Παρουσίαση του οράματος του ιδιοκτήτη της φαρμακευτικής εταιρείας Zwitter Pharmaceuticals να συνδυάσει τον αθλητισμό με τον πολιτισμό στη Μεσσηνία και παράλληλα ένα πικρό δίδαγμα για ρομαντικούς παράγοντες του ποδοσφαίρου.
Η συνέντευξη αυτή είναι ένα δίδαγμα, ένα πικρό δίδαγμα για ρομαντικούς παράγοντες του ποδοσφαίρου. Αγαθοκλής Χριστόπουλος, πρώην χρηματοδότης της Καλαμάτας, νυν χρηματοδότης του Πανθουριακού και ιδιοκτήτης φαρμακευτικής εταιρείας.
Πάμε να πούμε πρώτα λίγα πράγματα για εσάς.
Γεννήθηκα το 1962 στη Βιέννη από Έλληνες γονείς, Καλαματιανούς. Ο πατέρας μου είναι από τη Θουρία, ένα χωριό έξω από την Καλαμάτα, στο οποίο γίνονται ανασκαφές και φαίνεται ότι ήταν μεγάλος αρχαίος οικισμός σαν την αρχαία Μεσσήνη! Η μητέρα μου κατάγεται από το Πεταλίδι. Γυρίσαμε στην Ελλάδα το 1964 όταν τελείωσε την Ιατρική ο πατέρας μου στη Βιέννη. Ως το 1966 μείναμε στην Καλαμάτα και μετά ήρθαμε στην Αθήνα. Σπούδασα και εγώ στη Βιέννη, έφυγα το 1980. Γύρισα το 1986 έχοντας σπουδάσει χημικός. Με το που τελείωσα το στρατιωτικό, μου ήρθε μία πρόταση από γνωστό του πατέρα μου που είχε ιδρύσει μία εταιρεία, τη Pharmanel, με πήραν πρώτο τους ιατρικό επισκέπτη. Έμεινα 10 χρόνια εκεί, μετά πήγα σε άλλη εταιρεία ως διευθυντής πωλήσεων. Το 2000 αποφάσισα
να κάνω τη δική μου φαρμακευτική, τη Zwitter Pharmaceuticals. Κλείνουμε 24 χρόνια στον χώρο.
Τι τζίρους κάνει η εταιρεία σας;
Έχει συνεχώς αυξανόμενη διείσδυση στην ελληνική αγορά και σε εξαγωγικό επίπεδο.
Έχει πάρει τα πάνω της η αγορά του φαρμάκου στην Ελλάδα με τις εξαγωγές;
Είναι δύσκολο το κομμάτι των εξαγωγών. Εγώ θα σας έλεγα ότι έχει πάρει τα… κάτω της η αγορά του φαρμάκου. Το φάρμακο είναι κοινωνικό αγαθό, αλλά οι φαρμακευτικές εταιρείες πρέπει να έχουν κέρδη, αλλιώς δεν μπορούμε να κάνουμε έρευνα και ανάπτυξη νέων προϊόντων. Ο τρόπος που μας αντιμετωπίζει το κράτος είναι δυστυχώς αποικιοκρατικός.
Δηλαδή;
Είμαστε για να πληρώνουμε και χωρίς να θέλουν να κερδίζουμε.
Μου είπε παιδίατρος ότι υπάρχει έλλειψη σε πολλά φάρμακα και ότι ο λόγος είναι οι παράλληλες εξαγωγές.
Πρέπει να ψαχτεί το κράτος… Υπεύθυνη για τις ελλείψεις είναι αποκλειστικά η δημόσια διοίκηση. Πρέπει να κάνει έναν εξορθολογισμό των τιμών, ώστε να γίνει πιο ελκυστική η αγορά εδώ. Να είναι ίδιες οι τιμές με το εξωτερικό. Αλλιώς θα υπάρχει πρόβλημα. Είναι σαν τη ζυγαριά. Όταν βάζεις ένα βαρίδι στη μία πλευρά, η ζυγαριά θα πάει προς την άλλη πλευρά…
Κάπου διάβασα ότι σκέφτεστε να ανοίξετε εργοστάσιο καινούργιο στην Καλαμάτα;
Υπάρχει τέτοια σκέψη. Όχι μόνο στην Καλαμάτα αλλά και στην απολιγνιτοποιημένη περιοχή της Μεγαλόπολης γιατί είναι η επιδότηση μεγάλη. Το σκεφτόμαστε για μία μορφή φαρμάκων που δεν παράγονται στην Ελλάδα, τα UD.
