Του Θεόδωρου Γαλανόπουλου
Ο Έλληνας, κάποτε ήρωας, κάποτε ραγιάς, κάποτε καταδότης, κάποτε εμφύλιος πολεμιστής… Μωραΐτες και Ρουμελιώτες στον εμφύλιο την ώρα που ο Ιμπραήμ έκαιγε τα Μωρία. Αθηναίοι και Σπαρτιάτες στον Πελοποννησιακό πόλεμο, Ρωσόφιλοι και Άγγλοφιλοι, κομμουνιστές και εθνικόφρονες, και φυσικά πραξικοπηματίες στην Κύπρο να ανοίξουμε το δρόμο της Τουρκίας στο νησί.
Ο καθένας μία άποψη, και μία γνώμη, χωρίς καμία αυτοκριτική, ένα λάθος κάναμε μία συγνώμη. Και τώρα με πρόσχημα την ασθένεια, χωρίς ντροπή, χωρίς αίσχος χωρίς ανθρωπιά, να πετάξουμε στο δρόμο μεροκαματιάρηδες ανθρώπους, που φοβούνται και τη ζωή τους, τι το απλούστατο; Γιατί οι περιστάσεις δίπλα τους δεν τους πείθουν…
Και φτιάξατε δύο ομάδες εμφυλίου πολέμου, με βαθύτερο στόχο το διαίρει και βασίλευε.
Αυτό το μοτίβο όμως έχει κατεβάσει και βασιλιάδες και Ιουδαίους και κάθε είδους δυνάστες από το χρόνο που νόμιζαν ότι θα κατέχουν για πάντα. Άλλο είναι να με πείσεις κι άλλο είναι να με φοβίζεις… Άλλο είναι να με πλησιάσεις κι άλλο είναι να με απειλείς.
Η δράση φέρνει αντίδραση δεν το καταλάβατε;
Αλλάξτε , επιστημονικές φάτσες της τηλεόρασης, και φυσικά δημοσιογραφούντες που δεν πείθουν ούτε Βορειοκορεάτες.. στα Ελληνικά ή στα Κορεάτικα….
