Στην επιβλητική Νεραϊδοράχη του όρους Χελμός και σε υψόμετρο 2.100 μέτρων βρίσκονται τα Ύδατα Στυγός, όπου σχηματίζεται ένας εντυπωσιακός καταρράκτης ο οποίος πέφτει σε απόκρυμνο φαράγγι από ύψος 200 μέτρων και εισβάλλει στην κοίτη του ποταμού Κράθι.
Τα Ύδατα της Στυγός ξεπερνούν τα όρια της αρχαιοελληνικής μυθολογίας. Απασχολούν αρχαιολόγους, φιλολόγους, ως και… τοξικολόγους, θέλγουν τολμηρούς ορειβάτες, διχάζουν τους ιστορικούς και τροφοδοτούν τις λαϊκές διηγήσεις με θρύλους. Μόλις πριν από λίγες ημέρες, μάλιστα, αυτά τα νερά «ενοχοποιήθηκαν» ακόμη και για τη δολοφονία του Μεγάλου Αλεξάνδρου! …
Η Στύγα ήταν µια από τις Ωκεανίδες. Κατοικούσε μακριά από τους θεούς και είχε τα βουερά παλάτια της στα Τάρταρα. Τα ύδατα της Στυγός συνδέθηκαν με θεολογικές και φιλοσοφικές ιδέες, όπως αυτές από τα Ελευσίνια Μυστήρια και τις Ορφικοπυθαγορικές δοξασίες για τη μετενσάρκωση. Ανέβλυζαν από ένα ψηλό βράχο και ύστερα χάνονταν μέσα στη γη, ενώ θεωρούταν πως είχαν φοβερές ιδιότητες. Με αυτά καταπιάστηκαν ο Ησίοδος, ο Όμηρος, ο Ηρόδοτος. Σύμφωνα με τους μύθους, τη Στύγα τη φυλάνε νύχτα μέρα δράκοι ακοίμητοι. Στην Τιτανομαχία ο Δίας με τους άλλους θεούς, το αδέλφια του, πολέμησε κατά του πατέρα του, του Κρόνου, που είχε τη βοήθεια των δικών του αδερφών, των Τιτάνων. Όμως, την παράταξη του Δία ήρθε να ενισχύσει η τιτανογενιά της φοβερής Ωκεανίδας της Στύγας, που ‘χε παιδιά της το Κράτος και τη Βία, το Ζήλο και τη Νίκη. Η Στύγα του συμπαραστάθηκε και στη Γιγαντομαχία. Στα ύδατα της Στύγας ορκίζονταν όλοι οι θεοί, ακόμη και ο Ήλιος. Ήταν ο πιο μεγάλος όρκος των θεών και στα νερό της οι θεοί έκαναν την ποινή τους, όταν ήταν τιμωρημένοι. Το όνομά της προκαλούσε φόβο σε θεούς και ανθρώπους. Έλεγαν πως κανένα ζωντανό ον δεν επρόκειτο να ζήσει, εάν έπινε από το νερό αυτό. Το γυαλί, οι κρύσταλλοι, τα πήλινα αγγεία έσπαζαν μόλις βυθίζονταν σ’ αυτό. Αλλοιώνονταν τα μέταλλα ακόμη και ο άργυρος και ο χρυσός και το ήλεκτρο (κεχριμπάρι). Μόνον οι οπλές των αλόγων άντεχαν, γι’ αυτό οι θεοί το έπιναν μέσα σε κύπελλα καμωμένα από οπλή αλόγου. Ο άτρωτος Αχιλλέας μόλις γεννήθηκε τον βούτηξε η μητέρα του Θέτιδα στα ύδατα της Στύγας για να τον κάνει αθάνατο. Η «Αχίλλειος Πτέρνα» όμως δεν βράχηκε από τα ύδατα κι έτσι βρήκε την ευκαιρία ο Πάρις να τον σκοτώσει αργότερα στον κάμπο της Τροίας με το βέλος του.
Σύμφωνα με την ιστορικό κυρία Αντριέν Μέιτζορ και την τοξικολόγο κυρία Αντουανέτ Χέις, ερευνήτριες από το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ των ΗΠΑ, η φήμη ότι το «αθάνατο νερό» ήταν δηλητηριώδες (η οποία αναφέρεται ήδη στα κείμενα του Παυσανία και του Ησιόδου) πιθανώς να διαθέτει δόσεις αλήθειας.
Γνωστό και με τη λαϊκή ονομασία «μαυρονέρι», το νερό περιέχει ένα βακτήριο ονόματι «Μicromonospora echinospora», που παράγει την ουσία καλιχεαμυκίνη. Αυτή, σύμφωνα με την Αντριέν Μέιτζορ, προξενεί βλάβες στο DΝΑ, με αρχικά συμπτώματα αίσθημα αδυναμίας, κόπωσης και πόνοι, και εν συνεχεία κατάρρευση των εσωτερικών οργάνων και του νευρικού συστήματος του ανθρώπου. Καθώς τα εν λόγω συμπτώματα ταυτίζονται σε μεγάλο βαθμό με αυτά που εμφάνισε ο Μέγας Αλέξανδρος πριν από τον θάνατό του, οι επιστήμονες κατέληξαν ότι το νερό που έκανε τον Αχιλλέα αθάνατο μάλλον είχε… την αντίθετη επίδραση στον μεγάλο στρατηλάτη.