Με την ομάδα της Καλαμάτας πόσα λεφτά χάσατε;
Είναι μια πικρή ιστορία. Πήγα στην ομάδα το 2018, όταν παραιτήθηκε ο Σταύρος Παπαδόπουλος.
Ο συχωρεμένος πλέον.
Και μάλιστα δεν είχε την ανταπόκριση που έπρεπε να έχει από τον κόσμο. Εγώ πήγα στην κηδεία του και τον τιμάω με ένα τουρνουά που κάνουμε με το όνομά του. Φέρνουμε στην Καλαμάτα πάνω από 500 παιδιά μαζί με τους γονείς τους από όλη την Ελλάδα, περίπου 1.000 παιδιά μετέχουν μαζί με τα παιδιά από την Καλαμάτα. Όταν είχα δει ότι η ομάδα πήγαινε προς αδιέξοδο και θα υποβιβαζόταν από τη Γ’ Εθνική στο τοπικό, αποφάσισα να βοηθήσω. Ο Σταύρος Παπαδόπουλος δεν ασχολιόταν καθόλου, είχε βάλει κάποιους ανθρώπους και τους έδινε ένα μηνιαίο ποσό για τις ανάγκες της ομάδας. Τα Χριστούγεννα του 2017 αποφάσισε ότι θα σταματήσει να χρηματοδοτεί την Καλαμάτα και θα έμενε η ομάδα ξεκρέμαστη.
Και τι κάνατε;
Γίνεται μια γενική συνέλευση στην οποία μετέχω κι εγώ. Δηλώνω ότι θέλω να κρατήσω την ομάδα στη Γ Εθνική και του χρόνου να την ενισχύσουμε περισσότερο για να ανέβουμε κατηγορία. Κάποιοι άνθρωποι που είχαν πει ότι θα με βοηθήσουν τραβήχτηκαν πίσω και ανέλαβα εγώ όλη τη χρηματοδότηση.
Σώθηκε η ομάδα.
Ναι, σώθηκε, παρότι πολλοί παίκτες μόλις έμαθαν ότι φεύγει ο Σταύρος Παπαδόπουλος ζήτησαν να φύγουν. Μείναμε με νέα παιδιά, πήραμε και κάποια άλλα νέα παιδιά, να βγει η χρονιά χωρίς να υποβιβαστεί η ομάδα. Ενισχυθήκαμε για την επόμενη χρονιά και κάναμε πρωταθλητισμό.
Πόσο σας στοίχισε όλο αυτό;
Για μιάμιση σεζόν 750.000 ευρώ στη Γ’ Εθνική. Ίσως και παραπάνω από 750.000 ευρώ, προσωπικά χρήματα, δικά μου, δεν έχω κάνει ακριβή υπολογισμό.
Τι έγινε λοιπόν την επόμενη σεζόν;
Εκεί έζησα πράγματα που δεν φανταζόμουν και δεν τα γνώριζα… Και είναι λίγα αυτά που θα σας πω δημόσια, διότι είναι κι άλλα που δεν μπορούν να ειπωθούν… Πήρα τον Γιάννη Χριστόπουλο προπονητή, για να έρθει στην ομάδα τού υπέγραψα τρεις προσωπικές επιταγές των 60.000 ευρώ η καθεμία ετησίως για τρία χρόνια. Σύνολο 180.000 ευρώ.
Πολύ καλά λεφτά για Γ’ Εθνική. Πώς πήγε η ομάδα;
Στην αρχή πάρα πολύ καλά. Το πρώτο μισό της σεζόν ήταν στην πρώτη θέση με πολύ μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο Ασπρόπυργο. Πάνω από 10 βαθμούς διαφορά. Στο τέλος κάτι έγινε που εγώ δεν πήρα χαμπάρι γιατί ήμουν μακριά και δεν είχα και πείρα στο ποδόσφαιρο… Φτάσαμε να παίζουμε ματς «ζωής ή θανάτου» με τον Ασπρόπυργο και έχασε η Καλαμάτα 5-0, ενώ είχαμε φάει όλη τη σεζόν μόνο 4 γκολ!
