Γιατί; Αλλά, δεν σβήνει με τα γιατί, ο πόνος. Και μέρα με την ημέρα μεγαλώνουν και τα γιατί και η οδύνη και τα ερωτήματα δεν βρίσκουν καμία απάντηση και βασανίζουν.
Βουβός πόνος που γίνεται σπαραγμός, κεφάλια σκυμμένα και τα δάκρυα ποτάμι. Αυτή είναι η εικόνα. Κι ο ένας αποχαιρετισμός διαδέχεται τον άλλο. Κάθε μέρα και μια κηδεία. Σήμερα η εξόδιος ακολουθία για τον τρίτο μαθητή με την κοινωνία της Κυπαρισσίας να μην μπορεί να συνέλθει από τις τραγικές αυτές απώλειες των τριών φίλων.
Βαριά θλίψη και ένα μεγάλο σοκ. «Τρία παιδιά, τρία χαμόγελα, τρείς ελπίδες λείπουν από τον ήλιο και φταίμε εμείς. Εμείς οι δήθεν μεγάλοι. Εμείς οι μεγάλοι θύτες…», γράφει ο Παναγιώτης Γιαννόπουλος.
«Από εδώ και πέρα όλοι προσοχή, όχι άλλο αίμα στην άσφαλτο, ήταν απλά 15 χρόνων και είναι κρίμα που έφυγαν» λέει συμμαθητής τους.
Δεν υπάρχει γιατί, πια, μόνο θρήνος και βαθιά οδύνη…
Ο Γιάννης Μποζίκας γράφει:
Ολοκληρώθηκε ο τραγικός επίλογος των τριών νέων παιδιών που έχασαν τη ζωή τους τη Δευτέρα στο πολύνεκρο τροχαίο στην περιοχή της Τερψιθέας, καθώς το μεσημέρι της Πέμπτη έγινε η Εξόδιος Ακολουθία του τελευταίου 15χρονου που έφυγε πρόωρα από την ζωή.
Τα δάκρυα στέρεψαν και τα λόγια ανείπωτα στην τελευταία πράξη του δράματος καθώς για 3 ημέρες η πόλη παραμένει στο πένθος, συνοδεύοντας στην τελευταία τους κατοικία τα 3 αγγελούδια.
Στο Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Αθανασίου τελέστηκε η Εξόδιος Ακολουθία προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτη Τριφυλίας και Ολυμπίας, ενώ τον επικήδειο εκφώνησε μια συμμαθήτρια από την ίδια τάξη του άτυχου νεαρού μαθητή, ραγίζοντας καρδιές.
Έξω αλλά κι εντός του Μητροπολιτικού ναού ο βουβός θρήνος μαζί με την οικογένειά του εκλιπόντος, ήταν το αποκορύφωμα της τελευταίας πράξης του δράματος.
