Μου αρέσει η πόλη μου! Είναι η ζωή μου, τα παιδικά μου χρονιά, τα νιάτα μου, το μέλλον μου, τα όνειρα που έχτισα, αυτά που έπιασα κείνα που μου φύγαν! Όλα μαζί! Και πάνω απ’ όλα οι άνθρωποι της που τώρα τελευταία χαμογελούν όλο και λιγότερο!
Τους παρατηρούσα προσεκτικά! Σκυθρωποί, αμίλητοι, απλανές βλέμμα! Αρκεί και μόνο να δεις τον κόσμο να περπατά στο πεζοδρόμιο της Ναβαρίνου στην καθιερωμένη βραδινή βόλτα. Η Καλαμάτα πάντα είναι όμορφη, ακόμη και στις άσχημες στιγμές της, αλλά όταν τα γέλια και οι φωνές γεμίζουν τον αέρα, γίνεται μαγευτική!
Αυτά έχουν λείψει, μου ‘χουν λείψει! Από το λιμάνι μέχρι το ξενοδοχείο Elite, παρέες δυο-δυο, τρεις τέσσερις μαζί απλά περπατάνε! Πόσο φαίνεται και πως διακρίνεται η μοναξιά όταν δεν είσαι μόνος! Ανταλλάσσουν λόγια τετριμμένα βαδίζοντας με τα μάτια χαμηλωμένα, πάντα κοιτάζουν λίγο μπροστά από τα πόδια τους! Καμία φορά ρίχνουν το βλέμμα προς την θάλασσα, χαιρετάνε κάνα γνωστό που ‘ρχεται από απέναντι βάζοντας προς στιγμή το ψεύτικο χαμόγελο. Στην ερώτηση τι κάνεις όλο και πιο σπάνια ακούς την απόκριση καλά!
«Αντέχουμε… Ακόμη αντέχουμε!» Αυτή είναι πια απάντηση, στα χείλη όλων. Καλά, πως να είναι καλά; Τι πάει καλά όταν σκέφτεσαι τι έρχεται μπροστά σου σε καμία εικοσαριά μέρες και ‘σύ δεν μπορείς, δεν ξέρεις πως να στηρίξεις τις υποχρεώσεις σου , που θα μεγαλώσουν όπως μεγαλώνει η νύχτα πηγαίνοντας για το χειμερινό ηλιοστάσιο!
Ευτυχώς η Καλαμάτα είναι όμορφη! Είναι αυτή η πόλη, η αύρα της, που απαλύνει λίγο τις δυσκολίες μας μας κάνει να αισθανόμαστε τυχεροί που ζούμε εδώ! Και είμαστε μεις, οι άνθρωποι της που την αγαπάμε, την πονάμε και προσπαθούμε να την κάνουμε όλο και περισσότερο ελκυστική! Τούτη η πόλη δεν είναι απλά μια πόλη, ένας απρόσωπος πολεοδομικός ιστός, που φιλοξενεί κατοίκους! Είναι δημιούργημα των ανθρώπων της, πόνος και αίμα έχτισαν κάθε γειτονιά της, μαζί της δημιουργήσαμε την κοινή ευτυχία που ήρθε να διαταραχθεί από την οικονομική κρίση και τελευταία από τον κορωνοϊό!
Ναι, μια πόλη είναι οι άνθρωποι της ! Όλοι για την πόλη μας και η πόλη μας για εμάς! Εγώ που είμαι φύση αισιόδοξος, στεναχωριέμαι για τον αέρα απογοήτευσης που έχει καταλάβει τους συνδημότες μου! Πρέπει να βρούμε λύσεις…
Η Καλαμάτα ναι, είναι οι άνθρωποι της. Από τον άνεργο, τον εργάτη, τον υπάλληλο, δημόσιο και ιδιωτικό, τον επιχειρηματία, από τον περιπτερά μέχρι τον Καρέλια! Όλοι αυτοί μέσα στην καρδιά τους έχουν σε υπερθετικό βαθμό κλεισμένη την Καλαμάτα!
Είναι δύσκολο να βρεθούμε όλοι μαζί, να συμπορευθούμε προς ένα κοινό σκοπό αυτό το ξέρουμε! Τον ρόλο τούτο, να καταφέρει να ενώσει ιδέες, συμπεριφορές, οράματα, τον έχουμε παραχωρήσει δημοκρατικά στο Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο! Και η εντολή διοίκησης που έχουν, συνοδεύεται από τον άγραφο νόμο ουδείς μόνιμος! Τα γράφω και με αφορμή το κλείσιμο της Ναυαρίνου για να γίνει πεζόδρομος, μέτρο αχρείαστο όπως απεδείχθη!
Ένα λάθος γίνεται σφάλμα μόνο αν αποφασίσουμε να μην το διορθώσουμε, έλεγε ο Αμερικάνος Πρόεδρος Τζον Κένεντυ! Θέλω λοιπόν να βλέπω ως λάθη αποφάσεις που διαταράσσουν τον ιστό της πόλης την κοινωνική γαλήνη της! Άρα διορθώνονται! Είπαμε ο άνθρωπος πρέπει να αποτελεί την προτεραιότητα, οπότε οποίες τεχνοκρατικές αστοχίες και σχεδιασμοί ανακαλούνται πάραυτα, έτσι δείχνεις ότι είναι λάθη που έγιναν χωρίς υστεροβουλία! Και τα λάθη είναι πολύ μικρές αμαρτίες, δεν απαιτούν καν συγνώμη, είναι ανθρώπινα!
Το σφάλμα όμως παραμονεύει! Να ανεβεί στο βάθρο, να νικήσει τσαλακώνοντας αξιοπρέπειες και προκαλώντας βλάβες! Το σφάλμα προϋποθέτει την κατάργηση κανόνων κυρίως ηθικών απαιτεί να παραβιαστούν δικαιώματα!
Είμαστε σε δύσκολες εποχές! Η Καλαμάτα έχει στο τιμόνι της έναν καλό άνθρωπο! Που θα πρέπει να σκέφτεται τους πολίτες του, να αφουγκράζεται τις ανάγκες τους, να πονά γι αυτούς! Είναι ο Δήμαρχος όλων μας, στα εύκολα και στα δύσκολα, τον θέλουμε συμπαραστάτη και αποφασιστικό! Τον θέλουμε δυνατό για όλους μας! Μπαίνουμε σε δύσκολες μέρες, χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο σε αυτή την ωραία πόλη! Δε σου κοστίζει τίποτε κ. Βασιλόπουλε να διορθώσεις το λάθος με τη Ναβαρίνου! Σήμερα κιόλας! Μην το αφήσεις να γίνει σφάλμα, ίσως πολλοί αυτό να επιθυμούν…
Με τιμή
Ο Επίτροπος
