Η διαφοροποίηση του Αντώνη Σαμαρά στην τροπολογία του Δημήτρη Καιρίδη στο μίνι ασφαλιστικό νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας για να δοθεί άδεια παραμονής για όσους παράτυπους μετανάστες έχουν συμπληρώσει τρία χρόνια ως εργαζόμενοι στη χώρα μας, προκάλεσε μεγάλη συζήτηση και ποικίλα σχόλια.
Όμως, το δικαίωμα ενός πρώην πρωθυπουργού να εκφράσει τις απόψεις του, τις ανησυχίες του και να συμβουλεύσει νεόκοπους υπουργούς είναι αναφαίρετο. Ειδικά ο Αντώνης Σαμαράς το έχει κερδίσει και με την τεράστια πολιτική του πείρα, καθώς εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Μεσσηνίας το 1977, όπως και για τη συνεπή του στάση, τόσο στα εθνικά θέματα, όσο και στα ευαίσθητα ζητήματα της παράτυπης μετανάστευσης.
Και στο θέμα της τροπολογίας Καιρίδη, ο κ. Σαμαράς δεν έκανε κάτι περισσότερο από αυτό που ζήτησε, δηλαδή να εξασφαλιστούν δικλείδες ασφαλείας.
Και φυσικά, όπως αναφέρουν οι γνωρίζοντες καλά τον Αντώνη Σαμαρά «δεν κάνει εκπτώσεις στα θέματα των αξιών του. Είτε αυτά λέγονται μεταναστευτική πολιτική, είτε ελληνοτουρκική προσέγγιση, είτε γάμοι των ομόφυλων ζευγαριών». Μάλιστα επισημαίνουν ότι στον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών η πλειοψηφία της κοινωνίας-με βάση τις τελευταίες δημοσκοπήσεις- έχει ταχθεί ενάντια στον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία, ασπαζόμενοι πλήρως την άποψη του πρώην πρωθυπουργού.
Και για να επανέλθουμε στην τροπολογία, ήδη σε πολιτικοί αναλυτές έχουν αρχίσει να εκφράζουν την έντονη ανησυχία τους, ότι τα κυκλώματα διακινητών, αλλά και πονηρών δικηγόρων θα βρουν νέα φάμπρικα για να «αρμέξουν» τους δυστυχείς ανθρώπους που αναζητούν μία καλύτερη ζωή στην Ευρώπη και στο τέλος της ημέρας ζημιωμένη θα βγει η χώρα, που θα εξελιχθεί σε μία αποθήκη ψυχών. Κάτι που επιχειρεί η Ιταλία με την Αλβανία. Ήδη υπάρχει συμφωνία Μελόνι-Ράμα να μεταφερθούν στην Αλβανία παράτυποι μετανάστες από τη Λαμπεντούζα, η οποία κοντεύει να βουλιάξει.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η εν λόγω τροπολογία ΟΥΔΕΠΟΤΕ συζητήθηκε, ούτε καν στην Επιτροπή καθώς απαγορεύτηκαν οι ερωτήσεις! Οι βουλευτές έχουν δικαίωμα και υποχρέωση να καταθέτουν τις τυχόν ενστάσεις, ή τις απορίες, ή τις προτάσεις τους. Δεν εκλήθη κανείς φορέας, δεν δόθηκε το παραμικρό στοιχείο. Με βάση τον κανονισμό της Βουλής οι υπουργοί ΟΦΕΙΛΟΥΝ να διαβουλεύονται με τους βουλευτές. Στην εν λόγω τροπολογία δεν τήρησαν τον κανονισμό. Λες και κάποιους τους πιέζει να ψηφιστεί άμεσα!
Οι… διαβεβαιώσεις και οι απορίες
Κατά την διάρκεια της συζήτησης για τον προϋπολογισμό στην Βουλή η επιχειρηματολογία των υπουργών είχε πολλά κενά. Έτσι οι κ.κ. Καιρίδης, Γεωργιάδης και άλλοι ισχυρίστηκαν πώς η νομιμοποίηση παρανόμων μεταναστών αφορά στους ήδη διαμένοντες στη χώρα, παρανόμως, εδώ και τρία χρόνια. Ταυτόχρονα παραδέχθηκαν ότι όχι μόνο εισήλθαν παράτυπα, αλλά και ότι εργάζονται παρανόμως. Και προσέθεσαν ότι με την τροπολογία λυθεί το πρόβλημα με την έλλειψη εργατικών χεριών.