Μάθατε τι έγινε;
Όχι. Ακόμα αναρωτιέμαι. Ανεβαίνει ο Ασπρόπυργος και εμείς πάμε για μπαράζ. Εκεί αρχίζει άλλη εμπειρία ζωής… Παίζουμε με τον Διαγόρα, ο οποίος ήταν δυνατός σε θέματα που δεν ήμουν δυνατός εγώ… Χάνουμε 1-0 στη Ρόδο. Γίνεται η ρεβάνς και ήταν η ωραιότερη στιγμή της ζωής μου να δω το γήπεδο γεμάτο, κόψαμε 4.500 εισιτήρια! Προηγούμαστε 1-0 και μας αποβάλλει τον σκόρερ επειδή λέει στον πανηγυρισμό του κάτι είπε στον πάγκο του Διαγόρα. Μείναμε άναυδοι. Ξέχασα να σας πω ότι στο πρώτο ματς στη Ρόδο μού είχαν ανοίξει το κεφάλι…
Πείτε μου για αυτό.
Είχαν γίνει μεγάλα επεισόδια, εγώ καθόμουν πάντα με τον κόσμο της Καλαμάτας, όχι στα επίσημα, δεν είχα ούτε ασφάλεια, τίποτα. Έφαγα μια πέτρα στο κεφάλι πίσω από το αυτί.
Τι πάθατε;
Με στενοχωρεί όταν το θυμάμαι αυτό.
Ματώσατε;
Ναι, μάτωσα στο αυτί. Εκεί η σύζυγός μου, που έχει γράψει και ένα βιβλίο με τον τίτλο «Ηφαίστειο», μία γυναίκα που δεν μιλάει πολύ, μου είπε «τι θα γίνει, θα φύγεις επιτέλους από το ποδόσφαιρο;». Κάθε εβδομάδα όποτε κέρδιζε η Καλαμάτα είχαμε γιορτή στο σπίτι και όταν έχανε είχαμε κηδεία. Εγώ δεν μπήκα στο ποδόσφαιρο για να κερδίσω, αλλά για να προσφέρω στον τόπο μου. Είμαι ρομαντικός παράγοντας.
Με τον Διαγόρα τι έγινε τελικά στο μπαράζ;
Νικήσαμε 2-1 και ανέβηκε ο Διαγόρας. Στο τέλος του ματς είχα πάρει την απόφασή μου ότι θα έφευγα από την Καλαμάτα. Ήταν τόση η ψυχολογική φθορά που δεν με κρατούσε τίποτα. Η ευτυχία μου ήταν όταν με τη λήξη του ματς, παρά τη μεγάλη πίκρα, κατέβηκα στον αγωνιστικό χώρο και με χειροκροτούσε χιλιάδες κόσμος, τους χειροκροτούσα κι εγώ. Ήταν μια κίνηση καρδιάς από αυτούς και από εμένα.
Μετά τι έγινε;
Ανέβηκε με την αναδιάρθρωση αργότερα η ομάδα, είχε έρθει ο Πρασσάς, με τον οποίο μίλαγα πολύ καιρό επί καθημερινής βάσεως, και παίρνει την ομάδα.
Πήρατε λεφτά εσείς;
Ούτε ένα ευρώ.
Το μετανιώσατε που δώσατε 750.000 ευρώ για την ομάδα;
Το μετάνιωσα, ναι. Και όταν με ρωτάνε τώρα αν υπάρχει περίπτωση να ασχοληθώ με την Καλαμάτα, η οποία δεν καταφέρνει δύο χρόνια να ανέβει στη Σούπερ Λιγκ, απαντώ «δεν υπάρχει περίπτωση». Ο χώρος αυτός είναι άγνωστος σε μένα.
Είπατε «άρρωστος»; Δεν άκουσα καλά.
Άγνωστος. Αλλά και άρρωστος, βάλτε το και αυτό. Ήταν πολύ ψυχοφθόρο για εμένα.
Ολυμπιακός έμαθα ότι είστε.
Ναι, Ολυμπιακός.
