Του Θανάση Κ.
Πόσο μας αφορά – και πόσο μας επηρεάζει – η κρίση στη Γάζα, εμάς, ως Ελλάδα;
Αυτό το ερώτημα, περιέργως, ελάχιστοι το θέτουν κι ακόμα λιγότεροι προσπαθούν να το απαντήσουν.
Πράγμα που δείχνει πόσο υπανάπτυκτοι είμαστε ως πολιτικό σύστημα και πόσο μακριά νυχτωμένοι ως κοινωνία.
Διαβάσαμε πολλά για τα “δίκαια των Παλαιστινίων” (τους οποίους ΔΕΝ εκπροσωπεί η Χαμάς, κατά πρόσφατη δήλωση του ηγέτη της Παλαιστινιακής Αρχής στη Ραμάλα)…
Διαβάσαμε πολλά για πόσο “αδίστακτοι” είναι οι Ισραηλινοί που βομβάρδισαν το νοσοκομείο στη Γάζα (που όπως παραδέχονται ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες και ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία, μάλλον χτυπήθηκε “κατά λάθος” από τη Τζιχάντ, μια άλλα τρομοκρατική Οργάνωση των Παλαιστινίων που εδρεύει στη Γάζα).
Διαβάσαμε πολλά (ευχολόγια) για την ανάγκη να υπάρξει διπλωματική λύση ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χαμάς, (η οποία έχει ως επίσημο στόχο της, από το ίδιο το καταστατικό της να… “καταστρέψει” το κράτος του Ισραήλ)…
Αλλά ΔΕΝ διαβάσαμε τίποτα ουσιαστικό, για το πόσο η κρίση αυτή αλλάζει τις ισορροπίες και τους συσχετισμούς στην Μέση Ανατολή.
Πόσο επηρεάζουν όλα αυτά το ρόλο που φιλοδοξεί να διαδραματίσει η Τουρκία στην περιοχή μας, τη σχέση της Τουρκίας με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τις ΗΠΑ, και πόσο επηρεάζουν αντίστοιχο το ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η Ελλάδα…
Αυτά είναι τα ΠΡΩΤΑ που θα έπρεπε να μας απασχολούν.
Κι όμως γι’ αυτά δεν ακούστηκε ουσιαστικά τίποτα!
Ας αρχίσουμε από την Τουρκία λοιπόν…
* Η Τουρκία ήδη έρχεται σε άμεση αντιπαράθεση με το Ισραήλ και σε ευθεία αντίθεση με την Πολιτική των ΗΠΑ και με τη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο.
Μάλιστα ο Ερντογάν όχι μόνο διακήρυξε ότι πρέπει να αποσυρθούν τα δύο αμερικανικά αεροπλανοφόρα που σπεύδουν στην περιοχή, αλλά εξήγγειλε ναυτικά γυμνάσια από μονάδες του τουρκικού στόλου με πραγματικά πυρά, στην ίδια θαλάσσια περιοχή, νοτιοανατολικά της Κύπρου.
Οι Αμερικανοί ήδη το θεωρούν αυτό “εχθρική κίνηση”.
Για τους Ισραηλινούς, ας μη μιλήσουμε καλύτερα…
* Η Τουρκία αυτή τη στιγμή φέρεται ως “προστάτης” της Χαμάς! Ενώ και το Ιράν υπερασπίζεται τη Χαμάς, και εμφανίζεται ως “προστάτης της Χεζμπολάχ” στο Λίβανο, που απειλεί κι αυτή στον Πόλεμο με το Ισραήλ.
Κι είναι μόνον η Τουρκία και το Ιράν που παίζουν αυτούς τους ρόλους διεθνώς.
Αυτό που δεν λέγεται στην Ελλάδα, είναι ότι η Χαμάς δεν έχει συγκρουστεί μόνο με το Ισραήλ:
— Έχει συγκρουστεί και με την Παλαιστινιακή Αρχή στη Δυτική Όχθη (όπου μόνο το καλοκαίρι του 2006 σκοτώθηκαν 600 στελέχη της Fatah),
— η Χαμάς έχει συγκρουστεί και με την Αίγυπτο (από το φθινόπωρο του 2013 υπάρχουν συνεχείς συγκρούσεις ανάμεσα στις δυνάμεις της Χαμάς και τον Αιγυπτιακό στρατό στα νότια της Γάζας, στην πόλη Ράφα, εμποδίζοντας να διεισδύουν από εκεί Παλαιστίνιοι από τη Γάζα)
— η Χαμάς έχει συγκρουστεί και με τη Χεζμπολάχ, η οποία στήριξε το καθεστώς Άσαντ στη Συρία όταν η Χαμάς στήριζε το ISIS που πολεμούσε τον Άσαντ),
η Χαμάς έχει συγκρουστεί και με το Ιράν για τον ίδιο λόγο,
ενώ έχει αποδοκιμάσει όλες τις αραβικές χώρες που είχαν εξομαλύνει τις σχέσεις τους με το Ισραήλ ή προτίθενται να το κάνουν (με τις Συμφωνίες του Αβραάμ).