Κι εδώ όλοι οι λογικοί άνθρωποι έχουν την εξής απορία: Μα αφού ήδη εργάζονται (παρανόμως) πώς θα λυθεί το πρόβλημα; Αφού ΔΕΝ είναι ΝΕΟΙ παράνομοι μετανάστες κι ανήκουν στο υπάρχον εργατικό δυναμικό, πώς θα καλυφθούν τα κενά;
Οι υπουργοί υποστήριξαν στην Βουλή ότι αυτή η διάταξη αφορά σε 28-30.000 παράνομους. Πώς το ξέρουν αυτό, αφού… είναι παράνομοι; Την ίδια ώρα που ομολογούμε ότι δεν γνωρίζουμε πόσοι είναι οι παράνομοι, από ποια ΣΤΟΙΧΕΙΑ –κι όχι μπακάλικες εκτιμήσεις- προκύπτει αυτός ο αριθμός;
Από τη στιγμή που όλοι αυτοί έχουν εισέλθει παράτυπα, δεν είναι καταγεγραμμένοι. Και φυσικά άλλο ένα πολύ σημαντικό ερώτημα που τίθεται στην κοινωνία είναι ότι όλα αυτά που διαβεβαιώναμε περί επαναπροωθήσεων και απελάσεων ήταν ψευδή;
Από την κυβέρνηση διαβεβαιώνεται ότι η ρύθμιση αφορά όσους βρίσκονταν στη χώρα μέχρι τέλος Νοεμβρίου 2023. Τότε ΓΙΑΤΙ η σχετική αίτηση υποβολής στην ρύθμιση παρατείνεται μέχρι Δεκέμβριο 2024; Δεν αποτελεί αυτό πόλο έλξης νέων παράνομων μεταναστών με την προσδοκία ότι θα βρουν την «βεβαίωση» που απαιτεί η διάταξη;
Πάει περίπατο το Άσυλο
Η τροπολογία ουσιαστικά καταργεί την έννοια της διαδικασίας Ασύλου. Μπαίνει κάποιος παρανόμως στη χώρα και καταθέτει αίτημα ασύλου. Με την τροπολογία, θα μπορεί μετά από 60 ημέρες να ξεκινήσει να δουλεύει, αναμένοντας απόφαση επί της αίτησης. Υπάρχουν δύο ενδεχόμενα στην αίτηση, είτε να εγκριθεί οπότε μένει πλέον στην χώρα, είτε να απορριφθεί. Σε περίπτωση απόρριψης, με ένδικα μέσα επιδιώκει να συμπληρώσει τρία χρόνια στη χώρα, οπότε πάλι μένει νόμιμα! Άρα στην πράξη καταργεί την σημασία της διαδικασίας ασύλου και την διάκριση προσφύγων από παράνομους μετανάστες. Δηλαδή δεν τους ανοίγουμε παράθυρο παραμονής, αλλά ολόκληρη τρίφυλλη μπαλκονόπορτα.
Άλλη μια σημαντική αρνητική λεπτομέρεια της τροπολογίας είναι η παρ. 6 του άρθρου 4. Εκεί γίνεται λόγος για ανάκληση της άδειας σε περίπτωση που οι κάτοχοι της δεν απασχολούνται επί μακρό χρονικό διάστημα, χωρίς βεβαίως να προσδιορίζεται ρητά ο σχετικός χρόνος, όπως θα γίνονταν αν πράγματι θέλαμε να ανακαλείται άμεσα η σχετική άδεια! Προσέξτε τώρα: Η συγκεκριμένη παράγραφος παραπέμπει στην παρ. 16 (υπό την έννοια της εξουσιοδιοτικης διάταξης), πλην όμως από την διατύπωση της παρ. 16 προκύπτει ότι τα θέματα αυτά (δηλαδή καθορισμός του χρόνου και της διαδικασίας ανάκλησης) δεν ορίζονται με ΚΥΑ αλλά «δύναται να ορίζονται»! Αν δεν οριστούν;
Επίσης δεν υπάρχει καμία απάντηση από τους αρμόδιους υπουργούς σε κάτι πολύ σημαντικό: Όσοι λάβουν την άδεια μπορούν μετά την τριετία, να την μετατρέψουν σε άλλου είδους άδεια διαμονής. Κι αυτό διότι στο νόμο του 2014 η ρύθμιση, μιλούσε για «χορήγηση άδειας διαμονής για εξαιρετικούς λόγους», ενώ το άρθρο 4 της προτεινόμενης τροπολογίας κάνει λόγο για «χορήγηση νέου τύπου άδειας διαμονής».