Και είχατε πάει στο Λονδίνο με την Άρσεναλ.
Εκείνο το επικό ματς. Μέσα ήμουν και δεν θέλαμε να φύγουμε από το γήπεδο!
Τι περιμένετε από τον Ολυμπιακό τη νέα σεζόν;
Με προβληματίζει που αλλάζει ο Ολυμπιακός 15 παίκτες κάθε χρόνο. Δεν μπορείς να χτίσεις ομάδα έτσι. Θέλει υπομονή. Φωτεινό παράδειγμα είναι η ομάδα μπάσκετ που την έχουμε αγαπήσει πολύ. Να κοιτάξει και τις ακαδημίες του ο Ολυμπιακός, υπάρχει ταλέντο.
Θα σχολιάσετε τη σημερινή κατάσταση της Καλαμάτας; Απέτυχε πάλι.
Όχι, δεν θέλω να κάνω κανένα σχόλιο.
Τη βλέπετε την ομάδα;
Ναι, την παρακολουθώ. Και μάλιστα, όποτε δείχνει αγώνα της η ΕΡΤ3, αφήνω όλες τις άλλες μου δουλειές για να τη δω.
Με τις επιταγές του προπονητή Χριστόπουλου τι έγινε;
Όταν έφυγα από χρηματοδότης της ομάδας, οι δικηγόροι μου του είπαν «κοίτα να δεις, μία σεζόν εργάστηκες στην ομάδα, καλό είναι να επιστρέψεις τις δύο από τις τρεις επιταγές πίσω». Αυτός όμως ήταν ανένδοτος και τελικά τα πήρε τα λεφτά.
Όλα τα πήρε; Έκπτωση δεν έκανε;
Από τις 180.000 ευρώ για τρία χρόνια, που ήταν οι προσωπικές μου επιταγές, πήρε 155.000 ευρώ, ενώ δούλεψε οκτώ μήνες.
Λάθος σας;
Λάθος μεγάλο που του έδωσα τις προσωπικές επιταγές με το που δώσαμε τα χέρια. Μου είπε ο δικηγόρος μου «αυτό θα το έκανες στη φαρμακευτική σου εταιρεία;». Του απάντησα «όχι». Και μου είπε «γιατί το έκανες στο ποδόσφαιρο με ανθρώπους που δεν γνώριζες;». Ήμουν ρομαντικός, ήθελα να προσφέρω στον τόπο. Και έχω κάνει ένα μεγάλο αποστακτήριο δίπλα στη Θουρία, είναι επένδυση 2 εκατομμυρίων ευρώ, βγάζουμε το τσίπουρο Primarola. Ξέρετε τι σημαίνει αυτή η λέξη;
Όχι.
Ήταν τα καράβια που μετέφεραν από το Αίγιο στην Ιταλία και στην Ευρώπη
κρασί, σταφίδα και σταφύλι πριν από πάρα πολλά χρόνια. Γι’ αυτό έχουμε
σήμα ένα ιστιοφόρο καράβι.
Η Μεσσηνία έχει ανέβει πάρα πολύ, έτσι δεν είναι; Το «Costa Navarino» έδωσε μεγάλη ώθηση. Είναι ευλογημένος τόπος.
Η Μεσσηνία είναι πράγματι ευλογημένος τόπος, παράγει τα πάντα. Ό,τι φυτέψεις, φυτρώνει. Δεν ξέρω πόσοι το γνωρίζουν, η Καλαμάτα ήταν η πρώτη πόλη που αναπτύχθηκε μετά την ελληνική επανάσταση. Είχε εμπόριο λαδιού, εμπόριο σύκων, εμπόριο σταφίδας και εσπεριδοειδών, έκανε εξαγωγές. Ο παππούς μου ήταν έμπορος σύκων και σταφίδας. Ο καινούργιος δρόμος που φτιάχτηκε έδωσε τεράστια ώθηση και έφερε ανάπτυξη τουριστική και παραγωγική. Και σίγουρα το «Costa Navarino» βοήθησε πολύ τον τόπο. Όμως η ξεροκεφαλιά των Μεσσήνιων δημιούργησε πολλά προβλήματα στον καπετάν Βασίλη…
Δηλαδή;
Ο άνθρωπος προσπάθησε να μαζέψει την έκταση, την πήρε μετά βασάνων και κόπων κομματάκι κομματάκι και μάλιστα διαπραγματευόταν ο ίδιος.
