Γράφει ο Θόδωρος Γαλανόπουλος
Τι κι αν φτιάξαμε στην Καλαμάτα θέατρο στην κοίτη του ποταμού; Άμα αλλάξει ο καιρός το κάνουμε νεροτσουλιθρες, το κάνουμε ιαματικά λουτρά και βάζουμε και πάπιες και σερβίρουμε και κόκορα με μακαρόνια όπως αλλού…
Τι κι αν φτιάξαμε θέατρο με πένθιμα καθίσματα; Είναι γιατί βλέποντας το θέατρο οι δρόμοι της πόλης πενθούν για την κατάντια τους, που μοιάζουν με ανασκαφές της αρχαιολογικής υπηρεσίας! Ποιος ξέρει με τόσα λεφτά που θα κόστισε το θέατρο θα στρώναμε όλους τους δρόμους…
Αλλά τί είναι οι δρόμοι; Τίποτε, τους πατάς τσουλάς και φεύγεις ! Ενώ το θέατρο; Βάζεις τον Τόνι Σφηνο να τραγουδήσει και ανατριχιάζει όλη η Αγιά Τριάδα! Τους δρόμους όμως τους ταχτοποίησε η δημοτική αρχή! Βάζει κυβόλιθους σε όλες τις διαβάσεις να νοιώθει ο πεζός που περπατά και σε ποιο σημείο θα τον κοπανήσει ο ντιλιβεράς που στο ένα χέρι κρατά το τιμόνι και στο άλλο τον καφέ…
Η δε πλατεία 23ης Μάρτιου; Όλοι οι ήρωες της επανάστασης λες και είναι ζωντανοί και θα αρπάξουν τους χιλιάδες κυβόλιθους να τους πετάξουν στον εχθρό να τον κατατροπώσουν!
Τί φρούτα βγάζει η Καλαμάτα; Κυβόλιθους παντού!
Έχει η Αγγλία κυβόλιθους; Μπα, έχει περίσσευμα η Καλαμάτα ! και τρύπες στα πεζοδρομία να βοηθά τους ορθοπεδικούς να έχουν δουλειά, και τον Τόνι Σφηνο να ξαναζεί την “εκδίκηση της Γυφτιάς”!
Α, ξέχασα, η Καλαμάτα έχει την πιο περίφημη σήμανση στα φανάρια της ! πράσινο στον πεζό και ταυτόχρονα πορτοκαλί στο αυτοκίνητο. Και βρείτε τα μεταξύ σας ποιος θα χτυπήσει ποιον ! “Σαν πας στην Καλαμάτα και ερθείς με το καλό φέρε μου έναν κυβόλιθο να πετάξω σε έναν δημοτικό”
* Αρθρογράφος