Ο νομοθέτης της τροπολογίας, προφανώς εθελοτυφλεί. Διότι αδυνατεί να κατανοήσει ότι η τεράστια πλειοψηφία των 30.000 παράτυπων μεταναστών δεν έχουν την Ελλάδα ως χώρα προορισμού. Τους ενδιαφέρει πρωτίστως να μπουν στην Ελλάδα, δηλαδή στην Ευρωπαϊκή Ένωση κι εν συνεχεία να ψαχτούν προκειμένου να βρεθούν στην Γερμανία και τις άλλες πλούσιες χώρες του βορρά. Η Ελλάδα γι’ αυτούς είναι χώρα διέλευσης. Απλά εγκλωβίζονται εδώ, λόγω του ότι οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης έχουν σκληρύνει τη στάση τους σε ό,τι αφορά τους παράτυπους μετανάστες, που προέρχονται συνήθως από Ασία και Αφρική. Το χειρότερο είναι ότι όλοι αυτοί (οι εγκλωβισμένοι) δεν καίγονται να εργαστούν. Τρώνε, πίνουν και διάγουν ένα βίο έχοντας ένα μοναδικό στόχο: Να βρουν ένα τρόπο για να πάνε σε μία πλούσια ευρωπαϊκή χώρα. Οπότε ο κάθε λογικός άνθρωπος θα συμπεράνει ότι με την τροπολογία ακόμη και εάν νομιμοποιήσουν αυτούς που είναι εδώ, πάλι δεν λύνουν το πρόβλημα. Άρα επιχειρούν να το λύσουν με νέες… αφίξεις και νέες… νομιμοποιήσεις. Δηλαδή προσφέρουν δουλειά στους διακινητές.
Τι άλλαξε
Ο Αντώνης Σαμαράς αυτό που έκανε ήταν απλά να επισημάνει το τεράστιο σφάλμα με την τροπολογία και φυσικά έχει κι επιχειρήματα για να αντικρούσει τα όσα αναφέρουν οι αρμόδιοι υπουργοί.
Πρωτίστως η κυβέρνηση θα πρέπει να εξηγήσει τι άλλαξε μέσα σε τρεις μήνες και από εκεί που ο κυβερνητικός Εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης «άδειαζε» μεγαλοπρεπώς τον Δημήτρη Καιρίδη τώρα πραγματοποιεί μία άνευ προηγουμένου κωλοτούμπα. Τα όσα διημείφθησαν στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών στις 29 Σεπτεμβρίου με τα όσα ισχύουν σήμερα είναι η ημέρα με τη νύκτα. Τότε, λοιπόν, ο δημοσιογράφος Νίκος Οικονόμου ρώτησε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο: «Το ερώτημά μου αφορά τις ελληνοποιήσεις μεταναστών. Υπήρξε μια σύγχυση με κάποιες δηλώσεις που έκανε ο κ. Καιρίδης. Τι ισχύει; Το διαψεύσατε, από ό,τι είδα χθες. Θα ήθελα και εδώ μια επίσημη απάντηση. Και δεύτερον, αν εξακολουθεί ο κ. Καιρίδης να έχει την εμπιστοσύνη της Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού».
