Πριν από πολλά πολλά χρόνια, στη νότια Ευρώπη, ζούσε μια νεαρή κοπέλα με πολλά όνειρα και αρκετές φιλοδοξίες. Ήταν πολύ όμορφη. Το δέρμα της θαρρείς και ήταν από χρυσό, ενώ στα μάτια της ακτινοβολούσαν όλα τα χρώματα του ουρανού και της θάλασσας μαζί. Ήταν το πιο υπέροχο γαλάζιο χρώμα που είχαν δει ποτέ οι άνθρωποι. Και ήταν αυτό που την έκανε ερωτεύσιμη και συνάμα μαγική.
Όμως εκείνη δεν είχε μάτια για κανέναν, παρά μόνο για τον “άνδρα της ζωής της”, όπως τον αποκαλούσε… Ήταν ο πιο υπέροχος, ο πιο ζεστός και ο πιο δυνατός άνδρας που είχε γνωρίσει και είχε βαλθεί να τον κερδίσει με κάθε κόστος. Μα οι αντίζηλες ήταν πολλές. Βέβαια, αυτό που δεν γνώριζε, ήταν πως και αυτός ήταν κρυφά ερωτευμένος με εκείνη… Όταν την αντίκριζε ακτινοβολούσε και γινόταν ακόμα πιο δυνατός, μα σαν την έχανε, δάκρυα έτρεχαν από τα ζεστά του μάτια και θαρρείς πως πότιζαν όλη την πλάση.
Θα περνούσαν πολλά πολλά χρόνια έως ότου καταφέρουν να γίνουν ζευγάρι… μα μέχρι εκείνη την ημέρα, εκείνος, απλά θα την κοιτούσε από ψηλά, μα δε θα έκανε καμία κίνηση που να δηλώνει τις προθέσεις του. Όμως τα πράγματα δε θα ήταν έτσι και για εκείνη…
Ήρθε λοιπόν η μέρα, αρκετά χρόνια αργότερα, που ένας Θεός την ερωτεύτηκε… θα μπορούσε να είναι ο ίδιος ο Δίας, όμως όχι… και από την ένωσή τους γεννήθηκαν πολλά παιδιά. Παιδιά, για τα οποία μιλούν ακόμα και στις μέρες μας για τη δύναμή τους, όμοια με Θεού, μα και για την εξυπνάδα τους, κάτι για το οποίο υπεύθυνη ήταν μονάχα εκείνη…
Και τα χρόνια πέρασαν και ένας άλλος άνδρας έπεσε στα πόδια της ζητώντας της να γίνουν ζευγάρι. Ήταν ένας απλός φιλόσοφος του λαού, μα από τη νέα αυτή ένωση, γεννήθηκαν ίσως οι πιο πολιτισμένοι νέοι της εποχής, οι οποίοι ήρθαν στον κόσμο μέσα σε γερά θεμέλια. Που όμως της έδωσαν μια ιδέα…
