Με αφορμή την υπόθεση της Ελένης Τοπαλούδη και την καταδίκη των κατηγορουμένων για τον τραγικό θάνατό της,έρχονται στο μυαλό όλων μας ανάλογες περιπτώσεις με εγκλήματα που συγκλόνισαν την Ελλάδα.
Ανατρέχοντας στο πρόσφατο παρελθόν και συγκεκριμένα στον Ιούνιο του 1987 όταν ο 27 χρόνος τότε Παναγιώτης Φραντζής σκότωσε την 18χρονη σύζυγό του Ζωή,τεμάχισε το πτώμα της και το πέταξε σε κάδους απορριμάτων στα Κάτω Πατήσια και την ευρύτερη περιοχή περιοχή όπου διέμεναν.
Εκείνος ισχυρίστηκε πως ήταν ατύχημα κάτι που καταρρίφθηκε στο δικαστήριο, αφού η ιατροδικαστική εξέταση έκανε λόγο για στραγγαλισμό,αυτός ήταν και ο λόγος που έκοψε το κεφάλι της άτυχης κοπέλας το οποίο βρέθηκε ύστερα από υπόδειξη του δράστη.
Ο εισαγγελέας ήταν και τότε καταπέλτης απέναντί του, ζητώντας να του επιβληθεί θανατική ποινή(η οποία είχε καταργηθεί το 1972)και λέγοντας χαρακτηριστικά “Και το πιο άγριο ζώο του ζωικού βασιλείου δεν θα έκανε τέτοιο έγκλημα”.
Ήταν Μάρτιος του 2005 όταν χάθηκαν τα ίχνη της 20χρονης Κικής Κούσογλου,για τέσσερις μήνες οι αρχές την αναζητούσαν, η υπόθεση απασχόλησε το πανελλήνιο μέσο της εκπομπής της Αγγελικής Νικολούλη,”Φως στο Τούνελ”,πιθανότερος ύποπτος ήταν από την πρώτη στιγμή ο επί πέντε χρόνια σύντροφος της άτυχης κοπέλας.
Αυτό που τον πρόδωσε ήταν το μήνυμα που έστειλε προς το κινητό του θύματος για να το χρησιμοποιήσει ως άλλοθι,αφού από την εταιρεία κινητής τηλεφωνίας αποδείχτηκε ότι τα δύο κινητά εξέπεμπαν από το ίδιο σημείο.Σύμφωνα με την ομολογία του, σκότωσε την άτυχη Κική πάνω σε μια από τις πολλές κρίσεις ζήλιας που είχε,μετέφερε το πτώμα της και το έθαψε με την βοήθεια του ξαδέρφου του.Το δικαστήριο του επέβαλε ποινή ισόβιας κάθειρξης.
Αύγουστος 2008,στο νησί της Σαντορίνης ο 31χρονος Θανάσης Αρβανίτης,αποκεφαλίζει ενώ είναι ακόμα ζωντανή την 25χρονη,δασκάλα σύζυγό του Αδαμαντία Καρκάλη και περιφέρετε στα σοκάκια του νησιού κρατώντας το κεφάλι της.Οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν στο νησί θύμιζαν ταινία καταδίωξης αφού ο δράστης ήταν σε κατάσταση αμόκ και μέχρι να συλληφθεί κατάφερε να τραυματίσει δυο περαστικές ιατρούς, τρεις αστυνομικούς και να διαφύγει δύο φορές από τα χέρια των αστυνομικών.Στη δίκη η υπεράσπιση εμφάνισε στοιχεία για ύπαρξη ψυχικής νόσου και μη λήψη της φαρμακευτικής αγωγής.Το δικαστήριο αποφάσισε ομόφωνα την ενοχή του και τον καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία.
Και ερχόμαστε στο σήμερα την δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη και την πρόσφατη καταδικαστική απόφαση των δύο κατηγορουμένων.
Κοινό σημείο και στις τέσσερις υποθέσεις είναι ότι αυτές οι τέσσερις γυναίκες εμπιστεύτηκαν έστω για λίγο αυτά τα ανθρωπόμορφα τέρατα.Κάποιες κιόλας είχαν αγαπήσει τον άνθρωπο που έμελλε να κόψει τόσο βίαια το νήμα της ζωής τους.Ένα ακόμα κοινό σημείο,η ψυχραιμία που επέδειξαν οι δράστες μετέπειτα και ειδικά όσο αφορά την κάλυψη του εγκλήματος καταρρίπτουν τα περί “εν βρασμού ψυχής”
και σε όλες τις περιπτώσεις αποδίδεται στους δράστες η κατηγορία της προσβολής νεκρού.
Με την τελευταία καταδικαστική απόφαση η Δικαιοσύνη απέδειξε περίτρανα ότι η δικαστική εξουσία εξακολουθεί να είναι μια από τις τέσσερις εξουσίες και δεν επηρεάζεται ούτε από γνωριμίες ούτε από οικονομική ευχέρεια. Η απόφαση αυτή ήταν η δικαίωση για την Ελένη αλλά και για την Ζωή,την Κική,την Αδαμαντία ,για όλες αυτές τις γυναίκες που χάθηκαν και για όλες αυτές τις γυναίκες που δεν μίλησαν ποτέ.
Όπως είπε και η Εισαγγελέας της υπόθεσης Τοπαλούδη “η Ελένη είναι δικό μου παιδί”,έτσι και για εμάς όλες τους είναι δικά μας παιδιά,είναι η κόρη μας, η αδερφή μας,η φίλη μας.Γιατί μόνο αν σκεφτόμαστε έτσι ,η κοινωνία μας θα γίνει καλύτερη και θα αποφευχθούν τέτοια εγκλήματα στο μέλλον.
Πηγές:”Τα εγκλήματα που συγκλόνισαν την Ελλάδα”
Πάνος Σόμπολος-Δήμητρα Σκρεπέτου.
