Από τα πρώτα πράγματα που φροντίζει κάθε άνθρωπος είναι η εξασφάλιση, μακροημέρευση και βελτίωση της πηγής εισοδήματος που εξασφαλίζει τα προς το ζην. Κατά την έννοια αυτή πρώτο μέλημα κάθε πολιτικού είναι η επανεκλογή του.
Συνέπεια όλων αυτών είναι οι δυσάρεστες αποφάσεις να αναβάλλονται μέχρι μη περαιτέρω και αυτές που έχουν θετικό αντίκτυπο να επιταχύνονται και να πολλαπλασιάζονται.
Μοιραία οι πρακτικές αυτές δημιουργούν “κακομαθημένους” και αιθεροβάμονες (με την έννοια της πίστης πως υπάρχουν λεφτόδενδρα) πολίτες και ευάλωτες στη χρεοκοπία κοινωνίες…
Παρατηρώ λοιπόν τα της ενεργειακής και γενικότερα τα της πληθωριστικής κρίσης και την αγωνία των απανταχού πολιτικών να αποφύγουν το πολιτικό κόστος.
Εμείς οι νότιοι της Ευρώπης π.χ., ως πιο πληθωριστικοί στις συναισθηματικές εξάρσεις, είμαστε περισσότερο επιρρεπείς στο “παραμύθιασμα”. Εξ ου απορρέει και η φήμη των επιτυχημένων εραστών…
Αυτός νομίζω πως είναι και ο λόγος που εδώ και μήνες συζητάμε για τη θέσπιση ενός πλαφόν στις τιμές της ενέργειας για το οποίο έχουμε συστήσει ένα μέτωπο το οποίο πιέζει την Ε.Ε. για τη λήψη ανάλογων μέτρων…
Πλαφόν σημαίνει ένα ανώτατο όριο στην τιμή. Τουτέστιν, διατίμηση που έλεγαν παλαιότερα στις κλειστές οικονομίες όταν έβλεπαν το κρέας με το “μακαρόνι” και το καλοριφέρ στις ταινίες της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου.
Αυτή τη στιγμή έχουμε ακριβό ρεύμα γιατί ακρίβυνε το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο. Τούτο συνέβη, όπως έχουμε ξαναγράψει, για δύο λόγους: λόγω της μείωσης των επενδύσεων στα πλαίσια της πράσινης ενεργειακής μετάβασης και λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας.
Οι δυτικές εταιρείες μείωσαν τις επενδύσεις ενώ η Ρωσία όχι, με αποτέλεσμα η Ευρώπη να εξαρτάται ενεργειακά από τη Ρωσία η οποία προσπάθησε να το εκμεταλλευτεί προκειμένου να ισχυροποιηθεί γεωπολιτικά.
Καθώς η Ευρώπη μειώνει τις εισαγωγές από τη Ρωσία και δεν υπάρχουν επαρκείς άλλες πηγές, οι τιμές έχουν αυξηθεί και θα παραμείνουν υψηλές όσο η ζήτηση παραμένει υψηλότερη από την προσφορά.
Αν π.χ. η Ευρώπη βάλει πλαφόν στις τιμές που αγοράζει και οι οικονομίες της Ασίας δεν βάλουν, οι ποσότητες που είναι να πωληθούν στην Ευρώπη θα κατευθυνθούν προς την Ασία…
Αν στην Ευρώπη βάλλουν πλαφόν στις τιμές χονδρικής προκειμένου να ελέγξουν τις τιμές λιανικής, κάποιος θα πρέπει να πληρώσει τη διαφορά με την εκάστοτε πραγματική τιμή της αγοράς.
Αν π.χ. αποφασίσουμε να επιδοτήσουμε ως κράτος τους λογαριασμούς ηλεκτρικού θα συμβούν δυο πράγματα: α) Ο καταναλωτής που θα πληρώσει λιγότερα δεν έχει κανένα λόγο να μειώσει την κατανάλωση και β) αυτά που ο καταναλωτής θα πλήρωνε στον λογαριασμό του ηλεκτρικού θα τα πληρώσει στο εκκαθαριστικό της εφορίας…
Βέβαια, το μεγαλύτερο μέρος των φόρων είναι από το ΦΠΑ και τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης όπου οι φόροι είναι ενσωματωμένοι στις τιμές. Τούτο σημαίνει πως ο ίδιος καταναλωτής πάλι πληρώνει αλλά ίσως με διαφορετική κατανομή…
Φοβάμαι, πως η αγωνία των πολιτικών παντού στη Δύση (όχι μόνο στην Ελλάδα) να δώσουν λύσεις έστω και πλασματικές προκειμένου να εξασφαλίσουν την επανεκλογή τους, θα κάνει τα πράγματα χειρότερα απ’ ό,τι αν δεν έκαναν τίποτα ή έστω κάποια ελάχιστα…
Αντιθέτως, αν υπάρχει ένα μέτρο που θα μπορούσε να ισοπεδώσει τις τιμές του φυσικού αερίου και του πετρελαίου είναι η μείωση των τελών ρύπων προκειμένου να αυξηθεί η παραγωγή ενέργειας από άνθρακα και λιγνίτη, όσο υπάρχουν ακόμη μονάδες που μπορούν να τεθούν σε λειτουργία…
Γνωρίζω πως υπάρχει το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής. Αλλά αν ο κόσμος αφεθεί να κρυώσει και να φτωχύνει, θα είναι θέμα χρόνου να αναδείξει πολιτικούς που θα κάνουν τα ίδια πράγματα με χειρότερο τρόπο…
Αν χρειάζεται κάπου πλαφόν είναι στις… υποσχέσεις…
Πηγη capital.gr
