Το νερό αποτελεί βασική εισροή για τη γεωργική παραγωγή καθιστώντας την σημαντικό παράγοντα στην εξίσωση του νερού, καθώς είναι υπεύθυνη για το 70% περίπου των απολήψεων του γλυκού νερού. Η λειψυδρία σημαίνει λιγότερο νερό για τη γεωργική παραγωγή και κατ’ επέκταση λιγότερα διαθέσιμα τρόφιμα, κάτι το οποίο – με τη σειρά του – απειλεί την επισιτιστική ασφάλεια. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο παγκόσμιος πληθυσμός θα φτάσει περίπου τα 9 δισεκατομμύρια το 2050, είναι σαφές ότι η λειψυδρία αποτελεί την επόμενη μεγάλη πρόκληση, καθώς θα πρέπει να καλλιεργηθούν περισσότερα τρόφιμα με περιορισμένους υδάτινους πόρους.
Ωστόσο, τα συστήματα διαχείρισης και αποθήκευσης νερού εγείρουν ερωτήματα ειδικά σε χώρες της Νότιας Ευρώπης, ενώ ήδη τα αγροτικά κινήματα σε ολόκληρο των ευρωπαϊκό Νότο (με πρωταγωνίστρια την Γαλλία) προσπαθούν να αφυπνίσουν κυβερνήσεις και πολίτες.
Στην ομιλία της πριν από την επανεκλογή της ως επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις 18 Ιουλίου, η Ursula von der Leyen ζήτησε την εφαρμογή μιας «στρατηγικής βιώσιμης διαχείρισης των υδάτων» για να διασφαλιστεί ότι οι αγρότες είναι «καλύτερα προετοιμασμένοι» για την κλιματική αλλαγή.
Εν μέσω της λειψυδρίας, των παρατεταμένων ξηρασιών και των ακανόνιστων βροχοπτώσεων, στο Στρατηγικό του Πρόγραμμα 2024-2029, το Συμβούλιο της ΕΕ δεσμεύτηκε να ενισχύσει την ανθεκτικότητα στο νερό και να «επενδύσει σε μεγάλης κλίμακας διασυνοριακές υποδομές, συμπεριλαμβανομένων των υδάτινων υποδομών».
