Υπάρχει μια αθόρυβη αλλά ραγδαία αλλαγή που συντελείται καθημερινά στο πιάτο μας. Την ώρα που διαφημίζουμε την «Ελληνική Μεσογειακή Διατροφή» ως την αιχμή του δόρατος του τουρισμού και των εξαγωγών μας, η πραγματικότητα στα ράφια των σούπερ μάρκετ και στους πάγκους των λαϊκών αγορών μας δείχνει μια εντελώς διαφορετική ιστορία.
Η «Ελληνική» σαλάτα του 2025 τείνει να γίνει ένα πολυεθνικό πιάτο; Ντομάτες από την Τουρκία ή την Πολωνία, πατάτες από την Αίγυπτο, κρεμμύδια από την Ινδία και λεμόνια από την Αργεντινή;
Το Κενό της Παραγωγής
Γιατί ο μανάβης ή το σούπερ μάρκετ επιλέγει την αιγυπτιακή πατάτα; Η εύκολη απάντηση είναι «επειδή είναι φθηνότερη». Η δύσκολη απάντηση, όμως, είναι «επειδή η ελληνική δεν επαρκεί».
Η εγκατάλειψη της υπαίθρου, που αναλύσαμε σε προηγούμενα άρθρα, έχει δημιουργήσει τεράστια κενά στην εφοδιαστική αλυσίδα.
– Το Κόστος: Ο Έλληνας παραγωγός καλείται να καλλιεργήσει με ευρωπαϊκά πρότυπα, ακριβό ρεύμα, ακριβά εφόδια και δυσεύρετους εργάτες σε σχέση με τον ανταγωνισμό.
– Ο Ανταγωνισμός: Την ίδια ώρα, τα προϊόντα που εισάγονται από τρίτες χώρες (όπως η Αίγυπτος ή η Τουρκία) παράγονται με υποπολλαπλάσιο κόστος εργασίας και συχνά με χαλαρότερους περιβαλλοντικούς περιορισμούς σε σχέση με τα Ελληνικά και γενικότερα Ευρωπαϊκά προϊόντα.
Το φυσικό αποτέλεσμα των παραπάνω είναι η υποκατάσταση. Όταν ο Έλληνας αγρότης σταματά να καλλιεργεί πατάτα γιατί «δεν βγαίνει», το κενό καλύπτεται άμεσα από τις εισαγωγές.
Το πρόβλημα δεν είναι εθνικιστικό, είναι καθαρά οικονομικό και αφορά την Επισιτιστική Ασφάλεια.
Διαβάστε περισσότερα στο δημοσίευμα του www.insider.gr πατώντας ΕΔΩ