Η απάντηση του Παύλου Μαρινάκη αξίζει της προσοχής μας. Τότε ο κ. Μαρινάκης είπε επί λέξει: «Ευχαριστώ για το ερώτημα. Να το πούμε και από την επίσημη ενημέρωση των πολιτικών συντακτών, εδώ στη Θεσσαλονίκη. Δεν υπάρχει καμία πρόθεση της Κυβέρνησης για ελληνοποιήσεις ή νομιμοποιήσεις. Γιατί υπήρξε και μια παρανόηση πάλι, ελπίζω όχι κακοπροαίρετη, από κάποια ΜΜΕ. Δεν υπάρχει καμία τέτοια πρόθεση, κανένα τέτοιο σχέδιο και κανένας τέτοιος ευρύτερος σχεδιασμός από την Κυβέρνηση».
Τι μεσολάβησε, λοιπόν, από την προτελευταία ημέρα του Σεπτέμβριου μέχρι σήμερα; Έχει εμπλοκή σε αυτή την αλλαγή στρατηγικής το ταξίδι του πρωθυπουργού στο Βερολίνο και τη συνάντηση του με τον γερμανό Καγκελάριο; Διότι στις 14 Νοεμβρίου στη γερμανική πρωτεύουσα ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς τόνισε πως ένα σημαντικό σημείο της διμερούς συνεργασίας έχει να κάνει με το ζήτημα της μετανάστευσης.
«Η Ελλάδα βρίσκεται στα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε. και οι παράτυπες αφίξεις αυξήθηκαν σημαντικά φέτος, αλλά και η Γερμανία αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις. Αυτό καθιστά το γεγονός ότι θα πρέπει να βρούμε κοινές λύσεις τόσο σε διμερές όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο», ανέφερε.
Ζήτησε, δε, ταχεία ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης της ευρωπαϊκής νομοθεσίας ασύλου και έκανε λόγο για την ανάγκη διμερών και ευρωπαϊκών λύσεων προκειμένου να αντιμετωπιστεί η δευτερογενής μετανάστευση προς τη Γερμανία. Αυτές οι δηλώσεις του κ. Σολτς σε συνδυασμό με την ικανοποίηση που εξέφρασε από τις Βρυξέλλες τις προηγούμενες ημέρες ο κ. Μητσοτάκης για την αύξηση των κονδυλίων προς την Ελλάδα για το μεταναστευτικό, αλλά και η περίεργη ομολογουμένως συμφωνία Μελόνι-Ράμα, μας κάνει όχι μόνο επιφυλακτικούς, αλλά και καχύποπτους για την αλλαγή πλεύσης εντός τριμήνου.
Κι εδώ θα πρέπει να υπενθυμίσουμε τι είχε συμβεί το 2014. Όταν ο κ. Σαμαράς αρνήθηκε την υλοποίηση των απαιτήσεων της Γερμανίας, η τότε Καγκελάριος κ. Μέρκελ ξεκίνησε την πολεμική εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης, προετοιμάζοντας το έδαφος για τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τα παθήματα
Ο νομοθέτης προφανώς δεν έλαβε το μάθημα από το πάθημα της Άνγκελα Μέρκελ. Όταν έσκασε το μεγάλο κύμα του μεταναστευτικού, η Γερμανία προσφέρθηκε να ενσωματώσει 800.000 μετανάστες ως εργατικά χέρια. Και τελικά στην Γερμανία εμφανίστηκαν διπλάσιοι που ζητούσαν άδεια παραμονής. Τότε η Μέρκελ ήρθε σε συμφωνία με Ελλάδα και Ισπανία (εκεί υπάρχει ανοικτή πληγή με τους παράτυπους μετανάστες από το Μαρόκο). Και βέβαια μετά τη συμφωνία που είχε κάνει η κ. Μέρκελ με Ισπανία και Ελλάδα είχε πει στον Αλέξη Τσίπρα το περιβόητο «είμαι ευγνώμων με την Ελλάδα». Κι όμως τη στάση το πάθημα της Μέρκελ οδήγησε τους ακραίους να σηκώσουν κεφάλι και να προκαλέσει σεισμό στο γερμανικό πολιτικό σύστημα.
