Του Θανάση Κ.
Γιατί διαγράφηκε ο Αντώνης Σαμαράς από τη ΝΔ;
Όπως θα δούμε, το ερώτημα αφορά, όχι μόνο τον ίδιο το Σαμαρά, όχι μόνο όσους συμφωνούν μαζί του, όχι μόνο την ίδια τη ΝΔ, αλλά και πολύ πέραν αυτής…
Κι είναι ερώτημα-κλειδί για να καταλάβουμε πού οδηγούνται τα πολιτικά πράγματα από δω και στο εξής…
Γιατί διαγράφηκε λοιπόν, ο Αντώνης Σαμαράς;
* Μήπως γιατί “διαφώνησε” με την Εξωτερική Πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη;
Ασφαλώς ΚΑΙ γι’ αυτό. Όμως, όχι μόνο γι’ αυτό.
Άλλωστε, οι πρώην Πρωθυπουργοί έχουν – παραδοσιακά – την ιδιαίτερη αυτή “ασυλία”, να μπορούν να εκφράζουν δημόσια τις απόψεις τους – και τις διαφωνίες τους ακόμα. Χωρίς κομματικές “κυρώσεις”…
Γιατί παρακάμφθηκε αυτή η “ασυλία” στην περίπτωση του Αντώνη Σαμαρά;
Ασφαλώς ήταν η διαφωνία του στην Εξωτερική Πολιτική της κυβέρνησης.
Αλλά δεν ήταν μόνον αυτό…
Μήπως γιατί το… “παράκανε”;
Μήπως γιατί μίλησε για “μειοδοσία” της κυβέρνησης;
Αυτό σίγουρα ΔΕΝ ισχύει!
Τη λέξη “μειοδοσία” την είχε χρησιμοποιήσει – για τον εαυτό του! – ο υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης, ο Γιώργος Γεραπετρίτης.
Κι όχι μία φορά μόνο. Κατ’ επανάληψιν…
Λέγοντας ότι, προκειμένου να διασφαλίσει “ηρεμία και καλή γειτονία” με την Τουρκία, ας τον πούνε και… “μειοδότη”!
Όταν ένας υπουργός Εξωτερικών δηλώνει δημόσια, ότι είναι έτοιμος να κάνει υποχωρήσεις που μπορούν να θεωρηθούν στη χώρα του “μειοδοτικές”, το πρόβλημα είναι ότι τον ακούνε και οι “απ’ έξω”:
— Τέτοιες δηλώσεις ανοίγουν την όρεξη ενός επεκτατιστή γείτονα να ζητήσει κι άλλα, να ζητήσει τα πάντα, αφού τώρα βρίσκει από την απέναντι πλευρά “πρόθυμους” να “δώσουν”…
— Ακόμα τέτοιες δηλώσεις τις ακούνε κι άλλες χώρες που θεωρούσαν την Ελλάδα σύμμαχο απέναντι σε κοινό εχθρό – την Τουρκία.
Κι αυτοί παίρνουν το μήνυμα ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να συνθηκολογήσει!
Άρα αρχίζουν να θεωρούν την Ελλάδα ΜΗ αξιόπιστο σύμμαχο (κατά κοινού εχθρού)…
Τέτοιες δηλώσεις, λοιπόν, στέλνουν ΛΑΘΟΣ μηνύματα παντού:
Ενθαρρύνουν τους αντιπάλους μας και αποθαρρύνουν τους δυνητικούς συμμάχους μας.
* Το πρόβλημα δεν είναι γιατί ο Σαμαράς αποδοκίμασε τις δηλώσεις Γεραπετρίτη. Το πρόβλημα είναι γιατί έγιναν ΑΝΕΚΤΕΣ από τον Πρωθυπουργό…
Και η απάντηση μπορεί να είναι μόνο μία: Γιατί η κυβέρνηση συνολικά (κι όχι μόνο ο Γεραπετρίτης) προετοίμαζε το έδαφος – δηλαδή την ελληνική Κοινή Γνώμη – για μείζονες παραχωρήσεις.
