Συνεχίζεται η έκθεση γλυπτικής «Ζογγολόπουλος – Χουλιαράς: Μεσσάνα» στην αρχαία Μεσσήνη με τον διάλογο 22 έργων των δύο σύγχρονων καλλιτεχνών με το ιστορικό περιβάλλον του αρχαιολογικού χώρου. Στην υποδειγματικά αναστηλωμένη πόλη της αρχαίας Μεσσήνης (στη δωρική διάλεκτο «Μεσσάνα») και σε στενή συνεργασία με τον επί σειρά ετών ανασκαφέα της και πρόεδρο της Εταιρείας Μεσσηνιακών Αρχαιολογικών Σπουδών καθηγητή Πέτρο Θέμελη, τοποθετήθηκαν και παρουσιάζονται 11 γλυπτά του Γιώργου Ζογγολόπουλου και 11 γλυπτά του Γιώργου Χουλιαρά, σε σχεδιασμό που ακολουθεί και ενδυναμώνει τη διαδρομή της επίσκεψης στον αρχαιολογικό χώρο και τα επιμέρους μνημεία του (Κρήνη Αρσινόης, αρχαία Αγορά, Ασκληπιείο, Στάδιο, Παλαίστρα κ.ά.).
Τα έργα, μεγάλης κλίμακας στο σύνολό τους και κατασκευασμένα για εξωτερικό χώρο, ανθεκτικά ως προς το υλικό τους (μέταλλο) και «δωρικά» ως προς τη σύλληψη και την εκτέλεσή τους, με αναφορές μυθολογικές και ιστορικές συμβατές με τον χώρο αλλά και συμβολισμό διαχρονικό ως προς τις πανανθρώπινες αναζητήσεις, επελέγησαν από τον Αγγελο Μωρέτη, αρχιτέκτονα και διευθυντή του Ιδρύματος Γεωργίου Ζογγολόπουλου, τον ομότιμο καθηγητή της ΑΣΚΤ Γιώργο Χουλιαρά και την επιμελήτρια της έκθεσης Ιριδα Κρητικού, προκειμένου να τοποθετηθούν στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Μεσσήνης, να τον αφουγκραστούν ιστορικά και αισθητικά και να συνομιλήσουν μαζί του.
Τα έργα επαναπροσδιορίζουν το τοπίο, τη δομή και τους άξονες των αρχαίων κτισμάτων αλλά και την ίδια την ιδέα, τον συμβολισμό και τη σημασία του δημόσιου χώρου έτσι όπως εκείνος γινόταν αντιληπτός και είχε αποδοθεί πολλούς αιώνες νωρίτερα στους πολίτες και τους επισκέπτες της αρχαίας Μεσσήνης. Άλλωστε τα γλυπτά στον δημόσιο χώρο της ίδιας της αρχαίας πόλης δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο. Το ιερό του Ασκληπιού λειτουργούσε ως ένα ανοιχτό μουσείο, σημειώνει ο κ. Θέμελης, «με τις μεγαλειώδεις συνθέσεις του φημισμένου Μεσσήνιου γλύπτη Δαμοφώντα», ενώ όλα τα δημόσια οικοδομήματα, οι στοές, τα θέατρα, τα στάδια, η αγορά και τα λουτρά φιλοξενούσαν πίνακες ζωγραφικής και αγάλματα.
«Οι δύο καλλιτέχνες μας είναι ανήσυχοι, ακούραστοι, σκεπτόμενοι και διαρκώς αναγεννώμενοι και ανανεωνόμενοι άνθρωποι, “αιώνιοι έφηβοι” που κουβαλούν μέσα τους ολόκληρη την παράδοση, τη συνείδηση του συνόλου του παρελθόντος, αρχαίου και νεότερου. Η δουλειά του εικαστικού καλλιτέχνη έχει, πιστεύω, πολλά κοινά και με τη δουλειά του αρχαιολόγου, που είναι η μελέτη της διαδικασίας με την οποία οι κοινωνίες των ανθρώπων, διά μέσου των αιώνων, συνέλαβαν τον υλικό κόσμο και βίωσαν μεταμορφώσεις στην εξέλιξή τους ως τον σύγχρονο καταναλωτικό κόσμο μας», τονίζει ο αρχαιολόγος Πέτρος Θέμελης στο σημείωμά του για την έκθεση.
«Ζογγολόπουλος – Χουλιαράς: Μεσσάνα», έως τις 30 Σεπτεμβρίου.
kathimerini.gr