Έφτιαξε ένα δημιούργημα παγκόσμιας κλάσης.
Έχετε τον Πανθουριακό. Τι σκοπεύετε να κάνετε;
Η Θουρία είναι 8 χιλιόμετρα έξω από την Καλαμάτα, κοντά στο αεροδρόμιο. Εκεί ψηφίζω, εκεί έχω το κτήμα μου, εκεί είναι το πατρικό του πατέρα μου. Όταν πήρα την ομάδα ήταν στο Γ τοπικό, την ανεβάσαμε στο Β τοπικό, μετά την ανεβάσαμε στην Α1, μετά την ανεβάσαμε στο Α τοπικό.
Στόχος μας είναι να την ανεβάσουμε στη Γ Εθνική άμεσα. Κάνουμε κάτι πρωτοποριακό στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Τι πρωτοποριακό είναι αυτό;
Έκανα συμμαχία με τον Μεσσηνιακό που είναι το αρχαιότερο σωματείο της
Ελλάδας, έχει ιδρυθεί το 1888! Έχει και ιδιόκτητο γήπεδο. Εμείς δεν είχαμε γήπεδο. Και έκανα συμμαχία επίσης με τον Αίαντα, ο οποίος έχει μεγάλες ακαδημίες, έχει 300 παιδιά! Έχουν τον Αίαντα οι αδερφοί Σακελλαρόπουλοι που είχαν παίξει μπάλα στην Καλαμάτα. Έτσι, θα έχουμε μια πλήρη συμμαχία. Από τη μία ο Πανθουριακός που έχει τα λεφτά, δηλαδή εμένα. Από την άλλη ο Μεσσηνιακός που έχει το όνομα και την Ιστορία και το γήπεδο. Και από την άλλη ο Αίαντας που έχει τις μεγάλες ακαδημίες. Με
μικρότερο κόστος θα έχουμε καλύτερο αποτέλεσμα, θα βγάλουμε και δικά μας ταλέντα από τη Μεσσηνία.
Προπονητή ποιον θα έχετε;
Προπονητής στον Πανθουριακό είναι ο Τάκης Σακελλαρόπουλος και προπονητής στον Μεσσηνιακό είναι ο Γιάννης Σακελλαρόπουλος. Ο Πανθουριακός είχε μέσον όρο ηλικία φέτος τα 19 έτη και τερμάτισε τέταρτος, έφτασε και στα ημιτελικά του Κυπέλλου. Στόχος είναι να ανέβουμε στη Γ Εθνική του χρόνου. Με τα νέα παιδιά που έχουμε και με κάποιες προσθήκες που θα κάνουμε με έμπειρους παίκτες από τη Μεσσηνία.
Τα παιδιά που είναι μέχρι 15 χρόνων θα παίζουν στον Αίαντα. Τα παιδιά ως 17 χρόνων θα παίζουν στον Μεσσηνιακό. Και όσοι ξεχωρίζουν από εκεί και πάνω θα παίζουν στον Πανθουριακό.
Πώς θέλετε να κλείσουμε;
Έχω όραμα να φτιάξω ένα γήπεδο στη Θουρία. Υπάρχουν πολλά ναρκωτικά στην Καλαμάτα και πρέπει να τραβήξουμε τα παιδιά στον αθλητισμό. Γίνονται μεγάλες ανασκαφές στην αρχαία Θουρία και δείχνουν ότι υπήρχε πόλη ακμάζουσα 2.000 χρόνια προ Χριστού, επί μυκηναϊκού πολιτισμού.
Μάλιστα, όταν η Θουρία έχασε τον πόλεμο από τους Λακεδαιμόνιους, έφυγαν πολλοί Θουριάτες και ίδρυσαν την πόλη Θουρία στη Σικελία! Θέλω να συνδυάσω τον πολιτισμό με τον αθλητισμό, να φτιάξουμε και μουσείο και γήπεδο, έχω βρει την έκταση 15 στρέμματα, πιστεύω να τα καταφέρω.
Συνέντευξη στον Θέμη Σινάνογλου