* Εκείνο που πραγματικά έκανε ο Σαμαράς, λοιπόν, ήταν να ζητήσει από τον Κυριάκο να στείλει τον Γεραπετρίτη σπίτι του, δείχνοντας – κυρίως προς τα έξω – ότι στην Ελλάδα δεν περνάνε εύκολα υποχωρήσεις από τις κόκκινες γραμμές. Κι ότι ανεξάρτητα από το τι λέει δημόσια (και “πίσω από κλειστές πόρτες”) ο υπουργός Εξωτερικών, η Ελλάδα δεν πρόκειται να δείξει τέτοια “ευλυγισία” στην υπεράσπιση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων…
Ουσιαστικά έστειλε το μήνυμα στον Κυριάκο να ΜΗΝ προχωρήσει στις “παραχωρήσεις” που προεξοφλούσε ο Γεραπετρίτης – και στους απ’ έξω να μην πιέζουν την Ελλάδα…
Ο Σαμαράς λοιπόν έδωσε στον Κυριάκο μια “οδό διαφυγής”, από την πολιτική “παραχωρήσεων” προς την Τουρκία.
Κι ο Κυριάκος αντί να απεγκλωβιστεί από την παγίδα, στην οποία είχε πέσει μόνος του, προτίμησε να… διαγράψει τον Σαμαρά!
Ταυτόχρονα, βέβαια, έσπευσε να διατυμπανίσει ότι ΔΕΝ έχει καμία πρόθεση να εγκαταλείψει τις “κόκκινες γραμμές” της εθνικής πολιτικής!
Ο Σαμαράς, λοιπόν, έκαψε την προοπτική “μειοδοσίας” που μόνος του ο Γεραπετρίτης είχε προαναγγείλει!
Ο Σαμαράς “χάλασε τη σούπα” του Κυριάκου, στα ελληνοτουρκικά.
Αλλά ΔΕΝ ήταν η μόνη σούπα που του χάλασε…
* Η διαγραφή Σαμαρά ήλθε λίγες μέρες μετά την εκλογή Τράμπ στις ΗΠΑ – την οποία όλο το διεθνές liberal κατεστημένο – σε Αμερική και Ευρώπη – ΔΕΝ την περίμενε και την απευχόταν… μετά βδελυγμίας!
Η κυβέρνηση του Κυριάκου είχε ουσιαστικά ταυτιστεί με το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ. Και οι “παπαγάλοι” του δεν δίσταζαν να κατακεραυνώνουν τον “ακροδεξιό” Τράμπ σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, επαναλαμβάνοντας όλα τα ψέματα κι όλες τις υπερβολές του κατεστημένου των Δημοκρατικών, αλλά και όλη τη “βεβαιότητα” ότι τελικά θα νικήσει η Κάμαλα Χάρις…
Το πιο σημαντικό: Ο Τράμπ κέρδισε τις αμερικανικές εκλογές συσπειρώνοντας την αμερικανική κοινωνία σε τρία κεντρικά ζητήματα:
— Την κατηγορηματική αντίθεση προς τις ροές της παράνομης μετανάστευσης.
— Την ανατροπή της woke ατζέντας που επιβάλλει άνωθεν τον “δικαιωματισμό” αποδομώντας τις δυτικές κοινωνίες.
— Και τη βεβιασμένη “πράσινη μετάβαση”, που έχει εκτοξεύσει τις τιμές της ενέργειας στα ύψη, έχει προκαλέσει ακρίβεια διαρκείας στις δυτικές οικονομίες, έχει μειώσει την αγοραστική δύναμη των λαϊκών στρωμάτων κι έχει υπονομεύσει την ανταγωνιστικότητα των δυτικών οικονομιών.
Όλα τα “συστημικά κόμματα” της Δύσης έπαθαν αληθινή ψυχρολουσία από την πλήρη επικράτηση Τράμπ στις ΗΠΑ.
