Αν η ιστορία του Home Alone εκτυλισσόταν σήμερα θα διαρκούσε δώδεκα περίπου λεπτά και θα έληγε μετά από κάποιο FaceTime.
Κάθε Χριστούγεννα κάνουμε όλοι την ίδια συμφωνία με τον εαυτό μας: κλείνουμε τα μάτια στη λογική και δεχόμαστε ότι ο Kevin του Home Alone έμεινε κατά λάθος μόνος του στο σπίτι, το υπερασπίστηκε με οικιακά αντικείμενα και άφησε δύο ενήλικες άντρες με τραύματα – σωματικά και ψυχικά – για μια ζωή.
Ότι το Home Alone είναι ιερό είναι γεγονός αναντίρρητο. Αν όμως η ιστορία εκτυλισσόταν σήμερα, η ταινία θα διαρκούσε περίπου δώδεκα λεπτά, θα τελείωνε με ένα FaceTime και θα υπήρχε πιθανότατα και μια επίσκεψη από κοινωνικές υπηρεσίες. Η σύγχρονη ζωή απλώς δεν θα άφηνε τον Kevin McCallister να ζήσει τη μεγάλη του στιγμή.
Όλο το στόρι βασίζεται σε μία συνθήκη: στην παντελή έλλειψη επικοινωνίας. Το 1990 αυτό έβγαζε νόημα. Οι τηλεφωνικές γραμμές έπεφταν, οι άνθρωποι πανικοβάλλονταν και όλα μπορούσαν να πάνε στραβά. Σήμερα όμως; Ο Kevin θα είχε κινητό, τάμπλετ, smartwatch ή έστω πρόσβαση σε κάποιους από τους πέντε φορτιστές που σίγουρα υπάρχουν στο σπίτι. Τη στιγμή που η Kate θα έδενε τη ζώνη της στο αεροπλάνο, θα έμπαινε στο κινητό, θα έβλεπε πως ο Kevin δεν απαντάει στο οικογενειακό group chat, θα τον εντόπιζε στον χάρτη και θα τον έπαιρνε βιντεοκλήση πριν καν σερβιριστούν τα αναψυκτικά. Το «δεν έχουμε τηλέφωνο» δεν είναι πια πλοκή – είναι συνειδητή επιλογή ζωής.
Διαβάστε περισσότερα στο ρεπροτάζ του news247.gr πατώντας εδώ
