5 Μαρτίου 1963
Ο Spud Melin, συνιδρυτής της εταιρείας Wham-O, κατοχυρώνει την πατέντα για το χούλα χουπ, ένα παιχνίδι που είχε ήδη γίνει μανία.
Αυτό, μάλιστα, δεν ήταν το μοναδικό παιχνίδι-best seller που κυκλοφόρησαν ο Melin και ο συνέταιρός του, Richard Knerr.
Το 1948, οι δύο παιδικοί φίλοι ίδρυσαν μια εταιρεία στην Καλιφόρνια. Την εποχή εκείνη εξέτρεφαν γεράκια για κυνήγι και είχαν εφεύρει μια σφεντόνα, για να τους πετούν κομμάτια κρέατος. Το όνομα της εταιρείας τους, Wham-O, μάλιστα, βγήκε από τον ήχο που υποτίθεται ότι έκανε η σφεντόνα τη στιγμή της βολής.
Τελικά, η Wham-O επεκτάθηκε και σε άλλα προϊόντα, αφού πουλούσε μπούμερανγκ και άλλα αθλητικά είδη. Η πρώτη της μεγάλη επιτυχία, όμως, ήταν ένας πλαστικός δίσκος που πετούσε, τον οποίο κυκλοφόρησε στην αγορά το 1957. Το παιχνίδι που σήμερα είναι γνωστό ως φρίσμπι ονομαζόταν τότε Pluto Platter, καθώς την εποχή εκείνη οι Αμερικανοί είχαν μανία με τα UFOs και οι δύο συνέταιροι ήλπιζαν ότι αυτό θα βοηθούσε τις πωλήσεις τους.
Παρότι το φρίσμπι σημείωσε μεγάλη επιτυχία, τίποτα δεν μπορούσε να συγκριθεί με την μανία του χούλα χουπ.
Ασφαλώς, η ιδέα για αυτό το στρογγυλό παιχνίδι δεν ανήκε στους Melin και Knerr. Σύμφωνα με άρθρο που έχει δημοσιευτεί στο Wired, οι Αιγύπτιοι έπαιζαν με καλάμια στα οποία έδιναν στρογγυλό σχήμα από το 3.000 π.Χ.
Στην Αρχαία Ελλάδα, χρησιμοποιούσαν στεφάνια που έφτιαχναν με βέργες από τα αμπέλια για παιχνίδι, αλλά και για γυμναστική. Και αργότερα, τα παιδιά τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Ρώμη έπαιζαν με στεφάνια φτιαγμένα από πεταμένα μέταλλα, αναφέρει το άρθρο. Αλλά και τα παιδιά των Εσκιμώων χρησιμοποιούσαν στεφάνια στα παιχνίδια τους.
Κάπως έτσι, το δίδυμο των Melin και Knerr εμπνεύστηκε το χούλα χουπ αφότου έμαθε ότι τα παιδιά στην Αυστραλία γυρνούν ένα ξύλινο στεφάνι γύρω από τη μέση τους, στο μάθημα της γυμναστικής.
Η Wham-O έφτιαξε μια πλαστική εκδοχή του στεφανιού και του έδωσε το όνομα «χούλα», από τον ομώνυμο χορό της Χαβάης. Μόλις άρχισε να το δείχνει σε παιδικές χαρές της Ν. Καλιφόρνια, το προϊόν απογειώθηκε.
Πολύ σύντομα, πλήθη από εφήβους που κουνούσαν τα χούλα χουπ τους φωτογραφίζονταν για το περιοδικό Life και εμφανίζονταν στην τηλεόραση. Έως το καλοκαίρι του 1958, το χούλα χουπ και οι απομιμήσεις του είχαν γίνει η νέα μανία των Αμερικανών και όχι μόνο. Σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, υπολογίζεται ότι πουλήθηκαν από 20 έως 40 εκατ. τέτοια στεφάνια σε όλο τον κόσμο, μόνο εκείνη τη χρονιά.
Όμως, η μανία ξεφούσκωσε εξίσου γρήγορα. Με το άνοιγμα των σχολείων, το ενδιαφέρον ατόνησε, με αποτέλεσμα η Wham-O να ξεμείνει με εκατομμύρια απούλητα στεφάνια και τελικά να κλείσει τη χρονιά με ζημιά 10.000 δολαρίων.
Βέβαια, ανέκαμψε μερικά χρόνια αργότερα με την επιτυχία ενός άλλου best seller προϊόντος, του SuperBall.
Κάποια στιγμή, ο Melin κουράστηκε να τρέχει την επιχείρηση και έτσι το 1982 έπεισε τον Knerr να την πουλήσουν στην Kransco Group Companies αντί 12 εκατ. δολαρίων. Αργότερα, πουλήθηκε στην Mattel, ενώ στη συνέχεια άλλαξε χέρια για άλλη μια φορά.
moneyreview.gr
