Θα χυθεί πολύ μελάνι και… χολή για την υπογραφή του ΣΔΙΤ. Όμως, πέρα από τις διαστάσεις της κάθε θέσης, διεκδίκησης ή επιδίωξης, έχει ενδιαφέρον να δούμε ως πολίτες, μια πραγματικότητα.
Θέλουμε να είμαστε η… συμπαθέστατη Ζιμπάμπουε της Ευρώπης ή μια κανονική Περιφέρεια; Ακούγοντας τον Γενικό Γραμματέα Διαχείρισης Αποβλήτων να περιγράφει την κατάσταση ότι είμαστε η χειρότερη -και με διαφορά θα πρόσθετε κανείς- Περιφέρεια στην ήπειρό μας, κατανοεί κανείς πως η κατάσταση είχε ένα δρόμο να τρέξουμε μπροστά. Αρκετά με το… παρελθόν. Το παρελθόν μας… τελείωσε. Άρα ως πολίτες τουλάχιστον ότι θα γίνει κάτι είναι σημαντικό από το τίποτε. Την στιγμή μάλιστα που αυτό το κάτι φέρει την σφραγίδα της κορυφαίας εταιρείας «ΤΕΡΝΑ», τότε αυτό το κάτι είναι αυτόματα, κάτι πρωτοπόρο, σημαντικό και αποτελεσματικό.
Σίγουρα πολλά θα αλλάξουν από την σημερινή ημέρα και μετά και ειδικά από την ημέρα λειτουργίας μια και η διαχείριση θα έχει… διαχείριση και όχι άλλα φαινόμενα που κάποιοι τόσα χρόνια έκαναν τα… στραβά μάτια. Θυμάστε τα φορτηγά που έκοβαν βόλτες και οι χωματερές που ήταν κλειστές δήθεν;
Πάμε λίγο και στο πολιτικό προκείμενο και να δούμε δεδομένα… Ότι δεν κατάφερε να κάνει ο Τατούλης κοντά μια δεκαετία, κατάφερε να το κάνει πράξη και μάλιστα μετά από… χίλια δύο εμπόδια και μια… διαπραγμάτευση ο Παναγιώτης Νίκας. Η σημερινή ημέρα δεν είναι μόνο μια ημέρα που η Πελοπόννησος αλλάζει σελίδα, είναι και μια ημέρα απόδειξης ότι όταν θέλουν κάποιοι κάτι μπορούν να το κάνουν.
Από την πρώτη ημέρα ανάληψης των καθηκόντων του ο Νίκας το έβαλε πρώτο στην ατζέντα και δρομολόγησε τη λύση του… γόρδιου δεσμού για το έργο ΣΔΙΤ των 152 εκατ. ευρώ. Κι αυτή η ενέργεια σηματοδοτεί και την οριστική… ρήξη με το παλιό «σύστημα». Πως πονάει το όποιο «σύστημα»; Όταν φέρνεις αποτέλεσμα και ο Νίκας αυτό το κατάφερε, του πιστώνεται και έφερε αποτέλεσμα. Οι υπογραφές μπήκαν και έτσι τελείωσαν με αυτές και οι όποιες ψευδαισθήσεις υπήρχαν για το όλο… έργο και στίγμα της προηγούμενης περιφερειακής αρχής.
Η πολιτική είναι αποτέλεσμα. Και στο αποτέλεσμα μιλούν τα έργα, οι πράξεις και όχι οι προθέσεις. Από προθέσεις… τσουβαλιάσαμε.
του Θέμη Ι. Κανελλόπουλου