Για τον Κυριάκο όμως, ήταν ένας επί πλέον “κόλαφος”:
Γιατί αυτά τα τρία ζητήματα – παράνομη μετανάστευση, woke ατζέντα-δικαιωματισμός και “πράσινη μετάβαση”, στην Ελλάδα τα είχε θέσει – πριν ακόμα εμφανιστεί ή επανεμφανιστεί ο Τράμπ στο προσκήνιο – ένας μόνο πολιτικός: ο Αντώνης Σαμαράς!
Τα είχε πει δημόσια – κατ’ επανάληψιν μάλιστα – τα είχε υιοθετήσει στην Πολιτική του όταν κυβέρνησε, τα είχε πει και στους ομολόγους του στην Ευρώπη, τους είχε προειδοποιήσει και δημόσια μάλιστα (ιδιαίτερα κατά την Ελληνική Προεδρία στο πρώτο μισό του 2014 – πριν ακόμα ο Τράμπ αποφασίσει να θέσει για πρώτη φορά υποψηφιότητα για την Αμερικανική Προεδρία), ενώ εξακολουθούσε ο Σαμαράς να τα υπογραμμίζει σε όλες τις δημόσιες παρεμβάσεις του μετά το 2015, σε όλες τις συνεντεύξεις που κατά καιρούς έδινε και σε όλες τις ομιλίες του στα Συνέδρια της Νέας Δημοκρατίας.
Όσο ο Σαμαράς έλεγε τις διαφωνίες του μόνος του, δεν αποτελούσε “κίνδυνο” για τον Κυριάκο. Ήταν απλώς μια “παραφωνία”, μέσα στην γενική “συναίνεση” που επικρατούσε στο πολιτικό προσωπικό – και της χώρας και της Ευρώπης.
Κάποιοι τον έλεγαν “ακροδεξιό” – όπως και όλους όσους διατύπωναν τέτοιες απόψεις στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο.
Κάποιοι προσπαθούσαν να τον παρουσιάσουν ως “γραφικό”.
Γενικά, όμως, το “σύστημα” δεν κινδύνευε!
Είχε επιλέξει να είναι με τη “σωστή πλευρά της Ιστορίας”.
Που τώρα αποδεικνύεται ότι ήταν η ΛΑΘΟΣ πλευρά!
* Η εκλογή Τράμπ, ωστόσο, άλλαξε το παγκόσμιο σκηνικό.
Όλα όσα οι συστημικοί πολιτικοί καταδίκαζαν ως “ακροδεξιά” και “αναχρονιστικά”, επικράτησαν πλήρως στις ΗΠΑ!
Ενώ προηγουμένως είχαν δείξει να κερδίζουν μια σειρά από ευρωπαϊκές κοινωνίες ή να ανεβαίνουν θεαματικά (Σουηδία, Φιλανδία, Ολλανδία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Πολωνία, Ιταλία, τώρα πια και Γαλλία – ενώ έρχεται και η σειρά της Γερμανίας)…
Όμως η επικράτηση του Τράμπ στις ΗΠΑ, σηματοδοτεί πώς όλο το πολιτικό κατεστημένο της Δύσης ηττήθηκε θεαματικά και οριστικά!
Και προκάλεσε ένα ντόμινο εξελίξεων που οδηγεί στην πλήρη ανατροπή των πολιτικών της ανοχής προς την παράνομη μετανάστευση, την πλήρη ανατροπή του δικαιωματισμού και την επιστροφή στους υδρογονάνθρακες, πριν διαλυθούν οι δυτικές οικονομίες.
* Ο Κυριάκος, που είχε πλήρως ταυτιστεί με όλες αυτές τις πολιτικές, ένοιωσε πανικό. Προσπάθησε απεγνωσμένα να καταδικάσει τις ακρότητες της woke ατζέντας, – αυτός που έφερε τον “δικαιωματισμό” στην Ελλάδα!
Μίλησε μάλιστα για την “δικτατορία των μειοψηφιών” ΤΩΡΑ – αυτός που πριν δέκα μήνες διακήρυσσε τα ακριβώς ανάποδα: καταδίκαζε τη… “δικτατορία της πλειοψηφίας”!