Όποιοι μιλούν για “ειρηνευτική λύση” στη Μέση Ανατολή, να θυμούνται ότι το βασικό εμπόδιο για να ΜΗΝ υπάρξει τέτοια λύση είναι η Χαμάς (και η Τζιχάντ) στη Γάζα! Και βέβαια, το Ιράν και το Κατάρ που τις χρηματοδοτούν (παρά τις εκάστοτε διαφωνίες τους μαζί τους).
* Η μόνη άλλη χώρα της περιοχής που είχε ανέκαθεν σχέσεις “στοργής και στήριξης” προς τη Χαμάς είναι Τουρκία.
Ήδη από το 2008 υπήρξε όξυνση της σχέσης Ισραήλ-Τουρκίας όταν τουρκικά πλοία προσπάθησαν να σπάσουν τον ισραηλινό αποκλεισμό της Γάζας. Ο οποίος είχε επιβληθεί μετά τις εσωτερικές συγκρούσεις μεταξύ των Παλαιστινίων, όταν η Παλαιστινιακή Αρχή είχε δεχθεί τελικά να καταργήσει από το καταστατικό της τη δέσμευση για την “καταστροφή του κράτους του Ισραήλ”, αλλά η Χαμάς αρνήθηκε να το κάνει. Και ξέσπασαν αιματηρές ενδοπαλαιστιανιακές συγκρούσεις…
Το 2010 είχαμε το επεισόδιο Mavi-Marmara, όταν στολίσκος από μη πολεμικά πλοιάρια πήγαν ξανά να σπάσουν τον αποκλεισμό της Γάζας και τους επιτέθηκαν οι Ισραηλινοί.
Αυτή την “ακτιβιστική ενέργεια” την είχε προωθήσει η Οργάνωση των Αδελφών Μουσουλμάνων (που αποτέλεσε την “μητρική οργάνωση” και της Αλ Κάϊντα παλαιότερα, και του ΙΣΙΣ αργότερα, και της Χαμάς και της Τζιχάντ), ενώ την είχε οργανώσει η Τουρκική Μυστική υπηρεσία ΜΙΤ (κι είχαν συμμετάσχει από ελληνικής πλευράς και κάποιοι δικοί μας… μυαλο-φυγόδικοι! Γιατί η ηλιθιότητα είναι “δύναμη ακατανίκητη”, ως γνωστόν…)
* Εν πάση περιπτώσει, οι σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας (κάποτε ιδιαίτερα στενές) είχαν επισήμως ουσιαστικά διακοπεί από την εποχή εκείνη, δηλαδή από το 2008-10. Και πολύ πρόσφατα αποκαταστάθηκαν (από την αμέσως προηγούμενη κυβέρνηση, πριν επανεκλεγεί και επιστρέψει το Νετανιάχου στην Πρωθυπουργία του Ισραήλ).
Η Τουρκία του Ερντογάν σταθερά υποστήριζε τη Χαμάς, όπως υποστηρίζει και την μητρική της οργάνωση των Αδελφών Μουσουλμάνων, που έδρευαν στην Αίγυπτο, -ενώ τώρα εδρεύει στην Τουρκία-, αποτελεί “υπαρξιακή απειλή” για το καθεστώς Σίσι κι είναι μια από τις κύριες αιτίες που προκάλεσε την αμείωτη ένταση στις σχέσεις Τουρκίας ΚΑΙ με την Αίγυπτο…
* Στο μεταξύ έγιναν πολλές προσπάθειες, ιδιαίτερα από την αμερικανική διπλωματία, να γεφυρωθεί το χάσμα Τουρκίας-Ισραήλ.
Αλλά μέχρι τώρα δεν είχαν αποτέλεσμα…
Τώρα η κυβέρνηση Μπάϊντεν επέτεινε τις προσπάθειες να φέρει κοντά το Ισραήλ με την Τουρκία, να παραμερίσει την Αίγυπτο, να συνεχίσει τις Συμφωνία του Αβραάμ με τα άλλα αραβικά κράτη του Κόλπου (που είχαν ξεκινήσει επί προεδρίας Τράμπ) και να απομονώσει πλήρως το Ιράν.
Όλα αυτά ανατράπηκαν πλέον!
Μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς, στις 7 Οκτωβρίου, η Τουρκία απομακρύνθηκε όσο ποτέ από το Ισραήλ, στράφηκε ευθέως και κατά των ΗΠΑ που υποστηρίζουν ανοικτά το Ισραήλ – και προσέγγισε το Ιράν, το οποίο χρηματοδοτεί τη Χαμάς.
