Ιστορίες θριάμβου, αλλά και ιστορίες ήττας διηγούνται καθημερινά οι γιατροί και οι νοσηλευτές που δίνουν μάχη στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας όλης της χώρας, για να κρατήσουν στη ζωή ασθενείς που πάσχουν από επιπλοκές του κορονοϊού. Οι γιατροί θέλουν να ευαισθητοποιήσουν τους πολίτες, όπως λένε, για τον κίνδυνο που αντιμετωπίζουμε όλοι από τον αόρατο εχθρό. “Δεν εξαιρείται κανείς, ούτε ο νέος, ούτε ο υγιής”, τονίζουν οι διευθυντές τριών ΜΕΘ της χώρας.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι στην ηλικιακή ομάδα 40 – 64 ετών διασωληνωμένοι είναι σχεδόν οι μισοί από τους 499 ασθενείς. Και συγκεκριμένα οι 225.
Γιατρός ΜΕΘ: “47χρονών ασθενής – Τη μία περπατούσε και μετά τον χάσαμε χωρίς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα”
Δύο ασθενείς σε παραγωγική ηλικία βρέθηκαν τις τελευταίες μέρες στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Νοσοκομείου “Αγιος Δημήτριος Θεσσαλονίκης. O ένας δίνει ακόμα τη μάχη να κρατηθεί στη ζωή. Είναι μόνο 42 ετών και νοσεί από σοβαρή πνευμονία, χωρίς να έχει άλλα προβλήματα υγείας, τα οποία να τον κατατάσσουν στις ευάλωτες ομάδες.
Ο δεύτερος ασθενής, όμως, 47 ετών ήταν πιο άτυχος, λέει στο iatropedia.gr η Διευθύντρια της Μονάδας, Γλυκερία Βλαχογιάννη:
“Είχαμε πρόσφατα έναν ασθενή 47 χρονών, που είναι ένας πολύ νέος άνθρωπος, μέσα σε δύο μέρες έφυγε απ’ τη ζωή, χωρίς να μπορέσουμε να κάνουμε τίποτα. Δηλαδή την προηγούμενη μέρα ήταν περιπατητικός, πήγε στα ΤΕΠ ενός νοσοκομείου, διασωληνώθηκε επιτόπου, τον φέρανε σε μας και σε δύο μέρες κατέληξε. Τόσο ραγδαία!”, αναφέρει συγκλονισμένη η Διευθύντρια.
“Όσο μεγαλώνει η δεξαμενή των κρουσμάτων, τόσο περισσότερους νέους βλέπουμε”
Γιατί ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι σε παραγωγική ηλικία, ή ακόμα και εντελώς υγιείς μέχρι να νοσήσουν από τον κορονοϊό, καταλήγουν στις ΜΕΘ ή ακόμη και σε θάνατο;
Ο Διευθυντής της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας του ΠΓΝ “Αττικόν”, Ηρακλής Τσαγκάρης, υποστηρίζει ότι αν δεν υπάρχει κάποιο αδιάγνωστο υποκείμενο νόσημα, οι παράγοντες είναι πολλοί.
“Εμείς είχαμε ασθενείς από 40 ετών και πάνω. Μπορεί σε κάποιους ασθενείς που είναι από συγκεκριμένα κοινωνικοοικονομικά στρώματα να μην υπάρχει καλή καταγραφή για κάποιο τυχόν νόσημα, που μπορεί μεν να υπάρχει, αλλά να μην έχει διαγνωστεί. Πάντως, είναι γεγονός ότι όσο μεγαλώνει η δεξαμενή των κρουσμάτων, τόσο αυξάνεται η πιθανότητα να έχουμε νέους ανθρώπους στις ΜΕΘ”.
Ο Διευθυντής της ΜΕΘ του “Αττικόν”, υποστηρίζει ότι υπάρχουν γενετικά “τυχεροί” και “άτυχοι” ασθενείς:
“Σίγουρα υπάρχουν κάποιοι γενετικά ευνοημένοι και κάποιοι που θα είναι γενετικά “άτυχοι”. Η ανοσολογική απάντηση πάντα έχει τη σημασία της. Μετά έχει σημασία το στέλεχος του ιού που θα χτυπήσει κάποιον. Δηλαδή δεν είναι πάντα στη διάρκεια αυτών των 9 μηνών της πανδημίας, το ίδιο στέλεχος που οδηγεί σε βαριά νόσο. Και εκεί είναι καθαρά θέμα τύχης”
Άλλοι παράγοντες που οδηγούν τους νέους στις ΜΕΘ…
Σημαντικός παράγοντας στη βαριά νόσηση, που μπορεί να οδηγήσει έναν νέο ασθενή ή και απόλυτα υγιή σε ΜΕΘ, είναι και η κατάσταση του ανοσοποιητικού του συστήματος, υποστηρίζει στο iatropedia.gr, ο κ. Τσαγκάρης:
“Αυτό το ξέρουμε και από τη γρίπη: αν κάποιον τον “χτυπήσει” ο ιός, μετά από άλλη λοίμωξη, έχει τελείως διαφορετική έκβαση. Αν δηλαδή είναι το ανοσοποιητικό του εξασθενημένο για τυχαίους λόγους. Όλο αυτό, όμως, έχει περισσότερο θεωρητική βάση. Είναι πολύ δύσκολο να το ποσοτικοποιήσεις το κάθε συγκεκριμένο περιστατικό”, σημειώνει ο γιατρός.
Κάθε απώλεια είναι πόνος για μας… Περισσότερο στους νέους!
Σε ανθρώπους παραγωγικής ηλικίας έχει χρειαστεί να προσφέρει νοσηλεία και η Μονάδα Εντατικής του Νοσοκομείου “Σωτηρία”. Η καθηγήτρια Πνευμονολογίας- Εντατικής Θεραπείας και διευθύντρια της Α’ Πανεπιστημιακής Κλινικής ΕΚΠΑ, Αντωνία Κουτσούκου, περιγράφει παρόμοια περιστατικά:
“Είχαμε και 45άρηδες. Για μένα είναι πολύ νέος ένας άνθρωπος 45 ετών. Είχε παχυσαρκία, το οποίο θεωρείται νόσημα σ’ αυτούς τους ασθενείς. Αποδεικνύεται ότι η παχυσαρκία δεν είναι καλή σ’ αυτήν την συγκεκριμένη ίωση. Εμείς μέχρι στιγμής έχουμε καλή έκβαση σ’ αυτούς τους ασθενείς. Κάποιοι βέβαια δεν τα καταφέρνουν. Το παλεύουμε. Μικρές ηλικίες, εμείς στη δική μου τη Μονάδα, δεν έχουμε χάσει. Ελπίζω να συνεχιστεί αυτό”, τονίζει η κα. Κουτσούκου.
Κάθε μάχη και μια ιστορία, κάθε απώλεια πόνος, λέει η γιατρός:
“Κάθε απώλεια είναι πόνος για μας. Πραγματικά! Και με τους νεότερους είναι ακόμη πιο επώδυνο. Όλες οι ανθρώπινες ζωές έχουν αξία, αλλά καταλαβαίνετε ότι ένας νέος, ενεργό μέλος της κοινωνίας που ξαφνικά βρίσκεται από μια ίωση να χάνει τη ζωή του, είναι πάρα πολύ επώδυνο και δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε εύκολα”.
