Στις αρχές του έτους και όταν ο χειμώνας ήταν ακόμη μπροστά και κανείς δεν γνώριζε πόσο ήπιος θα αποδεικνυόταν ειδικότερα για τις χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά, όπως η Γερμανία, ο Γερμανός καγκελάριος Ολαφ Σολτς δεν έδειχνε να ανησυχεί τόσο για την επάρκεια φυσικού αερίου στη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης. Εθετε μάλλον σε προτεραιότητα την ανάγκη να εξασφαλίσει πρόσβαση στις πρώτες ύλες για την παραγωγή μπαταριών για τα ηλεκτροκίνητα οχήματα, αυτές δηλαδή που χρειάζονται οι γερμανικοί κολοσσοί της αυτοκινητοβιομηχανίας, Mercedes-Benz και Volkswagen.
Οι λόγοι προφανείς, καθώς η επιτακτική ανάγκη για στροφή στην ηλεκτροκίνηση συνέπεσε με το έμφραγμα στις εφοδιαστικές αλυσίδες, συνεπακόλουθο της πανδημίας, και την όξυνση των σχέσεων Δύσης και Κίνας. Εξώθησε, έτσι, χώρες όπως η Γερμανία αλλά και η Ε.Ε. στο σύνολό της σε αναζήτηση των πρώτων υλών, αφενός με τη στροφή τους σε φιλικές χώρες και αφετέρου με μια προσπάθεια αύξησης της εγχώριας παραγωγής. Και μια εναλλακτική της Δύσης για απεξάρτηση από την κυριαρχία της Κίνας είναι οι χώρες της Λατινικής Αμερικής, στις οποίες στράφηκε ο Γερμανός καγκελάριος.
Ισως είναι η μόνη εναλλακτική της Δύσης, όπως επισημαίνει η Πατρίτσια Βάσκεζ, ειδική επί θεμάτων λιθίου στη δεξαμενή σκέψης Wilson Center, καθώς η Λατινική Αμερική είναι το μόνο μέρος στο οποίο παράγεται λίθιο επεξεργασμένο εκτός Κίνας. Ετσι οι χώρες της Νότιας Αμερικής βλέπουν το πλεονέκτημα που τους δίνει η συγκυρία και επιχειρούν να κεφαλαιοποιήσουν τον ορυκτό πλούτο τους. Οι κυβερνήσεις της Χιλής, της Αργεντινής και της Βολιβίας δημιουργούν όλες κρατικά ελεγχόμενες εταιρείες παραγωγής λιθίου που βρίσκονται σε διάφορα στάδια ανάπτυξης.
Οταν περιόδευσε στην ευρύτερη περιοχή, ο Γερμανός καγκελάριος στάθηκε ιδιαίτερα στην Αργεντινή και στη Χιλή, τις δύο χώρες που βρίσκονται πάνω στο λεγόμενο «τρίγωνο του λιθίου» της Νότιας Αμερικής, εκεί όπου βρίσκονται τα μεγαλύτερα αποθέματα του μετάλλου. Και υπέγραψε μαζί τους συμφωνίες συνεργασίας στις εξορύξεις με προοπτική κάποιους καλύτερους όρους συνεργασίας, που θεωρητικά μπορούν να απομακρύνουν και αυτές τις χώρες από τη συνεργασία με την Κίνα. Προ ημερών έγινε άλλωστε γνωστό ότι η Γερμανία ετοιμάζεται να ανοίξει και πάλι ορυχείο κοντά στον Μέλανα Δρυμό που παραμένει κλειστό εδώ και 27 χρόνια εξαιτίας και πάλι της επέλασης των φθηνών πρώτων υλών από την Κίνα.
Πρόκειται για το ορυχείο Κέφερστετζ, που βρίσκεται πάνω στα μεγαλύτερα αποθέματα της Ευρώπης σε αργυραδάμαντα, ένα καίριο συστατικό των μπαταριών, αν και εντελώς άγνωστο αν συγκριθεί με το λίθιο, το κοβάλτιο και το νικέλιο, που είναι ευρύτερα γνωστά για τον ρόλο τους στην ηλεκτροκίνηση. Υπολογίζεται πως η κατασκευή μιας μπαταρίας για ένα ηλεκτροκίνητο Volkswagen ID.4 χρειάζεται περίπου 10 κιλά τού εν λόγω μετάλλου. Εκτιμάται άλλωστε πως η ζήτηση στην Ε.Ε. για αργυραδάμαντα θα εκτοξευθεί, από 755.000 τόνους ετησίως που ήταν το 2020, σε περίπου 1,1 εκατ. τόνους μέχρι τα τέλη της δεκαετίας για να επιτευχθεί η στροφή στην ηλεκτροκίνηση.
Εν ολίγοις, το κλειστό ορυχείο καθίσταται και πάλι αναγκαίο για τη γερμανική βιομηχανία, επειδή σε αυτό βρίσκονται άφθονα αποθέματα μετάλλων αναγκαίων για την παραγωγή μπαταριών ηλεκτροκίνητων οχημάτων. Τις τελευταίες δεκαετίες η Γερμανία τα εισάγει από το Μεξικό και τώρα επιχειρεί να ανακτήσει την αυτάρκειά της.
Ελεγχο του λιθίου σχεδιάζει η Χιλή
Την ώρα που ευρωπαϊκές χώρες στρέφονται στη Νότια Αμερική για τις πρώτες ύλες της ηλεκτροκίνησης, η κυβέρνηση της Χιλής σχεδιάζει να αναλάβει υπό τον έλεγχό της τις κυριότερες μονάδες παραγωγής λιθίου. Στόχος της, να αναπτύξει τα τεράστια αποθέματα του μετάλλου που επί δεκαετίες εκμεταλλεύονται ουσιαστικά δύο μόνον βιομηχανίες στη χώρα και είναι οι μεγαλύτερες στον κόσμο. Πρόκειται για την αμερικανική Albemarle και τη SQM, τη βιομηχανία της Χιλής στην οποία ελέγχει όμως περισσότερο από το 20% η κινεζική Tianqi Lithium Corp.
Σημειωτέον ότι η παραγωγή αυτών των δύο βιομηχανιών καταλήγει κατά 90% στην Ασία και κυρίως στις βιομηχανίες μπαταριών της Κίνας και της Νότιας Κορέας. Κι ενώ η Χιλή και η Αυστραλία αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας εξόρυξης και παραγωγής λιθίου, η Κίνα ελέγχει περισσότερο από το 50% της συνολικής παραγωγικής δυνατότητας επεξεργασίας του μετάλλου και μετατροπής του σε κατάλληλο για μπαταρίες.
Διαβάστε περισσότερα εδώ
ΠΗΓΗ kathimerini.gr
