Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Είναι πολύ ωραίο για να είναι αληθινό: Την Κυριακή το βράδυ θα πεθάνει η τοξικότητα που μας έχει κατακλύσει, από τότε που κάηκε η Αθήνα με την ανοχή του Πάκη και των συνοδοιπόρων του. Κι ύστερα ήρθαν οι πλατείες, τα λαϊκά δικαστήρια, οι δολοφονίες χαρακτήρων, η κατασκευή ενόχων. Η τοξικότητα αυτή κούρασε. Ίσως εκφραστεί απ’ άλλους. Αλλά για μερικές μέρες μπορούμε να χαρούμε. Ακόμη κι αν εν γνώσει μας ζούμε μια αυταπάτη.
Η αιτία που έφερε στην επιφάνεια τις αναθυμιάσεις από τους υπονόμους είναι πολλές και γνωστές. Οι διαπιστώσεις δεν βοηθούν. Είναι εύκολες και στο τέλος δεν προσφέρουν κάτι. Τη λύση για την ουσιαστική ήττα του λαϊκισμού, επίσης, την γνωρίζουμε και περνάει μέσα από την άνοδο του βιοτικού επιπέδου και την ταυτόχρονη αλλαγή νοοτροπίας της ίδιας της κοινωνίας. Το να είναι γεμάτα τα πορτοφόλια μας δεν είναι αρκετό. Ο λαϊκισμός δεν γεννήθηκε μέσα σε μια πτωχή Ελλάδα, αλλά σε μία Ελλάδα που πλούτισε απότομα από τα πακέτα Ντελόρ.
Αν κάτι μας δημιουργεί ελπίδα για την αλλαγή της νοοτροπίας της ίδιας της κοινωνίας μας, είναι το πως τελικά ψήφισαν οι πολίτες στις τελευταίες εκλογές. Η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου έδειξε μία αποστροφή στους λαϊκιστές. Αυτό δεν είχε συμβεί άλλη φορά στο παρελθόν. Είναι η πρώτη φορά που το βλέπουμε να αποτυπώνεται συλλογικά μέσα από μια εκλογική διαδικασία. Δεν είναι υποψία, δεν είναι εκτίμηση, είναι γεγονός αποτυπωμένο στην κάλπη. Με τον πλέον επίσημο τρόπο.
Αυτό που μπορούμε να καταλάβουμε είναι ότι ο λαός έχει πάρει το μάθημά του. Έχει περάσει μέσα από την καθαρτήρια διαδικασία του 2015 και έχει απορρίψει πολλά πράγματα που στο παρελθόν τα θεωρούσε φυσιολογικά. Αρχίζει και γίνεται συνείδηση ότι χωρίς δουλειά, χωρίς προσπάθεια, δεν μπορούμε να οικοδομήσουμε ένα καλύτερο μέλλον. Ότι με τα νταηλίκια του 2015 δεν υπάρχει σωτηρία.
Κάποτε ο κόσμος θεωρούσε πολύ λογικό να φεσώσουμε τον υπόλοιπο πλανήτη. Σήμερα ο ίδιος κόσμος δεν θέλει να ακούει για Δήμητρες και για φορτηγά με σπασμένα φρένα. Δεν θέλει να συνεχίσει η ζωή του να καταπιέζεται από δήθεν «φωτισμένες ηγεσίες» αγράμματων επαγγελματιών επαναστατών.
Είναι σαφές ότι ο πόλεμος δεν έχει ακόμη τελειώσει. Υπάρχουν ακόμη ισχυρά οχυρά του ανορθολογισμού, με σημαιοφόρους πονηρούς καλογέρους και εμπόρους κηραλοιφών. Ίσως εκεί βρίσκεται το πεδίο της επόμενης μάχης. Αλλά με τον Πολακισμό έχουμε τελειώσει. Με τον Πολακισμό! Το πρόβλημα μας δεν είναι η Αριστερά. Είναι ο λαϊκισμός. Ο οποίος βρίσκεται παντού, αρκεί να του δοθεί η δυνατότητα να εκδηλωθεί και να αναπτυχθεί.