Η “κωλοτούμπα”, όμως, δεν έπειθε πια κανένα…
Χώρια που αντιμετώπιζε την “απειλή” να έχει μέσα στο Κόμμα του και πάνω από το κεφάλι του, έναν πρώην Πρωθυπουργό που όλα αυτά τα είχε καταδικάσει και για όλα αυτά προειδοποιούσε εγκαίρως – αλλά δεν εισακούστηκε.
Κι έτσι αποφάσισε να διαγράψει τον Σαμαρά.
Γιατί τώρα πια οι απόψεις του δεν έμοιαζαν “ακραίες”, δεν παρουσιάζονταν πια ως “γραφικές”, αλλά έμοιαζαν να είναι πλήρως ΔΙΚΑΙΩΜΕΝΕΣ.
Ή τουλάχιστον να σηματοδοτούν τον δρόμο που επιλέγει πια η μεγαλύτερη και ισχυρότερη χώρα της Δύσης, με την οποία σιγά-σιγά ευθυγραμμίζονται και όλες οι υπόλοιπες…
Ο Κυριάκος νόμιζε ότι βρισκόταν στο mainstream της Δύσης και βρέθηκε κυριολεκτικά off-side – να έχει χρεωθεί όσα ηττώνται πια στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο.
Ο Σαμαράς βρέθηκε να έχει δίκιο στις προειδοποιήσεις του για όλα αυτά – πέρα από τα ελληνοτουρκικά, όπου επίσης δικαιώνεται.
Και ο Κυριάκος δεν το άντεξε.
* Πολύ περισσότερο, που η Πολιτική του Κυριάκου πλέον έχει οδηγήσει σε πλήρη αποδυνάμωση το ίδιο το Κόμμα του: Ανάμεσα στον Ιούλιο του 2023 και τον Ιούνιο του 2024 – μέσα σε 11 μήνες – έχασε 1,3 εκατομμύρια ψήφους, δηλαδή ΠΑΝΩ από τους ΜΙΣΟΥΣ ψηφοφόρους του!
Και έπεσε από το 40,5% στο 28,3% (σε πολύ μικρότερο εκλογικό σώμα)!
Και το χειρότερο για τον ίδιο τον Κυριάκο: Από τον περασμένο Ιούνιο ως τώρα το Κόμμα του δείχνει να υποχωρεί κι άλλο.
Τις παραμονές των ευρωεκλογών οι δημοσκόποι μέτραγαν τη ΝΔ μεταξύ 28 και 30,5% ως “πρόθεση ψήφου”. Χωρίς “αναγωγές αναποφάσιστων”.
Σήμερα μετρούν την “πρόθεση ψήφου” για τη ΝΔ μεταξύ 22 και 24% – δηλαδή 6-7 μονάδες πιο κάτω απ’ ό,τι της έβρισκαν εφτά μήνες πριν…
Αυτή είναι η πιο δραματική επιβεβαίωση ότι η πολιτική του Κυριάκου όχι μόνο αποδυνάμωσε τη ΝΔ, αλλά ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ να την αποδυναμώνει,
Κι όλα αυτά συνέβησαν ΠΡΙΝ διαγραφεί ο Σαμαράς από τη ΝΔ…
Πάει λοιπόν, και το επιχείρημα της “σταθερότητας”
Όταν αποδυναμώνεις το ίδιο το Κόμμα σου, σίγουρα ΔΕΝ είσαι “εγγυητής” πολιτικής σταθερότητας…
* Ο Κυριάκος λοιπόν δεν άντεξε όχι τον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά (ο οποίος, κατ’ επανάληψιν τον είχε βοηθήσει – και εσωκομματικά και για να κερδίσει εκλογές).
Δεν άντεξε όχι τις “απόψεις” Σαμαρά (που τις είχε διατυπώσει σταθερά και με συνέπεια επί χρόνια).
