Του Θοδωρή Γαλανόπουλου
Οι ιστορικοί είναι πεπεισμένοι εδώ και πολλά χρόνια. Η ιστορία το απέδειξε. Όλες οι αυτοκρατορίες κάποτε καταρρέουν, από την αλαζονεία τους, τη μεγαλομανία τους, την υπεροψία τους και την άποψή τους ότι όλοι οι άλλοι είναι σκλάβοι, που θα τους υπηρετούν εσαεί.
Ήδη δεν ακούγεται και πολύ πλέον, ότι οι Ηνωμένες πολιτείες είναι ο αρχηγός του πλανήτη. Ήδη είναι ανέκδοτο ότι έχουν για αρχηγό έναν πρόεδρο που θέλει “τρεις νοσοκόμες και ένα μόνιμο γιατρό”. (Ζαμπέτας) Πλανητάρχης διοικητής του πλανήτη, είσαι όταν νιώθεις άνετα στο θρόνο σου και δεν τρέχεις να ανάψεις φωτιές στον πλανήτη, μπας και δουλέψουν οι βιομηχανίες όπλων της χώρας σου. Το να πας να χώσεις πυραύλους στη μύτη της Ρωσίας και να βάζεις όλα τα υποχείρια της Ευρώπης να πολεμάνε, δεν σε κάνει πλανητάρχη, σε κάνει έναν τσαρλατάνο που ψάχνει μέσα από φασαρίες μπας και βρει τρόπο να επιβιώσει…
Όταν έχεις απέναντί σου χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα, και πολλές άλλες και σε βρίζει όλος ο πλανήτης, κάτι δεν πάει καλά με την πάρτη σου. Όταν όπου πόλεμος και το φυτίλι είναι δικό σου, πάλι σημαίνει σαν να μη στέκεσαι καλά… Και φυσικά ακόμα πιο πολύ, όταν σκοτώνει η χώρα μόνη της τους προέδρους της, με τα δικά της πυρά, τότε το ποιόν σου δεν χρειάζεται πλέον καμιά περαιτέρω εξήγηση…
Μια Ευρώπη εντελώς ανυπόληπτη και σχεδόν διαλυμένη, που εκτελεί απλώς τις διαταγές της ξεχαρβαλωμένης αυτοκρατορίας, οι λαοί δεν είναι μακριά να τα πετάξουν όλα και μαζί τις αλυσίδες του ΝΑΤΟ και όλων των σάπιων κατεστημένων…
Πόσο να τους κρατήσεις μαντρωμένους με πανδημίες και κλιματικές αλλαγές και να τους κάνεις να πιστεύουν ότι θα του σώσουν τα χάρτινα καλαμάκια και ο Μπάιντεν σαν “δημοκρατικός”; Έλα ντε;
