Ο χρόνος που μετρούσε την κανονικότητα των Ελλήνων πάγωσε… στις 28 Φεβρουαρίου το 2023. Έναν χρόνο μετά, τίποτε δεν είναι ίδιο, εκτός από την ατιμωρησία που πληγώνει τους συγγενείς και τους φίλους των θυμάτων και κάθε απλό πολίτη που ευτυχώς, δεν ξεχνά και συνεχίζει να ξεχύνεται στους δρόμους διεκδικώντας τα αυτονόητα.
Χάρη στον αγώνα μιας χαροκαμένης μάνας, το θέμα… γλίστρησε από τα στενά όρια της χώρας, η οποία ανέκαθεν είχε την τάση, να… τρώει τα παιδιά της.
Η Μάρθη Ψαροπούλου μαζί με την κολλητή της φίλη βρέθηκαν στη μοιραία αμαξοστοιχία των Τεμπών. Οι δυο τους, όπως θα πει η μητέρα της Μάρθης, Μαρία Καρυστιανού τα έκαναν όλα μαζί.
Μαζί στη ζωή, μαζί και στον θάνατο…
Τα κορίτσια ήταν ανάμεσα στους 57 συμπολίτες μας που έχασαν με τον τραγικότερο τρόπο τη ζωή τους, αφήνοντας πίσω τους συγγενείς και φίλους να θρηνούν και ένα χρόνο μετά να ζητούν ακόμα απόδοση δικαιοσύνης.
«Ήταν τρεις κολλητές που ήταν συνέχεια μαζί, το ένα κοριτσάκι ευτυχώς είχε φύγει την προηγούμενη ημέρα. Οι δυο τους αποφάσισαν να κάτσουν ακόμη μία ημέρα στην Αθήνα… και μάλιστα ήταν να πάρουν το πρώτο τρένο, αλλά επειδή δεν πρόλαβαν να ξυπνήσουν πήραν το επόμενο…» λέει η κ. Καρυστιανού μιλώντας στην Ανθή Βούλγαρη και στο ντοκιμαντέρ «#ΜΑΜΑΕΡΧΟΜΑΙ».
«Είναι ένα έγκλημα κατά των πολιτών, κατά της κοινωνίας…»
«Αυτό που συνέβη σε εκείνο το δρομολόγιο, δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός γιατί όλα δούλευαν καλά και έγινε κάτι τυχαίο… ήταν γιατί τα τρένα κυκλοφορούσαν χωρίς ασφάλεια χρόνια σε όλα τα δρομολόγια δηλαδή είναι ένα έγκλημα κατά των πολιτών, κατά της κοινωνίας, δεν είναι μόνο τα δικά μας παιδιά, θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε και βλέπετε με πόση αλαζονεία και πόση αδιαφορία αντιμετωπίστηκε το θέμα μετέπειτα καθώς ένα μήνα μετά ξαναμπήκε ο συρμός σε λειτουργία… ο συρμός αυτός που δεν έχει καμία ασφάλεια, δεν μετέφερε προϊόντα, μετέφερε ανθρώπους…» συμπληρώνει η ίδια.
«Βλέπετε με πόση αλαζονεία και πόση αδιαφορία αντιμετωπίστηκε το θέμα»
Συνεχίζει τονίζοντας πως πέραν των υπολοίπων της κάνει τρομερή εντύπωση και η στάση του Αρείου Πάγου. «Άρα ποιος προασπίζεται τον πολίτη; Τη ζωή του;» διερωτάται.
«Δεν μπορεί εν έτει 2023… να λέμε ότι φταίει ο σταθμάρχης»
Η κ. Καρυστιανού ερωτώμενη για τη Σύμβαση 717 δηλώνει πως έχει άμεση συνάφεια με το δυστύχημα.
«Θεωρώ ύβρη να ακούω αυτά τα πράγματα, δεν θα πω προσβολή για το νοητικό μου επίπεδο γιατί αυτό είναι αστείο να το λες, ένα παιδί του δημοτικού μπορεί να καταλάβει τη συνάφεια που έχουν αυτά τα δύο, αλλά είναι πραγματικά ντροπή γιατί εάν δεν υπήρχε αυτό και είχαν ολοκληρωθεί όλα τα συστήματα ασφάλειας δεν με ενδιαφέρει εμένα η επάρκεια ενός υπαλλήλου… σαφώς κακώς ήταν μόνος του αλλά τι σημαίνει αυτό; Δεν μπορείς πλέον εν έτει 2023, ζώντας στην Ευρώπη που όλα είναι αυτοματοποιημένα και δεν αφήνουν περιθώριο για ανθρώπινο λάθος, εγώ να λέω ότι φταίει ο σταθμάρχης, γιατί αυτό τ’ ακούσαμε από πολιτικό να λέει ότι φταίει ο σταθμάρχης επειδή ‘δεν πάτησε το κουμπί’».
Σημειώνεται πως ο τότε υπουργός Μεταφορών, Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε δηλώσει στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής ότι κανένα σύστημα ασφαλείας δεν θα μπορούσε να αποτρέψει το ανθρώπινο λάθος.
«Πίστευα ότι ενωμένοι θα μπορούσαμε να επιτύχουμε περισσότερα»
Η Μαρία Καρυστιανού είναι η γυναίκα που βρήκε τη δύναμη ψυχής, παρά την τεράστια απώλειά της, να βγει μπροστά και έχοντας στο πλευρό της όλους τους συγγενείς των θυμάτων να παλέψει για την απόδοση δικαιοσύνης.
«Θεωρώ ύβρη να ακούω αυτά τα πράγματα, δεν θα πω προσβολή για το νοητικό μου επίπεδο…»
«Η ιδέα για τη δημιουργία ενός συλλόγου μου ήρθε σχεδόν αντανακλαστικά μέσα στον Μάρτιο. Θεώρησα αρχικά πως έπρεπε να γνωρίσω τους ανθρώπους που έπαθαν το ίδιο με εμένα και μετά να δούμε πώς θα το οργανώσουμε γιατί καταλάβαινα ότι ο αγώνας μας θα είναι πολύ δύσκολος, πολυετής και ιδιαίτερα επίπονος και θα πρέπει κάπως να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον… πίστευα επίσης ότι ενωμένοι θα μπορούσαμε να επιτύχουμε περισσότερα γιατί από την αρχή αντιλήφθηκα με ποιον έχουμε να τα βάλουμε» εξηγεί. Πηγή: in.gr
Δυναμικές κινητοποιήσεις στην Πελοπόννησο
Έναν χρόνο μετά, ευτυχώς, κανείς δεν ξεχνά. Αυτό, αποτυπώθηκε στη μαζικό, κοινό συλλαλητήριο που διοργανώθηκε στην πόλη της Καλαμάτας, το οποίο ήταν το πιο μαζικό και σίγουρα ενιαίο, όλων των ετών στην περιοχή και όχι μόνο.
Ιδιαίτερα δυναμική ήταν η συγκέντρωση και πορεία που πραγματοποιήθηκε και στην Τρίπολη.