Και βέβαια από τη στιγμή που η Ελλάδα προσφέρει καλύτερα μεροκάματα στους εργάτες γης από ότι στις χώρες τους, δεν αναρωτήθηκαν για ποιο λόγο υπάρχουν τόσα πολλά κενά στο εργατικό δυναμικό; Κάτι που σημαίνει ότι αυτοί οι 30.000 – για την ακρίβεια ως φερόμενοι 30.000 αφού δεν ήταν δυνατόν να γίνει καταμέτρηση των παρανόμως εισερχομένων στη χώρα– που θα λάβουν νόμιμη άδεια παραμονής δεν καίγονται για να εργαστούν.
Διότι εάν εργάζονταν όλοι αυτοί οι παράτυποι μετανάστες δεν θα καίγονταν η κυβέρνηση να συνάψει διακρατικές συμφωνίες με την Αίγυπτο, το Πακιστάν, την Ινδία και άλλες χώρες, προκειμένου να έρθει συγκεκριμένος αριθμός εργατών γης.
Και βέβαια αδυνατούμε να καταλάβουμε πως είναι δυνατόν να νομιμοποιηθούν μετανάστες που τους θυμόμαστε από τα κέντρα διαμονής σε Κω, Σάμο και αλλού να ξεσπούν σε πανηγυρισμούς για τις δολοφονικές επιθέσεις της Χαμάς κατά των Ισραηλινών. Άρα δεν πρέπει να κάνουμε δεύτερες σκέψεις, όταν έχουμε δει αυτές τις εικόνες από την τηλεόραση.
Παραδέχθηκε τις επιφυλάξεις Σαμαρά και η Ντόρα
Ακόμα, και η Ντόρα Μπακογιάννη είπε σε κάποιο μέρος της ομιλίας της: «Η κυβέρνηση έρχεται και λέει ότι κάποιος που είναι τρία χρόνια στην Ελλάδα και δεν έχει νομιμοποιήσει τα χαρτιά του και είτε εργάζεται μαύρα είτε έχει ροπή προς την παραβατικότητα είτε ζει από φιλανθρωπίες έχει δικαίωμα να νομιμοποιηθεί και να δουλέψει. Ο βασικός όρος για αυτή την νομιμοποίηση είναι να εργαστεί, να φέρει δηλαδή το συμβόλαιο εργασίας ή το εργόσημο ώστε να ξέρει και το κράτος ποιος είναι και πού εργάζεται».
Δηλαδή η κ. Μπακογιάννη αποδέχεται ότι οι συγκεκριμένοι, που αυθαίρετα ο κ. Καιρίδης και οι συν αυτώ τους μετρούν σε 30.000, όντως δεν είναι καταγεγραμμένοι, δεν ξέρει το κράτος που είναι και το σπουδαιότερο έχουν ροπή προς την παραβατικότητα.
Αλλά και ο πρώην υπουργός, ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος (που δεν τον καταγράφεις στους πολιτικούς υποστηρικτές του κ. Σαμαρά) εξέφρασε τις επιφυλάξεις του για την τροπολογία. Σε ανάρτηση του θέτει ένα πολύ σοβαρό ερώτημα: «Όποιος δεν έχει μαλώσει με την απλή λογική και με την αντίληψη της πραγματικότητας ξέρει ότι οι παρανόμως ευρισκόμενοι στην χώρα εδώ και πάνω από τρία χρόνια βρίσκουν πανεύκολα δουλειά εκτός αν δεν θέλουν να δουλέψουν… Οι μόνοι εργοδότες που έχουν πρόβλημα να τους προσλάβουν είναι όσοι εκτελούν δημόσιες συμβάσεις. Με την προτεινόμενη ρύθμιση το μόνο αποτέλεσμα στην αγορά εργασίας θα είναι η όποια μετακίνηση από τις επιχειρήσεις που τους απασχολούν τώρα προς τους εργολάβους δημοσίων έργων (κάποιοι από τους οποίους μπορούν να δώσουν υποσχέσεις αντί για καλύτερη αμοιβή…) και επομένως οι αγροτικές και λοιπές επιχειρήσεις θα έχουν ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα. Το ίδιο και η χώρα αφού το προτεινόμενο μέτρο θα λειτουργήσει αναμφίβολα σαν μαγνήτης για νέες αφίξεις εκτρέποντας τις μεταναστευτικές ροές προς εδώ».
