Κάθε πιτσιρικάς που κλωτσάει μια μπάλα, κάνει μια σειρά από όνειρα. Αρχικά να παίξει επαγγελματικά ποδόσφαιρο. Ει δυνατόν σε μια μεγάλη ομάδα. Κατόπιν να φορέσει τη φανέλα της Εθνικής του ομάδας και μάλιστα σε κάποια μεγάλη διοργάνωση. Από ‘κει και πέρα να βιώσει την εμπειρία του να παίζει μπάλα στο εξωτερικό, κατά προτίμηση σε κάποιον σπουδαίο σύλλογο.
Ως εδώ ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος έχει κάνει σε όλα check. Από τα 17 του ήταν μέλος της ΑΕΚ, είναι βασικό στέλεχος της Εθνικής με συμμετοχές σε Μουντιάλ και EURO, έχει παίξει σε πέντε ευρωπαϊκές ομάδες, ανάμεσα στις οποίες η Μίλαν και η Άρσεναλ που θεωρούνται top class.
Ελάχιστοι είναι οι Έλληνες παίκτες που έχουν βιώσει κάτι αντίστοιχο. Μόλις 14. Οι έντεκα του Παναθηναϊκού στον τελικό με τον Άγιαξ το 1971, ο Άκης Ζήκος με τη Μονακό στο Τσάμπιονς Λιγκ του 2004, ο Αλέξανδρος Τζιόλης με τη Βέρντερ στο ΟΥΕΦΑ του 2009 και πέρυσι ο Κώστας Μήτρογλου με τη Μαρσέιγ στον τελικό του Γιουρόπα απέναντι στην Ατλέτικο Μαδρίτης.
Το αποψινό είναι το ματς της ζωής του. Θα μπορούσε να είναι κάποιο άλλο, αλλά η μοίρα αποφάσισε διαφορετικά. Στις 29 Ιουνίου 2014 η Εθνική Ελλάδος έπαιζε αγώνα νοκ άουτ με την Κόστα Ρίκα για τη φάση των «16» του Μουντιάλ.
Στο 91ο λεπτό, με ένα ξερό σουτ μέσα από την περιοχή ο Παπασταθόπουλος ισοφάρισε σε 1-1 κι έστειλε το ματς στην παράταση. Εν τέλει αποκλειστήκαμε στα πέναλτι με μοναδικό «υπαίτιο» τον αντίπαλο τερματοφύλακα Κέιλορ Νάβας, που εκείνο το βράδυ έκανε το καλύτερο παιχνίδι της καριέρας του και ως επιβράβευση πήρε μεταγραφή στη Ρεάλ Μαδρίτης.
Αν περνούσαμε τους Κοσταρικανούς και παίζαμε προημιτελικά με τους Ολλανδούς, τότε ο Σωκράτης θα είχε να διαλέξει για τη μεγαλύτερη βραδιά της ζωής του. Μέχρι στιγμής, η σημερινή δεν συγκρίνεται με καμία άλλη.
Χθες ο Έλληνας στόπερ βρέθηκε δίπλα στον Ουνάι Έμερι στην επίσημη συνέντευξη Τύπου, εκπροσωπώντας αυτός τους παίκτες της Άρσεναλ ενόψει του τελικού.
Δεν είναι ο πιο δημοφιλής ποδοσφαιριστής της (προηγούνται πάντα οι επιθετικοί), ούτε ο πιο παλιός. Σε λίγες μέρες συμπληρώνει έντεκα μήνες στις τάξεις των Λονδρέζων. Έχει καταφέρει όμως να κερδίσει τον σεβασμό όλων, με τη σοβαρότητα, την ταπεινότητα και το μυαλό του. Με όλα αυτά που κατάφερε να κάνει μια σπουδαία καριέρα.
Αν ρωτηθεί κάποιος προπονητής για τον καλύτερο Έλληνα αμυντικό αυτή τη στιγμή, σχεδόν σίγουρα θα απαντήσει πως είναι ο Κώστας Μανωλάς. Πιο γρήγορος, πιο δυνατός, ο άσος της Ρόμα έχει φτιάξει όνομα σε σημείο να συζητείται για μεταγραφή στη Ρεάλ ή την Μπαρτσελόνα.
Ο Σωκράτης τόσο ψηλά ίσως να μην μπορούσε να φτάσει, όμως δεν πρέπει να τον απασχολεί ιδιαίτερα αυτό. Με το μυαλό του πάντοτε μέσα στο κεφάλι έχει πραγματοποιήσει μια αξιοζήλευτη καριέρα, αγωνιζόμενος με επιτυχία στο υψηλότερο επίπεδο.
Από μικρός φάνηκε η ωριμότητά του, σε μια ηλικία που όλοι μας ονειροβατούμε. Πριν κλείσει τα 18, κι ενώ ήταν μέλος της ανδρικής ομάδας της ΑΕΚ για έξι μήνες, τον φώναξε στο γραφείο του ο Φερνάντο Σάντος.
