Ένα πυκνό σύννεφο καπνού σκεπάζει κάθε χρόνο τέτοια μέρα τις πόλεις ενώ σχάρες και σούβλες, σε ταβέρνες και σπίτια, παίρνουν φωτιά.
Η Τσικνοπέμπτη είναι για κάποιους η καλύτερη γιορτή του χρόνου. Μάλλον για τους φαν του κρέατος, καθώς μπριζόλες, παϊδάκια, μπιφτέκια, κοντοσούβλια και κάθε λογής κοψίδια μπαίνουν στη σχάρα και του δίνουν και καταλαβαίνει!
Άλλοι πάλι, επιφυλακτικοί, αποφεύγουν να βγουν για κρέας την Τσικνοπέμπτη θέλοντας να μείνουν μακριά από το στριμωξίδι στις ταβέρνες, το αργό σέρβις, τα κακά ψησίματα αλλά και τα κρέατα που ίσως να μην είναι πρώτης ποιότητας μια μέρα με τόσο μαζική κατανάλωση (όποιος ανήκει σε αυτή την κατηγορία ας τσεκάρει αυτή τη λίστα με τις αγαπημένες μας ψαροταβέρνες για την Τσικνοπέμπτη). Επίσης, τη στιγμή που ολόκληρος ο πλανήτης συνειδητοποιεί πως πρέπει να ξανασκεφτεί τον τρόπο που καταναλώνει κρέας (για λόγους που ποικίλουν -από την κλιματική κρίση και τα θέματα υγείας που σχετίζονται με την κατανάλωσή του, μέχρι τους τρόμους της εντατικής κτηνοτροφίας), η Τσικνοπέμπτη προκαλεί δικαίως προβληματισμούς.
Στο τέλος της κρεατινής εβδομάδας, την Κυριακή, σταματά η κρεοφαγία, «αποκρεύουμε» δηλαδή, για να έρθει η σειρά της εβδομάδας της Τυρινής.
Και γιατί Πέμπτη;
Σύμφωνα με τις επιταγές της ορθόδοξης εκκλησίας, οι μέρες νηστείας είναι η Τετάρτη κι η Παρασκευή, οπότε σαν μέρα για το κρεατοφαγικό τσίκνισμα καθιερώθηκε η ενδιάμεση, δηλαδή η Πέμπτη.
Σε όλη την Ελλάδα το έθιμο της Τσικνοπέμπτης τηρείται με ευλάβεια και στην πράξη η μέρα αυτή σηματοδοτεί την αχρή των εκδηλώσεων για την Αποκριά, καθώς την επόμενη εβδομάδα ακολουθεί το Καρναβάλι και η Καθαρά Δευτέρα. Είναι δηλαδή η «τελευταία» μέρα, που απολαμβάνουμε το κρέας πριν από τη μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής.
Πηγή: gastronomos.gr