Επί της ουσίας ο κ. Ανδριανόπουλος αφήνει αιχμές ότι η κυβέρνηση περνά την τροπολογία για να ικανοποιήσει τους εργολάβους δημοσίων έργων, ώστε να έχουν μεγαλύτερη γκάμα επιλογών σε ό,τι αφορά το εργατικό τους δυναμικό. Μάλιστα, σε δεύτερο τουίτ αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «Για πρώτη φορά συμφωνώ με τις απόψεις του Αντώνη Σαμαρά».
Φοβάται το μεταναστευτικό και ο Σούνακ
Παρότι η Μ. Βρετανίας δεν είναι χώρα υποδοχής όπως η Ελλάδα, ο πρωθυπουργός της Ρίσι Σούνακ πρόσφατα δήλωσε ότι «οι λαθρομετανάστες θα καταστρέψουν την δημοκρατίας μας, αν δεν πάρουμε δραστικά μέτρα».
Ανησύχησαν οι Βρετανοί και εμείς θα τους ανοίξουμε την πόρτα;
Τέλος και μόνο η σύμπλευση ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Αριστερά δείχνει ότι κάτι πάει λάθος στην τροπολογία Καιρίδη, που θριαμβολογεί ότι το νομοσχέδιο του θα έχει ευρεία αποδοχή καθώς σύμφωνα με δήλωσή του θα πάρει την ψήφο περισσότερων από 200 βουλευτών. Πότε, άραγε, οι ΣΥΡΙΖΑίοι –παλαιοί και νέοι– απέκτησαν κοινό βηματισμό με τη Ν.Δ.;
Σύμφωνα με την έρευνα της διαΝέοσις «Τι Πιστεύουν Οι Έλληνες» συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων θεωρεί τον αριθμό των μεταναστών υπερβολικό.
Στις σύγχρονες αναπτυγμένες δημοκρατίες κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωση της όποιας πολιτικής παίζει η κοινή γνώμη.
Η έρευνα της διαΝέοσις για το «Τι πιστεύουν οι Έλληνες» παρέχει πολύτιμα στοιχεία για τις πεποιθήσεις της σημερινής ελληνικής κοινωνίας. Σύμφωνα με αυτά, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων θεωρεί τον αριθμό των μεταναστών υπερβολικό, ενώ μεγάλες πλειοψηφίες τους συνδέει με την αύξηση της εγκληματικότητας, της ανεργίας και δεν τους αναγνωρίζει ούτε καν τη συμβολή τους στην επίλυση του δημογραφικού, όταν θα έπρεπε να είναι γνωστό ότι 1 στις 4 γεννήσεις στην Ελλάδα προέρχεται από πολίτες τρίτων χωρών. Ταυτόχρονα, μόνο 1 στους 4 θεωρεί ότι οι παράνομοι μετανάστες θα πρέπει να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία.
Με δεδομένο ότι σε 3-4 μήνες έχουμε ευρωεκλογές ενδεχομένως η απάντηση να δοθεί από το εκλογικό σώμα που σίγουρα δεν επιθυμεί τα παιδιά του που θα πάνε σε δημόσιο σχολείο να αποτελούν μειοψηφία στα μεγάλα αστικά κέντρα, οι γειτονιές τους να μεταμορφώνονται σε γκέτο και η ασφάλειά τους να εξαρτάται από την μεταμόρφωση κάποιων λαθρομεταναστών που δεν ξέρουμε τι καπνό φουμάρουν, καθώς είναι θιασώτες της Χαμάς ή άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων.
Αν οι εμπνευστές του νομοσχεδίου θεωρούν ότι τα δικά τους παιδιά είναι ασφαλή λόγω ιδιωτικής κάλυψης και ότι οι ίδιοι είναι ασφαλείς στις φυλασσόμενες κατοικίες τους, άρα δεν θα έχουν επιπτώσεις από την ρητορική των λαθρομεταναστών σε πολίτες εργαζόμενους στην Ελλάδα, κάποια στιγμή θα καταλάβουν ότι κάνουν λάθος…
