Οι απόψεις της Ντόρας Μπακογιάννη για τις “διερευνητικές” και την προσφυγή της χώρας μας στην Χάγη, ειναι γνωστές σε όλους όχι από παραπληροφόρηση, αλλά μετά από δική της παρέμβαση στα «ΝΕΑ» και τον δημοσιογράφο Γιώργο Παπαχρήστο.
Με ανεπίσημη παρέμβασή της στα «ΝΕΑ» και τον δημοσιογράφο Γιώργο Παπαχρήστο η βουλευτής της ΝΔ και πρώην Υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη φέρεται να προβλέπει πως ενδεχόμενη προσφυγή στην Χάγη μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια της ΑΟΖ του Καστελόριζου, αλλά θα μπορέσει να κατοχυρώσει δικαιώματα άλλων νησιών, όπως της Ρόδου και της Λέρου, και για αυτό το λόγο θα πρέπει να οδηγηθεί η ελληνοτουρκική διαμάχη στο διεθνές δικαστήριο.
Το άρθρο του Γιώργου Παπαχρήστου στα «ΝΕΑ» που παρουσιάζει τις θέσεις της Ντόρας Μπακογιάννη
Μάλιστα, σύμφωνα με τον Γιώργο Παπαχρήστο, η Ντόρα Μπακογιάννη υποστηρίζει την υπογραφή του συνυποσχετικού μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, το οποίο πριν από λίγες ο Αντώνης Σαμαράς χαρακτήρισε «εθνική συνθηκολόγηση». Από την πλευρά της, η βουλευτής της ΝΔ χαρακτηρίζει «απαρχαιωμένες αντιλήψεις του περασμένου αιώνα» τέτοιες θέσεις, όπως του πρώην πρωθυπουργού και πρώην προέδρου της ΝΔ.
Η τοποθέτηση της κ. Μπακογιάννη προκάλεσε σχόλια εντός του κυβερνώντος κόμματος. Πιο ηχηρή, σε αυτή τη φάση, υπήρξε η αντίδραση του γραμματέα της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ, Σταύρου Καλαφάτη, ο οποίος ταυτίζει αυτές τις απόψεις, χωρίς να ονομάζει την Ντόρα Μπακογιάννη, με τις επιθυμίες της τουρκικής πλευράς. Το ζήτημα αναμένεται να φέρει στην επιφάνεια και εσκωκομματικές συγκρούσεις στη ΝΔ, καθώς η προσφυγή στη Χάγη έχει υπέρμαχους αλλά και φανατικούς πολέμιους στο κυβερνών κόμμα.
Συγκεκριμένα, σε ανάρτηση στο Facebook, ο Σταύρος Καλαφάτης θέτει το ερώτημα «με ποια βαλίτσα πάνε για τη Χάγη» και σημειώνει μεταξύ άλλων: «Η Άγκυρα ζητά να μπουν στο τραπέζι των διαβουλεύσεων, που είναι αναγκαίες για τη σύνταξη συνυποσχετικού, ζητήματα πέρα από την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας», συνεχίζει ο κ. Καλαφάτης. «Επαναφέρει ζήτημα αποστρατικοποίησης των ελληνικών νησιών και επανέρχεται στον ισχυρισμό για δήθεν «γκρίζες ζώνες», που είχε βάλει στο τραπέζι, κατά τις διερευνητικές επαφές της περιόδου 2002-2004. Όπως είχε βάλει και την αξίωση να παραιτηθεί η Ελλάδα -και μάλιστα με διεθνή συμφωνία- του δικαιώματος επέκτασης των χωρικών της υδάτων στο Αν. Αιγαίο, καθώς και του δικαιώματος ανακήρυξης ΑΟΖ. Όπως είχε βάλει και την αξίωση περιορισμού του εθνικού εναέριου χώρου μας στα έξι ναυτικά μίλια. Και την αξίωση η κοινή προσφυγή στη Χάγη να αφορά μόνο το Αιγαίο, ώστε να εξαιρεθεί το Καστελλόριζο και να εξεταστεί σαν μεμονωμένο και απομονωμένο νησί που δεν έχει –όπως διατείνονται- κανένα δικαίωμα στις θαλάσσιες ζώνες».
Και προσθέτει: «Το ερώτημα, λοιπόν, μετά από όλα αυτά, δεν είναι αν θέλουμε ή όχι να πάμε στη Χάγη, αλλά με ποια βαλίτσα να πάμε. Διότι η βαλίτσα χρειάζεται συνυποσχετικό. Και η Άγκυρα ζητά να φτιάξουμε τη βαλίτσα με τρόπο που είναι αδύνατο να δεχτεί η Ελλάδα. Εξακολουθεί, προφανώς -όπως κάνει εδώ και σαρανταπέντε χρόνια- να υπονομεύει το δρόμο για τη Χάγη».