«Εγώ, πάντως, το δοκίμασα!»
«Εγώ, πάντως, το έχω πιει αρκετές φορές και ποτέ δεν έχω πάθει τίποτα!» αντιτείνει κατηγορηματικά ο κ. Νίκος Γραβάνης, συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος και ερασιτέχνης φωτογράφος από την Ακράτα Αχαΐας, ο οποίος πρώτη φορά ακολούθησε το δύσβατο μονοπάτι που οδηγεί στις πηγές σε ηλικία 13 ετών και συνέχισε να το επαναλαμβάνει επί… 51 χρόνια. «Είναι αλήθεια, πάντως, ότι πάντα κυκλοφορούσαν φήμες ότι το νερό είχε παράξενες ιδιότητες. Θυμάμαι τους προσκόπους να διηγούνται ότι κάποτε είχαν κουβαλήσει στις πηγές μπακαλιάρο παστό που δεν τον είχαν ξαρμυρίσει και αφού τον τοποθέτησαν στο “αθάνατο νερό” ξαρμυρίστηκε μόνος του!» προσθέτει γελώντας.
Η επιθυμία να «δοκιμάσουν» το διφορούμενο νερό, πάντως, δεν περιορίζεται μόνο στους ντόπιους. Ο 19χρονος Τζέιμς Στρονγκ, από το Κέιμπριτζ της Αγγλίας, μεγάλωσε με τις ιστορίες της ελληνίδας μητέρας του για τα ύδατα της Στυγός και τις μυθικές τους ιδιότητες. Εφέτος εφοδιάστηκε με έναν ορειβατικό χάρτη και ένα… πλαστικό μπουκάλι, αποφασισμένος να φτάσει στις πηγές του ποταμού ο οποίος- σύμφωνα με τη μυθολογία- οδηγούσε στα Τάρταρα του Αδη.
«Επειτα από δύσκολη (και σε κάποια σημεία επικίνδυνη) ανάβαση κάτω από τον καυτό ήλιο, φτάνεις στον παγωμένο καταρράκτη και σε πιάνει δέος. Είσαι στο μυθικό σημείο για το οποίο έχουν γραφεί τόσο πολλά» σχολιάζει στο «Βήμα». «Επειτα από αυτόείναι δυνατόν να μην πιεις;» προσθέτει χαρακτηριστικά. «Οι λαϊκές δοξασίες ανέφεραν ότι το νερό έσπαζε ακόμη και το μέταλλο. Αυτό φυσικά αποτελεί θρύλο, αλλά σχετίζεται με την πολύ χαμηλή θερμοκρασία του» αναφέρει η κυρία Αναστασία Ευσταθίου-Διαμαντοπούλου , εκπαιδευτικός και συγγραφέας από την Ακράτα. «Ακόμη και η πεποίθηση των Αρχαίων ότι το νερό προέρχεται από τα Τάρταρα έχει τη ρίζα της στη θερμοκρασία του. Σκεφτείτε ότι η λέξη “Τάρταρα” συνδέεται ετυμολογικά με τη λέξη “τουρτουρίζω”» προσθέτει.
Ο Τάσος και η Γκόλφω στα βουνά της Αχαΐας
Το «αθάνατο νερό» δεν έχει θέση μόνο στις ιστορίες των ηρώων της αρχαίας μυθολογίας αλλά και στο διάσημο βουκολικό δράμα με πρωταγωνίστρια τη… βοσκοπούλα Γκόλφω. Στο δραματικό ειδύλλιο του Σπύρου Περεσιάδη που θυμίζει «Ρωμαίο και Ιουλιέτα» α λα ελληνικά, ο Τάσος (βοσκός και αγαπημένος της Γκόλφως) συναντά στα βουνά της Αχαΐας δύο άγγλους λόρδους που του ζητούν να τους οδηγήσει στα ύδατα της Στυγός, στις κορυφές του Χελμού. Κατά τη διάρκεια της δύσβατης διαδρομής, ένας από τους Αγγλους γλιστράει στον γκρεμό και σώζεται μόνο χάρη στην «παλικαριά» του Τάσου, με αποτέλεσμα να τον ανταμείψει πλουσιοπάροχα. Θαμπωμένοι από το χρήμα, φίλοι και συγγενείς συμβουλεύουν επίμονα τον Τάσο να εγκαταλείψει τη φτωχή Γκόλφω και εν τέλει τον πείθουν. Το τραγικό τέλος της ιστορίας βρίσκει την Γκόλφω να ξεψυχά «φαρμακωμένη» στα χέρια του Τάσου, ενώ λίγο αργότερα, συντετριμμένος από τις τύψεις, αυτοκτονεί και εκείνος.
πηγή: tovima.gr
