Προοπτική λύσης στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν αρκετοί αγρότες με την αποδέσμευση της γης τους, η οποία έχει χαρακτηριστεί δασική, δίνει νέα τροπολογία του υπουργείου Περιβάλλοντος για περιοχές της χώρας όπου δεν υπάρχει το τεκμήριο κυριότητας του Δημοσίου.
Μέσω αυτής, τροποποιείται η δασική νομοθεσία, ώστε να γίνονται δεκτοί οι τίτλοι ιδιοκτησίας ιδιωτών που χρονολογούνται μέχρι και την 1η Ιουλίου του 2001, ενώ απαγορεύεται στο Δημόσιο να ασκεί ένδικα μέσα κατά αποφάσεων κτηματολογικού δικαστή με τις οποίες αναγνωρίζεται η κυριότητα ή άλλο εμπράγματο δικαίωμα ιδιωτών ή νομικών προσώπων δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου επί των ανωτέρω εκτάσεων, εφόσον δεν διαθέτει τίτλους ιδιοκτησίας ή άλλα επαρκή στοιχεία απόδειξης της κυριότητάς του.
Πιο συγκεκριμένα, με τη νέα ρύθμιση συστήνονται τέσσερα συμβούλια ιδιοκτησίας, που έχουν αντίστοιχα ως έδρα την Κέρκυρα, το Ηράκλειο Κρήτης, τη Μυτιλήνη και τον Πειραιά, και τα οποία είναι επιφορτισμένα με την εξέταση της κυριότητας των αμφισβητούμενων εκτάσεων.
Η τοπική αρμοδιότητα εκάστου των ανωτέρω συμβουλίων εκτείνεται:
α) Του πρώτου, στις περιφέρειες των Πρωτοδικείων των Ιονίων Νήσων.
β) Του δεύτερου, στις περιφέρειες των Πρωτοδικείων της Κρήτης.
γ) Του τρίτου, στις περιφέρειες των Πρωτοδικείων των Περιφερειακών Ενοτήτων Λέσβου, Σάμου και Χίου.
δ) Του τέταρτου, στις περιφέρειες των Πρωτοδικείων Κυκλάδων, στις νήσους Κύθηρα και Αντικύθηρα και στην περιοχή Μάνης, όπως αυτή ορίζεται από τα διοικητικά όρια των Δήμων Ανατολικής και Δυτικής Μάνης.
Η τροπολογία προβλέπει ότι μπορεί να υπάρξει αναγνώριση ιδιοκτησίας στις ανωτέρω περιοχές με την προσκόμιση του τίτλου ιδιοκτησίας, εφόσον αυτός είναι μεταγεγραμμένος μέχρι την 1/7/2001.
Όπως εξηγούν έγκριτοι δασολόγοι στην «ΥΧ», αυτό συνιστά ένα πιο ευνοϊκό καθεστώς για τους παραγωγούς, μια και μέχρι πρότινος η απαίτηση για τις χορτολιβαδικές εκτάσεις ήταν τίτλος ιδιοκτησίας μεταγεγραμμένος μέχρι τις 23 Φεβρουαρίου του 1946. Επίσης, στην εξίσωση αυτού του κανόνα μπαίνουν τα δάση και οι δασικές εκτάσεις που δεν υπήρχαν στο προηγούμενο καθεστώς.
Από εκεί και έπειτα, όπως αναφέρει ρητά η τροπολογία, «το ελληνικό Δημόσιο δεν ασκεί ένδικα μέσα κατά αποφάσεων του κτηματολογικού δικαστή με τις οποίες αναγνωρίζεται η κυριότητα ή άλλο εμπράγματο δικαίωμα ιδιωτών ή νομικών προσώπων δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου επί των ανωτέρω εκτάσεων, εφόσον δεν διαθέτει τίτλους ιδιοκτησίας ή άλλα επαρκή στοιχεία απόδειξης της κυριότητάς του».
Πρακτικά, η εξέλιξη αυτή γλυτώνει πολλούς αγρότες από μία επίπονη και μακραίωνη δικαστική διαδικασία, επιταχύνοντας την τελεσφόρηση υποθέσεων που, κατά κανόνα, κερδίζονται από τους ιδιώτες και όχι από το Δημόσιο.