Ο Ερντογάν προσπαθεί να αναδειχθεί σε διεθνή “παίκτη” στην περιοχή, προστατεύοντας τη Χαμάς και διεκδικώντας ανοιχτά επιρροή στο μουσουλμανικό κόσμο, με καθαρή αντιδυτική κατεύθυνση – που πλέον ΔΕΝ είναι μόνο “ρητορική”…
* Εμάς ΔΕΝ μας συμφέρει να πετύχει το στόχο του ο Ερντογάν! Γιατί αν συμβεί αυτό η Ελλάδα είναι η πρώτη που θα το πληρώσει. Όπως και η Κύπρος άλλωστε…
Εμάς μας συμφέρει να αποτύχει ο Ερντογάν και να απομονωθεί η Τουρκία. Γιατί αν συμβεί αυτό, η Ελλάδα μπορεί να γλιτώσει τα χειρότερα. Κι αν η ίδια η Ελλάδα αποφασίσει να βγει κάποτε από τη γεωπολιτική της αφασία, μπορεί να παίξει κι αυτή σημαντικούς ρόλους στην περιοχή, συμμαχώντας με τους εχθρούς του Ερντογάν.
Αυτό άλλωστε είχε αρχίσει να γίνεται με τον “άξονα” Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ που εγκαινιάστηκε το 2013 και συνεχίζεται ως σήμερα.
Αλλά και με το “τρίγωνο” Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου, που εγκαινιάστηκε το 2014.
Αυτά όταν ξεκίνησαν, επί κυβέρνησης Σαμαρά, δεν τα ήθελε τότε ούτε μέρος του ελληνικού διπλωματικού κατεστημένου, ούτε μεγάλο μέρος την “ευρωπαίων εταίρων μας”. Αλλά έγιναν. Και άντεξαν…
* Στο μεταξύ τους Παλαιστίνιους της Γάζας ΔΕΝ τους θέλει ούτε η Αίγυπτος, ούτε η Ιορδανία. Είναι ομόθρησκοί τους, είναι σε ένα βαθμό “ομοεθνείς” τους, αλλά ΔΕΝ τους θέλουν με τίποτα, γιατί τους θεωρούν “υπαρξιακό κίνδυνο” για την ίδια την υπόσταση των χωρών τους!
Κι ενώ δεν τους θέλουν οι δικοί τους (ούτε κανένα άλλο κράτος της Μέσης Ανατολής) προθυμοποιούμαστε να τους πάρουμε… εμείς!
Στο μεταξύ εμείς έχουμε ήδη πλήθη παράνομων που περιμένουν τη νομιμοποίησή τους στις λεγόμενες “δομές φιλοξενίας” όπου διαδηλώνουν συνεχώς υπέρ της Χαμάς!
(Δες τα τελευταία επεισόδια στη Σάμο, για τα οποία ακούστηκαν ελάχιστα από τα ελληνικά συστημικά κανάλια…)
Μας τους έχει ήδη στείλει η Τουρκία (που αποτελεί διεθνή “προστάτη” της Χαμάς) και απειλεί να μας στείλει κι άλλους.
Σαν να μην έφταναν αυτοί, τώρα δηλώνουμε έτοιμοι να πάρουμε κι άλλους, απευθείας από τη Γάζα!
Δηλαδή αντί να ταυτιζόμαστε με τους εχθρούς της Τουρκίας και της Χαμάς στην περιοχή μας, εμείς διευκολύνουμε την Τουρκία να προκαλέσει διάχυση του προβλήματος και να γεμίσει την Ευρώπη με φανατικούς που καθοδηγούνται από τζιχαντιστικά κυκλώματα και ελέγχονται από την Άγκυρα!
Τέτοιοι “πυρήνες” υπάρχουν ήδη – και στην Ευρώπη γενικότερα, και στην Ελλάδα πιο συγκεκριμένα.
Αν δεν εκμεταλλευτούμε την τωρινή ευκαιρία να τους εξουδετερώσουμε, σε λίγο θα είμαστε “όμηροι” των τρομοκρατικών κυκλωμάτων του τζιχαντισμού και όσων τους καθοδηγούν, τους χρηματοδοτούν και τους ελέγχουν.
Κι ύστερα θα αναρωτιόμαστε γιατί ανεβαίνει η ακροδεξιά στην Ευρώπη και γιατί διαλύεται η Ευρώπη!
Η “Αραβική Άνοιξη” ηττήθηκε στη Μέση Ανατολή και τώρα απειλεί να εξαχθεί στην Ευρώπη, κυρίως από τις “πύλες” της Ελλάδας, της Ιταλίας – τώρα και της Ισπανίας.