Δεν άντεξε την απόλυτη δικαίωση Σαμαρά – και στα ελληνοτουρκικά και σε όλα τα υπόλοιπα. Μετά την εκλογή Τράμπ, όλα όσα υποστήριζε ο Σαμαράς επί χρόνια, μοιάζουν να δικαιώνονται απολύτως και πλήρως, ως η κυρίαρχη πλέον τάση στη Δύση…
Ο Κυριάκος επιδίωκε να μετατρέψει τη ΝΔ σε ένα κεντροαριστερό Κόμμα, – σε ένα γαλάζιο ΠΟΤΑΜΙ – δηλαδή να την μετακινήσει σαφώς ΑΡΙΣΤΕΡΟΤΕΡΑ, την ώρα που ΟΛΕΣ οι κοινωνίες της Δύσης μετακινούνται σαφώς ΔΕΞΙΟΤΕΡΑ!
Και ο Σαμαράς του χαλούσε τη σούπα. Και αυτή…
Του χάλασε, τελικά, όλες τις “σούπες”!
Πράγμα που ήταν πια “ανυπόφορο” για τον Κυριάκο.
Και γι’ αυτό διέγραψε τον Σαμαρά…
* Κατά κακή του τύχη, λίγες βδομάδες αργότερα, η Τουρκία υποκίνησε τους ισλαμιστές να καταλάβουν τη Συρία προκαλώντας αληθινό χάος – και στην ίδια τη Συρία και στη Μέση Ανατολή γενικότερα.
Πυροδοτώντας, τελικά, την οργή όλων!
Όχι γιατί ανατράπηκε το καθεστώς Άσαντ, αλλά γιατί η Τουρκία στηρίζει την επάνοδο των ισλαμοφασιστών, οι οποίοι αποτελούν απειλή για τον μισό πληθυσμό της Συρίας, για ΟΛΕΣ τις υπόλοιπες χώρες της περιοχής και για όλες τις μεγάλες δυνάμεις (αν και για εντελώς διαφορετικούς λόγους).
Αυτή τη στιγμή η Τουρκία θεωρείται “κράτος-Ταραξίας” και για τους Αιγύπτιους και για τους Ισραηλινούς και για τους Ιορδανούς και για τους Σαουδάραβες και για τους Ιρανούς και για τους Ρώσους και για τους Αμερικανούς και για τους Γάλλους..
Και η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της περιοχής που έχει υπογράψει “Συμφωνία περί Φιλίας” με το κράτος-Ταραξία της περιοχής της – που, “παρεμπιπτόντως” απειλεί κυρίως την ίδια την Ελλάδα!
Ο Σαμαράς είχε ρητά προειδοποιήσει την Ελλάδα να ΜΗΝ κάνει “συμφωνίες φιλίας” με το κράτος-Ταραξία και το κράτος-Πειρατή της περιοχής της.
Πώς να το αντέξει αυτό, ο έρμος ο Κυριάκος;
ΥΓ. Το δραματικό για τον Κυριάκο, ωστόσο, είναι ότι παραπλήσιες απόψεις με αυτές του Σαμαρά εκφράζει, δημόσια πλέον, και ο Κώστας Καραμανλής.
Και ακόμα πιο δραματικό, ότι ο ίδιος ο Κυριάκος είναι υποχρεωμένος πια να υιοθετήσει τώρα τις πολιτικές Σαμαρά, αφού τον διέγραψε!
Κυρίως να ενεργοποιήσει τις τοπικές συμμαχίες με Αίγυπτο και Ισραήλ – για τις οποίες άνοιξε το δρόμο ο Σαμαράς το 2013-14 και τις οποίες ο ίδιος ο Κυριάκος υπονόμευσε με την “Διακήρυξη φιλίας” με την Τουρκία.
Και το ακόμα πιο δραματικό είναι ότι ο ίδιος ο Κυριάκος ΔΕΝ μπορεί να κάνει όσα μέχρι χθες αποκήρυσσε.
Κανείς από τους συνεργάτες του δεν τα πιστεύει.
Και κανείς δεν τον εμπιστεύεται να τα κάνει – ούτε μέσα στη χώρα, ούτε έξω από αυτήν.
Σε εποχή γενικευμένης ΚΡΙΣΗΣ, η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ και η ΣΥΝΕΠΕΙΑ είναι αναντικατάστατες ηγετικές ΑΡΕΤΕΣ.
Και ο Κυριάκος ΔΕΝ τις διαθέτει πια…
