Του Σάκη Μουμτζή
«Μα πώς είναι δυνατόν να ασχολούμαστε με το 2015, όταν στον διεθνή ορίζοντα συμβαίνουν τόσο δραματικά γεγονότα; Στην Συρία, στην Μ. Βρετανία, στην ΕΕ με το βέτο Μακρόν για Αλβανία και Σκόπια».
Αυτό το εύλογο ερώτημα θέτουν πολιτικοί σχολιαστές προσπαθώντας να αποδείξουν πως, εγκλωβισμένοι στον μικρόκοσμο μας, χάνουμε την μεγάλη εικόνα.
Όσοι έχουν αυτήν την θεώρηση των γεγονότων ανήκουν σε δύο κατηγορίες.
Πρώτον, αυτοί που δεν είδαν με αρνητική ματιά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Και δεύτερον, αυτοί που έχουν την αντίληψη του «περασμένα, ξεχασμένα».
Κι όμως δεν είναι έτσι. Όντως, η μεγάλη εικόνα υπάρχει και είναι ιδιαίτερα ανησυχητική για την πατρίδα μας. Όμως αισθανόμαστε ασφαλείς γιατί ανήκουμε στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια, μια επιλογή που ουδέποτε μέχρι το 2015 αμφισβητήθηκε.
Τότε, για πρώτη φορά στην πολιτική ζωή της Ελλάδος μετά το 1979, ενεργοποιήθηκαν δυνάμεις που αμφισβήτησαν ενεργά αυτήν την επιλογή. Τότε, το 2015, για πρώτη φορά μετά το 1979, η πολιτική διακύβευση αφορούσε την ευρωπαϊκή πορεία της πατρίδος μας.
Για το τι έγινε εκείνο το δραματικό πρώτο εξάμηνο του 2015 φαίνεται πως γνωρίζουμε πολύ λίγα. Σιγά-σιγά όμως ανοίγουν στόματα και αποκαλύπτονται γεγονότα, που δεν μπορούσαμε να φαντασθούμε πως θα μπορούσαν να συμβούν.
Γεγονότα που φανερώνουν όχι την απειρία, όχι τις αυταπάτες των τότε κυβερνώντων, αλλά τον τυχοδιωκτισμό τους, απόρροια των ιδεολογικών τους αγκυλώσεων.
Ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του, με πλήρη γνώση των απόψεων του Γ. Βαρουφάκη, του ανέθεσαν το πιο κρίσιμο υπουργείο. Οι τυχοδιωκτικές απόψεις του ήταν γνωστές, καθώς τις περιέφερε από κανάλι σε κανάλι στα πρωινάδικα.
Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει ο κοινός νους είναι πως ο πρωθυπουργός του ανέθεσε το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας για να χειρισθεί τα κρίσιμα ζητήματα των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους-δανειστές μας με βάση αυτές τις απόψεις του.
Μάλιστα, ο Α.Τσίπρας ήταν πλήρως ενήμερος για την ύπαρξη σχεδίου για εναλλακτικό νόμισμα.
Ομως, παράλληλα με την υπονόμευση της πορείας της χώρας μας εντός της ΕΕ, ξετυλιγόταν και το σενάριο της αλλαγής του γεωστρατηγικού προσανατολισμού της.
Η προσέγγιση της Ρωσίας για σύναψη δανείου και για εκτύπωση δραχμών, ουσιαστικά θα είχε αυτήν την κατάληξη. Επεδίωκαν, μοιραία, την αλλαγή του διεθνούς status της Ελλάδος.
Βέβαια, τίθεται ένα ερώτημα άμεσα συνδεδεμένο με το IQ των τότε κυβερνώντων.
Αφού ο Β.Σόιμπλε τους έδινε «τζάμπα» 50 δισεκ. για να εγκαταλείψουμε την Ευρωζώνη, αυτοί γιατί ζητούσαν δανεικά 5 δισεκ. με επιτόκιο 5-6%, για τον ίδιο ακριβώς λόγο;
Για όλους αυτούς τους λόγους και για άλλους που θα προκύψουν όταν θα μάθουμε και άλλες λεπτομέρειες για την «περήφανη διαπραγμάτευση», επιβάλλεται να παραμένει ανοιχτό το ζήτημα του τι έγινε το 2015.
Η γνώση αυτών των γεγονότων θα πρέπει να λειτουργήσει και διαπαιδαγωγητικά για τους πολίτες. Να αντιληφθούμε όλοι σε τι σημείο φτάσαμε και γιατί φτάσαμε.
Αν σήμερα μπορούμε και κάνουμε, με ασφάλεια, τις αναλύσεις μας για το Brexit, τον Ερντογάν, τον Μακρόν και την κλιματική αλλαγή, αυτό το οφείλουμε στο γεγονός πως ανήκουμε σε μια μεγάλη οικογένεια.
Και δεν θα πρέπει ποτέ να λησμονήσουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ επεδίωξε, το πρώτο εξάμηνο του 2015, να φύγουμε από αυτήν την μεγάλη οικογένεια.