Κι εμείς εδώ περί άλλα τυρβάζουμε.
Βασικός προστάτης, χορηγός και διακινητές του σουνιτικού τζιχαντισμού είναι η Τουρκία. Το κάνει πια απροκάλυπτα, σπεύδει να ταυτιστεί με τη Χαμάς, σπεύδει να ταυτιστεί με το Ιράν, σπεύδει να τα σπάσει με ολόκληρη της Δύση και το Ισραήλ. Κι εμείς αναρωτιόμαστε πώς θα τα βρούμε με την… Τουρκία!
Η Τουρκία στην κρίση της Ουκρανίας ΔΕΝ ταυτίστηκε με τη Δύση. Στην κρίση της Γάζας, έκανε ένα βήμα ακόμα: πέρασε απέναντι, ταυτίστηκε με τον Ευρασιατισμό που πολεμάει ανοιχτά της Δύση.
Κι εμείς – ενώ ορθώς υποστηρίζουμε το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα – δυσκολευόμαστε ΚΑΙ τα άμεσα εθνικά συμφέροντα ασφαλείας της χώρας μας να υπερασπιστούμε και με τα δυτικά γεωπολιτικά συμφέροντα να ευθυγραμμιστούμε πλήρως.
“Χαμένοι στο διάστημα”, κυριολεκτικά…
Είναι προφανές ότι εμείς δεν μπορούμε να λύσουμε το Παλαιστινιακό, ούτε να “σώσουμε” τη Γάζα.
Το ερώτημα είναι αν μπορούμε να σώσουμε την Ελλάδα.
Που απειλείται πλέον άμεσα…
ΥΓ. Να σημειώσουμε ότι οι Παλαιστίνιοι απείλησαν με διάλυση ως τώρα δύο κράτη της περιοχής: Την Ιορδανία και το Λίβανο!
Η Ιορδανία, είχε μεγάλο γηγενή Παλαιστινιακό πληθυσμό, ενώ προστέθηκαν και πολλοί άλλοι εκεί μετά τον Πόλεμο του 1967 και την κατάληψη της Δυτικής όχθης από τους Ισραηλινούς.
Στη συνέχεια οι Παλαιστίνιοι στην Ιορδανία έγιναν κράτος εν κράτει, εξαπέλυσαν κύμα τρομοκρατίας κατά των ίδιων των Ιορδανών, δολοφόνησαν κυβερνητικά στελέχη, ενώ έγιναν και δύο απόπειρες δολοφονίας κατά του ίδιου του Ιορδανού Μονάρχη Χουσεΐν.
Τελικά το Σεπτέμβριο του 1970 ο Χουσεΐν αποφάσισε να τους περιορίσει δραστικά κι όταν αυτοί αντιστάθηκαν συγκρούστηκε μαζί τους και τους έδιωξε μαζικά. Στις συγκρούσεις εκείνες σκοτώθηκαν πάνω από 25 χιλιάδες Παλαιστίνιοι τότε (μέσε σε λίγες εβδομάδες), σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου του Παλαιστίνιου ηγέτη Γιασέρ Αραφάτ. (Ο επίσημος απολογισμός είναι γύρω στις 3 με 4 χιλιάδες). Ταυτόχρονα, εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι εκδιώχθηκαν τότε από την Ιορδανία, και εγκαταστάθηκαν στο Λίβανο.
Πράγμα που το πλήρωσε στη συνέχεια πανάκριβα ο Λίβανος.
Αυτός είναι ο “Μαύρος Σεπτέμβρης”! Είναι η μεγαλύτερη σφαγή που έχουν υποστεί η Παλαιστίνιοι. Από “Άραβες αδελφούς” τους. Όχι από τους Ισραηλινούς.
Η Αίγυπτος και η Συρία, παρ’ ό,τι υποστήριξαν τότε τον Αραφάτ αρνήθηκαν να δεχθούν μαζική εγκατάσταση Παλαιστίνιων προσφύγων από την Ιορδανία.
Ο Λίβανος τους δέχθηκε και το αποτέλεσμα ήταν τέσσερα χρόνια αργότερα να ξεσπάσει εμφύλιος που συνεχίστηκε για άλλα 20 χρόνια και διέλυσε οριστικά τη χώρα.
Δύο χώρες υποδέχθηκαν μαζική εισροή Παλαιστίνιων προσφύγων τα τελευταία 50 χρόνια – η Ιορδανία και ο Λίβανος – και το μετάνιωσαν και οι δύο.
Η μία κόντεψε να διαλυθεί και η άλλη διαλύθηκε.
Εμείς τώρα τι ακριβώς κάνουμε;
Πάμε να ακολουθήσουμε το τραγικό τους παράδειγμα;
