Η εικόνα των παραλιών αλλάζει σιωπηρά αλλά ριζικά. Όχι μόνο από την κλιματική κρίση, που ωθεί τη θάλασσα όλο και πιο μέσα στη στεριά, αλλά και από την ανθρώπινη ανάγκη για συνεχή επέκταση κοντά στο κύμα. Το αποτέλεσμα είναι μια «σύνθλιψη» των παράκτιων ζωνών — μια απώλεια χώρου, ισορροπίας και ζωής σε οικοσυστήματα που για χιλιάδες χρόνια λειτουργούσαν ως φυσικά αναχώματα και πηγές πλούτου.
Μισές παραλίες σε κίνδυνο μέχρι το 2100
Ο Ουρουγουανός θαλάσσιος επιστήμονας Ομάρ Ντεφέο, από το Πανεπιστήμιο UdelaR, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου:
«Σχεδόν οι μισές παραλίες θα εξαφανιστούν μέχρι το τέλος του αιώνα», προειδοποιεί, τονίζοντας την ανάγκη συνεργασίας μεταξύ Ουρουγουάης, Βραζιλίας και Αργεντινής για κοινή στρατηγική διαχείρισης.
Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας, οι ισχυρότερες καταιγίδες και η ανεξέλεγκτη δόμηση πιέζουν παράκτια περιβάλλοντα που λειτουργούν ως ένα ενιαίο οικοσύστημα.
Σύμφωνα με τον Ντεφέο, οι παραλίες αποτελούνται από τρεις αλληλένδετες ζώνες:
Αμμόλοφος: φυσική «ασπίδα» κατά των καταιγίδων
Παραλία: η αμμώδης ζώνη μεταξύ άμπωτης και πλημμυρίδας
Βυθισμένο τμήμα: από τη χαμηλή παλίρροια έως το σημείο που σπάνε τα κύματα
Αυτές οι ζώνες λειτουργούν μαζί, ανταλλάσσοντας άμμο, ενέργεια και οργανική ύλη. Όταν ο άνθρωπος αποκόπτει ή αλλοιώνει μία, καταρρέει ολόκληρο το σύστημα.
Η καταστροφή των αμμόλοφων λόγω αστικοποίησης, για παράδειγμα, αυξάνει τον κίνδυνο πλημμύρας και διάβρωσης.
Βραζιλία: Η επιστημονική απόδειξη της ανθρώπινης πίεσης
Σε μεγάλη έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε 30 παραλίες της βόρειας ακτής του Σάο Πάολο, η ομάδα του Ντεφέο και του επιστήμονα Γκιγιέρμε Κόρτε κατέγραψε:
