επιχείρησαν ποτέ να πατήσουν, όπως φανερώνει η απουσία σχετικών στοιχείων. Φθάνανε όμως σίγουρα μέχρι την πλησιέστερη κορυφή, τον «Άγιο Αντώνιο», απ’ όπου είχαν οπτική επαφή με την κορυφή και εκεί άφηναν τα αφιερώματά τους, όπως μαρτυρούν αρχαιολογικά ευρήματα.
Ο Όλυμπος είναι το δεύτερο σε ύψος βουνό στα Βαλκάνια (μετά τη Ρίλα στη Βουλγαρία), αλλά και σε ολόκληρη την περιοχή της Ευρώπης από τις Άλπεις έως τον Καύκασο. Ο συμπαγής ορεινός του όγκος δεσπόζει επιβλητικός στα όρια Μακεδονίας και Θεσσαλίας, με μια σειρά από ψηλές κορυφές που αυλακώνουν βαθιές χαράδρες, γύρω από τις οποίες εκτείνεται μια περιοχή ιδιαίτερης βιοποικιλότητας. Για την προστασία της μοναδικής αυτής κληρονομιάς, ανακηρύχθηκε ήδη από το 1938 ως ο πρώτος Εθνικός Δρυμός της Ελλάδας.
Σειρά εξερευνητών προσπάθησε να μελετήσει το βουνό και να κατακτήσει, ανεπιτυχώς, την κορυφή του, όπως ο Γάλλος αρχαιολόγος Leon Heuzey (1855), ο Γερμανός γεωγράφος Heinrich Barth (1862) και ο Γερμανός μηχανικός Edwart Richter, που το 1911, προσπαθώντας να κατακτήσει την κορυφή θα πιαστεί αιχμάλωτος από ληστές.
Το 1928 ανέβηκε με τον Χρήστος Κάκαλο στον Όλυμπο και ο ζωγράφος Βασίλης Ιθακήσιος, φθάνοντας στη σπηλιά που θα ονομάσει «Άσυλο των Μουσών» και θα περάσει πολλά καλοκαίρια, ζωγραφίζοντας θέματα από το βουνό.
πηγή: in.gr
