Η σοβαρότητα με την οποία πολιτεία και κοινωνία αντιμετωπίζουν τον πρωτόγνωρο κίνδυνο που μας απειλεί είναι αξιοθαύμαστη. Αδυναμίες και εξαιρέσεις υπάρχουν. Αλλά σε γενικές γραμμές η σοβαρότητα και η υπευθυνότητα με την οποία στεκόμαστε συνολικά ως χώρα είναι λόγος περηφάνιας και αισιοδοξίας.
Οι σύγχρονες δημοκρατίες θεσπίζονται για να προασπίζουν τη ζωή, ελευθερία και ιδιοκτησία των πολιτών. Οι διαφορές κομμάτων και παρατάξεων εντός του φιλελελεύθερου δημοκρατικού μοντέλου αφορούν στη διαφορετική ιεράρχιση αυτών των αγαθών. Η διαφορετική αντιμετώπιση του ιού από χώρα σε χώρα εξηγείται από τον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο κάθε κυβέρνηση, αλλά και κάθε κοινωνία ιεραρχεί αυτήν την τριάδα.
Όταν η αρρώστια έφτασε στην Ελλάδα, η πολιτεία πήρε μια απόφαση κρίσιμη και τολμηρή. Έβαλε πάνω απ’ όλα τη ζωή. Και μάλιστα όχι γενικά και αόριστα «τη ζωή όλων μας», αλλά τη ζωή των μεγάλων σε ηλικία ανθρώπων. Γιατί; Eπειδή, όπως επεσήμανε με συγκλονιστική διαύγεια ο καθηγητής κ. Τσιόδρας, αυτοί συγκροτούν την ταυτότητά μας. Γι’ αυτό το λόγο ο Πρωθυπουργός αποφασίζει να διακινδυνεύσει την τσακισμένη από την κρίση οικονομία της Ελλάδας, όταν ομόλογοί του «πλουσίων χωρών» παίζουν παιχνίδια ισχύος στην πλάτη των λαών τους: Επειδή αντιλαμβάνεται το χρέος της προστασίας των αδυνάτων και της διαφύλαξης της ταυτότητας μας. Ό,τι κι αν φέρει το μέλλον, να είναι πάντα περήφανος γι’ αυτήν του την απόφαση. Εμείς είμαστε.
Κι είμαστε περήφανοι για τη συμπεριφορά των Ελλήνων πολιτών. Στην πλειονότητα τους δεν πανικοβλήθηκαν, ενώ βόρειοι, «ψύχραιμοι» και «νουνεχείς» στοιβάζουν ρολά τουαλέτας. Δεν διαμαρτύρονται, παρ’ ότι η διαμαρτυρία αποτελεί εθνικό μας σπορ. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή, όσο κι αν πολλοί προσπαθούν να μας μικρύνουν, ο λαός μας έχει βάθος. Έρχεται από μακρυά. Έχει περάσει πολλά. Όσο κι αν πριν από την κρίση γνώρισε τρεις δεκαετίες τρυφηλότητας οι σκληρές συλλογικές μνήμες δεν σβήνουν. Αυτές οι μνήμες μας κράτησαν και δεν φάγαμε ο ένας τον άλλο (άλλο ένα εθνικό μας σπορ) την δεκαετία της κρίσης.
Σε αυτόν τον τόπο από την αρχαιότητα σεβόμαστε τους νεκρούς μας. Τιμούμε τους ηλικιωμένους. Διαφυλάσσουμε την ταυτότητά μας. Καταλάβαμε εγκαίρως τι διακυβεύεται σήμερα. Και είδαμε ότι η πολιτεία εκφράζει το σωστό. Γι΄αυτό και στεκόμαστε υπεύθυνοι, αξιοπρεπείς και συνεργαζόμαστε. Υπάρχουν παρασπονδίες και δεν θα κρατήσει για πάντα η ομόνοια. Αλλ’ όσο κρατήσει κέρδος είναι. Και χρωστάμε στους εαυτούς μας να είμαστε περήφανοι για τη στάση μας και αισιόδοξοι για το μέλλον, που μέσα από αυτό το ζόφο θα ανατείλει φωτεινό. Είναι βέβαιο ότι αυτό θα συμβεί. Γιατί; Επειδή σήμερα κάνουμε πάλι το σωστό. Όπως σε όλες τις μεγάλες στιγμές της Ιστορίας, βρισκόμαστε στη σωστή πλευρά.
Στη μακρά πορεία του ελληνικού πολιτισμού, δεν ταλαντευθήκαμε ποτέ ανάμεσα στη ζωή και την ιδιοκτησία. Μόνο την ελευθερία από ξένη επιβουλή βάζαμε πάντα πάνω από τη ζωή. Κάθε φορά που χρειάστηκε. Και αν χρειαστεί, θα το ξανακάνουμε.
Απ’ το βάθος της πορείας έρχεται και η ενθάρρυνση. Έλεγαν οι αρχαίοι: Θαρσείν χρή ταχ’ αύριον έσετ΄ άμεινον. Δηλαδή, «πρέπει να έχετε θάρρος, αύριο θα είναι καλύτερα». Mε θάρρος, περηφάνια και αισιοδοξία, αύριο όλα θα είναι καλύτερα!
Ο Γιώργος Ν. Πολίτης είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Κοινωνικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