«Τι θα έλεγες να πήγαινες δανεικός σε μια ομάδα της Β’ Εθνικής, τη Νίκη Βόλου; Εκτιμώ ότι εκεί θα αποκτήσεις εμπειρίες, θα πάρεις παραστάσεις και το καλοκαίρι θα είσαι έτοιμος για το παραπάνω βήμα» ήταν τα λόγια του Πορτογάλου. Συνήθως ο δανεισμός ενός παίκτη στην Ελλάδα θεωρείται πισωγύρισμα. Ο Παπασταθόπουλος, όμως, σκέφτηκε διαφορετικά: «Κόουτς, αφού το λέτε εσείς, κάτι παραπάνω θα ξέρετε. Αν νομίζετε ότι θα με βοηθήσει ευχαρίστως θα πάω» είπε μέσες άκρες ο Σωκράτης και ξεκίνησε για το «αγροτικό» του.
Ο Σάντος είχε δίκιο κι ας έφυγε το καλοκαίρι του 2006 από την ΑΕΚ. Ο Ισπανός Σέρα Φερέρ που τον αντικατέστησε, ξετρελάθηκε με τον πιτσιρικά αμυντικό σε σημείο που τον έκανε βασικό από την πρώτη κιόλας στιγμή. Σε ηλικία 18 ετών και τριών μηνών…
Το εξάμηνο στον Βόλο ήταν σημαδιακό για τον Σωκράτη. Όχι μόνο πήρε τα εφόδια για τη συνέχεια της καριέρας του, αλλά γνώρισε και τη γυναίκα της ζωής του. Την Ξανθίππη Σταμουλάκη, την κόρη του προπονητή του εκείνο το διάστημα! Από τότε είναι μαζί, παντρεύτηκαν, έχουν και δύο παιδιά…
Μετά από δύο γεμάτες σεζόν στην ΑΕΚ, ήρθε η πρόταση για το Καμπιονάτο. Η Τζένοα έδωσε στην «Ένωση» 3,8 εκατομμύρια ευρώ και απέκτησε τον 20χρονο, που έκανε δύο σπουδαίες χρονιές στην Ιταλία.
Ήταν λογικό να κεντρίσει το ενδιαφέρον μιας μεγάλης ομάδας όπως η Μίλαν. Μόνο που η απόκτηση ενός πιτσιρικά δεν αντιμετωπίστηκε με ενθουσιασμό.
Στην παρθενική προπόνηση του καλοκαιριού του 2010, κάποιοι οπαδοί της Μίλαν πήγαν να κάνουν καζούρα στον Έλληνα παίκτη. Λίγο ότι ήταν νέος και άγνωστος, λίγο ότι είχε ένα επώνυμο πολύ δύσκολο να το προφέρουν, άρχισαν να φωνάζουν ρυθμικά «Πάπα-Πάπα» με κάποιους από τους παλιούς της ομάδας να ακολουθούν εν ώρα προθέρμανσης!
Ο Σωκράτης χαμογελούσε στωικά, όμως ήξερε ότι είχε μπροστά του ένα βουνό. Και όντως στη Μίλαν δεν έπιασε, οπότε αναγκαστικά έκανε πισωγύρισμα και πήγε ξανά στην Τζένοα.
Δεν έμεινε εκεί, αφού τον ζήτησε η Βέρντερ Βρέμης. Μια νέα σελίδα άνοιξε στην Μπουντεσλίγκα και ουσιαστικά σήμανε την εκτόξευση που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Δύο χρόνια στη Βέρντερ, πέντε χρόνια στην Ντόρτμουντ (και αρχηγός μάλιστα) και φέτος ολοκληρώνει την πρώτη του χρονιά στην Άρσεναλ, στο απαιτητικό πρωτάθλημα της Πρέμιερ Λιγκ.
Πολλοί απόρησαν τον περασμένο Ιούλιο όταν η Άρσεναλ έδινε 20 εκατομμύρια ευρώ για να πάρει έναν Έλληνα 30άρη αμυντικό. Τώρα, δεν υπάρχει καμιά απορία, παρά μόνο σεβασμός για τον Μεσσήνιο.
Είναι ο άνθρωπος που καθοδηγεί την άμυνα των «κανονιέρηδων» και που δεν διστάζει να πει και μια κουβέντα παραπάνω ακόμη και στον σπουδαίο τερματοφύλακα Πετρ Τσεχ, που σήμερα τελειώνει τη λαμπρή καριέρα του.
Πριν από εννιά χρόνια το «Πάπα-Πάπα» ακουγόταν περιπαικτικά στα περίχωρα του Μιλάνου, όμως σήμερα στο Λονδίνο ακούγεται ως αποθέωση.
Τι κι αν οι στίχοι του τραγουδιού που λένε οι οπαδοί στο «Έμιρεϊτς» δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, αφού ο Σωκράτης δεν… τρώει παιδιά; Είναι απλά μια ωδή των παιδιών της εξέδρας σε έναν απρόσμενο ηγέτη που βρήκε ένας μεγάλος ευρωπαϊκός σύλλογος. Δεν το λες και λίγο…
