του Θοδωρή Γαλανόπουλου
Εμείς οι μαφιόζοι, δεν γίναμε μαφιόζοι, για να κάνουμε αγαθοεργίες! Γίναμε μαφιόζοι, για να πατάμε επί πτωμάτων και να αρπάζουμε τα χοντρά λεφτά μέχρι θανάτων… Εμείς οι μαφιόζοι δεν βγήκαμε στην πιάτσα τυχαία. Έχουμε κάνει τα κουμάντα μας, δίνουμε τα δωράκια μας χοντρά σε πολλούς, για να κάνουμε τη δουλειά μας ήσυχοι και απείραχτοι..
Έτσι λοιπόν έχουμε τους δικούς μας ανθρώπους παντού. Άλλος, πληροφορίες, άλλος τσίλιες, άλλος καλύπτει τα ίχνη μας, άλλος ανοίγει τις πόρτες, άλλος στρώνει το δρόμο να περάσουμε… Όλοι αυτοί θα φάνε το κάτι τις τους, ή το καταπέτασμα, αλλά όταν η δουλειά είναι χοντρή όλοι θα φάνε καλά…
Βέβαια οι δουλειές έχουν και τα θύματά τους… δεν έχει σημασία αν είναι ένας δημοσιογράφος, δύο ή τρεις ή 57 παιδιά στο τρένο…. Τι φταίμε εμείς ας μας ζητούσαν κανένα φράγκο να φτιάξουν αυτήν την πουτ@ν# την τηλεδιοίκηση ! Εμείς το εμπόρευμά μας θέλαμε να φέρουμε, αλλά και πάλι την κάναμε τη δουλειά μας, καλυφθήκαμε από τους κολαούζους.. Άλλος μπάζωσε, άλλος μάζεψε τα βαγόνια μας, και κάτι άλλοι βουλευτές πασάλειψαν κάτι πορίσματα στις επιτροπές, για τα μάτια του κόσμου… Αν και εμάς μας νοιάζει η δουλειά μας, και όχι τι θα πει ο κόσμος, αλλά δεν βαριέσαι, μπορεί πουθενά να μας χρειαστούν να καθαρίσουμε εμείς κανέναν άλλον, ας καθαρίσουν και αυτοί με το τρένο… Δανεικά είναι αυτά.. Οσο για τον κοσμάκη που μαζεύει υπογραφές και πάει και για ομιλιες στην ευρωβουλή, και εμείς πάμε για σκοποβολή…Πλάκα έχει η δουλειά.. με τη συγκίνηση δεν γίνεται τίποτα. Κι εμείς συγκινηθήκαμε όταν καθαρίσαμε τον πρώτο ,αλλα.. μετα ; Τι ένας τι 7, τι 57; Αμα πληρωνεις σε αυτή τη χώρα, γίνονται όλα, ξεχνιούνται ,και όλα ξεφορτώνονται….Κλεφτες και αρματολοί ελευθέρωσαν αυτή τη χώρα, κλέφτες και αρματολοί την κρατάνε και τώρα…
